Yüzsüz

Saplantı

Karalar'ın Uyarısı !

Sevgili okuyucu birazdan okuyacağın şeyin bilincinde olmanı isterim. Okurken anlamaya bilirsin. Anlamsız da bulabilirsin, eğer hissedersen kendini içinde bulursun. Kitabın içerisinde eksik olan bir olay bırakacağım umarım fark edebilirsin. Eğer fark edemezsen kitabı bitirdiğinde öğrenmek için bana yaz

#Sevgili okuyucu, hikayeye gizlediğim bir sır olucak detayları kaçırma ve o sırrı bul. O anlamsız kalan yeri doldur. Sadece kitap okuma bilmeceyide çöz.

#Siyah bir dünyaya, Hoş Geldiniz...

İyi okumalar dilerim.

Bahar bulunduğu şehre daha yeni gelmişti. Shameless yine her zaman olduğu gibi kanepesine kurulmuş kahvesini yudumlayıp kitabını okuyordu. Bu rutini hemen hemen her gün yapardı ama son üç gündür daha fazla kitap başında zaman geçiriyordu. Kendini şuan ki okuduğu kitaba o kadar kaptırmıştı ki kişisel ihtiyaçları hariç onun dışında pek zaman kaybetmez elindeki kitabın başından ayrılmazdı. Daha kötüsü ise okuduğu şeye kendini çok kaptırmasıydı, bir an kitaptaki o ana karakter kendisi olurdu.

Kendini o kadar kitabın içine kaptırırdı ki bazen karakter zıplarsa oda olduğu yerde zıplardı, vurulursa o kan kaybetmiş gibi nabzı yavaşlardı. Kendisi bir empat olmalıydı yoksa bu kadar içten ve yoğun hissetmesinin başka bir açıklaması olamazdı. Kitap okurken ona dışardan kimse ulaşamazdı seslenirsen duymaz , dibine kadar sokulursan hissetmez bile o derece derinden okur ve kitapla bütünleşirdi. Yine kendini fazlasıyla kaptırdığı o sıra, unuttuğu kahvesi çoktan soğumaya yüz tutmuştu. Elinde ki kitabın 357. sayfasını bitirip 358. sayfaya geçti ve çok heyecanlıydı.

" Koşar adımlarla ilerleyen X bir çıkış yolu arıyordu, bulunduğu konumdan çabucak ayrılmak için acele etmesi gerekiyordu ama bunun mümkün olabileceğinden de emin değildi. Dönüp arkasına baktı. Gördüğü şeyler ona hiç yabancı gelmiyordu sanki buradan daha önce geçmişti yada o öyle hissediyordu. Etrafına bakındı kimsecikler görünmüyordu ve etraf çok sessizdi haykırsa ses bir kaç blok yankılanıp tekrar ona geri dönerdi. Derken yalnızlık hissi beklemeden içinin derinliklerinden geçerek iliklerine oradan kanına karışıp zihnine doğru yol almaya başladı. Çaresizlik yalnızlığı bu kadar istekli ve yoğun görünce zihni tek başına yalnızlığa bırakmak istemedi ve arkasından takip etti. "

Nefes nefese kalan Shameless;

"Dur soluklan biraz bu acelen ne senin? Sakin bir şekilde yürüsen olmaz mı? Hem daha sağlıklı düşünürsün dedi."

Kahvesini eline alıp bir yudum aldı.

"Yine soğumuş bu ya ne kadar soğumaya meraklı bir şeysin sen! İki dakika bırakmaya gelmiyorsun. Alt tarafı bir sayfa okuduk." Diyerek Kahve bardağına sistem etti.

Bardağın hiç bir suçu yoktu çünkü pencerenin açık olduğundan bile habersizdi. Okuduğu kitaba o kadar kaptırmış ki kendini top patlasa yada dünya yansa pek farkında olamayacaktı. Öyle olmalıydı zaten ne kadar odaklanırsan o kadar ruhunun derinliklerinde kaybolursun. Shameless esnemeye başladı ama kitap o kadar sarıyordu ki umursamadı bile kaldığı yerden devam etti.

"Az ilerde bir ara gözüne çarptı işte bu sanırım bu defa olacak. Kendi kendine kurtuldun X dedi ve umut zihne yalnızlıktan daha çabuk ulaşıp onun bir daha geri dönmemesini umut ederek zihnin dışına itti. İçini tatlı bir huzur kapladı ve heyecan bedenin her yanını kapladı. 

Daha çabuk hareket etmeliydi nabzı hızlanmıştı. Bir an önce oraya ulaşmalıydı daha hızlı hareket etmeye başladı. Aranın başına çok az kalmıştı, giderek heyecanı artıyordu. Aranın başına geldi ama nefes nefese kaldı, eğilip ellerini dizlerinin üzerine koyup yere bakarak soluklandı. 

Kafasını kaldırdı. Zihninde şimşekler çakıp gök gürültüsünü andıran bir çınlama oluştu. Heyecanı ortadan tamamen kayboldu ve çaresizlik hafiften gülümsedi. Kafayı sıyırmamak için kendini zor zapt ediyordu. Ya kafayı sıyırıp ömrünün geri kalanını burada geçirecekti yada kendini toparlayıp daha akıllıca davranacaktı. Birde yalnızlık var ,onu unutmuş olmalıydı demeye kalmadan. Yalnızlık karanlığı da arkasına alıp bu defa daha güçlü bir şekilde gelmişti. Umudu sözdü, daha sonra karanlığı umudun üzerine saldı ve kenarda durup umudun yavaş yavaş umudunu yitirmesini seyretti. X' in zihni zifiri karanlığa büründü ve yalnızlık zihninde yıkılması zor bir saray inşa etmeye başladı. Kahretsin.... Çıkmaza gelmişti."