SATRANÇ'IN PİYONU(tamamlandı)

8.BÖLÜM

(Derin'in anlatımıyla)

Ateş elini uzattı onun uzattığı elini tutarak ayağa kalktım ve üstümdeki tozları silkeledim.Ve bunu yaparkende öksürüyordum.Arkamda birisini hissettim.
Hafiften ürktüm  ve rahatsız oldum."bum" arkamda gelen bu ses hızlı bir haraketle arkama dönmeme sebeb olmuştu.Karşımdaki görüntü beni rahatlatmıştı aldığım nefesi rahatça bıraktım.Bu beni sevgilim benim yaptığım şeyleri bilmeyen sevgilim.

Aslında onu seviyor musun? diye soracak olursanız,hayır sevmiyorum.Adı Kerem esmer tenli,kahverengi saçlı hoş bir çocuktu.

"Selam sevgilim" dedi bana ona karşılık vermedim.Genellikle böyleydim beynim karışırdı.Neden bilmem ama beynimde binlerce düşünce farklı kapıya açılırdı.
Ateş omzumu dürtüp yalandan öksürdüğünde konuşmaya başladım."ah selam"
dedim afallamışcasına kafam karışık olduğunda hep böyleydim.

Arabadan gir bağırış yükseldi bu ses Kayra'nındı "Yapamazsınız!" Diye bağırıyordu gırtlağının ağrıdığı burdan belliydi.O kadar yüksek sesle bağırıyordu ki arabanın tüm camlarının kapalı olmasına rağmen hayrışı,isyanı duyuluyordu.

"İnsanlara acı çektiremezsiniz!" Diye bağırıyordu dediğim gibi Akay kişiliğindeydi vahşeti sevmeyen bu beni öfkelendiriyordu.

Kerem ise bizim yaptıklarımızdan haberdar değildi arabada  gözlerimi ayırıp odağımı Kerem'in  yüzüne diktim.Sorgular gibi bakıyordu,tabii senin haberin yok biz neler yapıyoruz.

Kerem'e ne diyeceğimi düşünüyordum ta ki enseme değen sıcak nefesten sonra gelen sese kadar " 'Ben tanımıyorum' de 'psikolojik rahatsızlıkları var ' de ya da ne istiyorsan o ama temelinde sakın olmalısın sana birşey olmaz bıçağı sapladın mı yerde biter zaten sakin...." dedi kulağımdaki ses sakin ve yavaşça nefesler aldım.
"Sakin...." dedi tekrar ses tanıdık birses değildi arkamı döndüğümde büyük şok ile yüzyüze gelmem bir oldu.

Arkamda hiç kimse yok...
Ne Ateş ne de diğerleri hiç kimse...

Aslında bu benim için normaldi.Her zaman yaşardım ama,

ensemde hissettiği sıcak nefes yakınımda hissettiğim yüz....beni o kadar rahatsız etti ki o kadar tedirgin etti ki korkudan kekeme olmuştum.İnliyor saçma saçma şeyler söylüyor bir anlam kurmaya çalışıyordum.

Tekrar ensemde bir sıcak nefes,omzumun üzerinde bir yüz hissettim.
"Sonun geliyor!" Dedi bu ses ima ile sesin geldiği yöne döndüm ve tekrar,kimse yoktu.

Kalbimin hızlandığını  hissettim kulağıma dolan kahkaha sesi ve Kayra'nın haykırışları bastırırken kulağım sadece kahkaha sesi ile doluydu.

Ve bu kahkaha sesi...Bana aitti.

Beni rahatsız eden ses benim sesimdi ellerimle kullaklarımı kapattım "uzaklaş!" Diye bağırdım.Yere çöküp bir deliymişcesine haykırdım"Ben sana mahkum değilim!" Diye bağırdım tiz sesi beni acınacak bir duruma düşürüyordu.

"Ben sana yenik düşmem,düşmeyeceğim de!"