Willamın sıcacık gece kadar siyah tüylerine sıkı sıkı sarılmıştım Tüm yolculuk boyunca.
Ormanın derinliklerinden geçip Williamın kalesinin surlarını görünce çok mutlu olmuştum oysa ilk gördüğümde ne kadar da tedirgindim.
Ben ve bebeğim sağsalim kurtulmuştuk. Willama hamile olduğumu söylemek için evimize varmayı beklemiştim. Surlardan içeri girdiğimizde Willamın halkı bizi karşılamıştı. Bana karşı biraz tuhaflardı benimle gözgöze gelmekten kaçınıyorlardı ancak hiç umrumda değildi. Williman bana kocaman gülümsemesiyle bakması yeterliydi benim için.
Kalenin önüne geldiğimizde Willimanın sırtından indim. Tam Willamla konuşacakken biraz uzağımızda bizi izleyen Natalinin kocası Luisi gördüm.
Natalinin acısı hala yüreğimdeydi. Keşke o gün daha hızlı davranabilseydim. O benim ilk arkadaşımdı ve daha önce gerçekten sevdiğim birini kollarımda kaybetmemiştim.
Başsağlığı dilemek için Luise doğru yürümeye başladım, yanına yaklaştığımda buruk bir gülümsemeyle :"Olanlar için çok üzgünüm Luis. Keşke Natalieyi kurtarabilsey-"
Daha sözlerimi bitiremeden Luisin gözleri dolmuş , göz yaşları aktı akacaktı. Çenesi kaskatı kesilmiş bir şekilde. " Natalie yaşıyor kraliçem. Mahsende." Dedi. Luisin hüzünün aksine yüzümdeki yarımyamalak gülmsemeyi engelleyemiyordum. Natalie yaşıyordu. Ancak Luisin mutsuzluğunun sebebini anlayabiliyordum. Saf ve masum karısı bir vampir olmuştu.
Açıcaksı o gün Nataileyi son görüşümde dönüşeceğini düşünmemiştim kalbi atmayı bile bırakmıştı fakat o başarmıştı. Sandığımdan çok daha güçlüydü. Luisin bakışlarından bana olan duygularınıda anlayabiliyordum. Bir yandan karısını ölümden kurtarmıştım bir yandan onu bu dünyada en nefret ettiği şeye dönüştürmüştüm.
" Üzgünüm Luis böyle olmasını istemezdim ama yinede mutluyum." Diyerek Luisi ve Williamı arkamda bırakarak kaleye girdim. Merdivenlerden aşağıya inerek mahsenlere doğuru ilerledim.
Mahsen zifiri karanlıktı tek bir meşale bile yakılmamıştı . Muhtemelen şuanda Natalienin ışığa karşı hassasiyeti vardı. Duyularının bir anda bu kadar gelişmesini kaldıramamış olabilirdi. Mahesenin içinde Natalieyi bulduğumda demir parmaklıklara ellerimi dolayarak onu izlemeye başladım.
" Artık karanlıkta görebiliyorum." Dedi buruk bir şekilde gülümseyerek.
Hiç acele etmeden kalkıp tam karşıma geçti ve parmaklıklara doladığım ellerimi tutarak " Kurtulduğun için çok mutluyum. " Dedi.
"Bende yaşadığın için." Dedim onun cümlesi biter bitmez.
" Beni kurtardığın için sana ne kadar minettar olduğumu bilmezsin Victoria. Üstelik bana bu gücüde bahşettiğin daha önce kendimi hiç böyle hissetmemiştim. " Dedi.
" Sen neden buradasın? Niye kilit altındasın? " dedim.
Ben bu soruyu sorunca Natalienin yüzü asıldı , gözlerini benden kaçırdı. Bariz bir şekilde utanıyordu.
" Benden utanamana gerek yok Natalie. Bugüne kadar yaptıklarımı bilesen yüzüme bile bakmazsın." Dedim.
Natalie gözlerinden yaşlar süzülerek. " kendime hakim olmadım ve halktan birini öldürdüm. Bunu söylemeye çok utanıyorum ama bunu yaparken zevk aldım. Yaptıktan sonra pişman olsamda acıktığımda kendimi tutamıyorum yine aynı his geliyor. " Dedi sonlara doğru ağlaması şiddetlenerek.
Natalienin duygularını çok iyi anlıyordum. Tek fark benim yaptığım şeylerden hiç pişmanlık duymamamdı. Kendimide hiç kontrol etmek zorunda kalmamıştım, beslenmekte tamamen özgürdüm. Beni bir hayvandan ayıran sadece birkaç tane özelliğim vardı cidden, kurt krallığına gelince bunu daha iyi anlamıştım. Nataliede benim aksime yeni dönüşmesine rağmen insani yanını yaşatıyordu. Zamanla kendini kontrol etmeyi de öğrencekti ancak şimdi anlamıştım ki o hiçbir zaman gerçek bir vampir olmazdı. Karakteri buna izin vermezdi.
Bende böyle olabilecek miydim? Buraya geldiğimden beri kendimi törpülemiştim ancak yakında anne olacaktım bu değişim bana yeterlimiydi bilemiyordum. Anneler merhametli olurlardı birkere ya çocuğum benim acımasız bir katil olduğumu öğrenseydi? Bunu düşünmek bile beni huzursuz etmişti. Çocuğuma yeterince sevgi verebilecek miydim? Ona mutlu bir hayat sunabilecek miydim? Vampirler için en önemli olan kan ve güçtür , bugüne kadar böyle büyütüldüm; içgüdülerimde de bunu hissederdim fakat artık bunların önüne kendi çocuğumu geçirebilecekmiydim?
Babam beni kanın ve gücün önüne koyamamıştı hiçbir zaman. Özellikle son olaylardan sonra daha iyi anlamıştım. Kendim aile sevgisinin ne olduğunu bilmezken oğluma ya da kızıma bu sevgiyi yaşatabilir miydim?
*******
Mahsende derin düşüncelerimle beraber Natalieyle sohbet ettikten sonra hemen Willimla odamıza çıkmıştık. Şimdiyse yatakta uzanmış sarmaş dolaş birşekilde birbirimizin yüzünü inceliyorduk.
Sessizliğimizi ilk bölen William oldu. " Victoria ne kadar üzgün olduğumu bilmezsin. Seni bulamadığım hergün öldüm ben. Bir daha sakın bu kaleden ayrılma ne için olursa olsun. Ben bile tehlikede olsam ayrılma. " dedi gözünden tek damla yaş süzülürken.
Göz yaşını baş parmağımla nazikçe silerken. " Lütfen göz yaşı dökme. Söz veriyorum bundan sonra sen ne dersen o. " dedim tebessüm etmeye çalışarak. Williamdan ayrı kaldığım günler benim içinde bir cehennemdi, çok zor zamanlar yaşamıştım ama bunlardan Willima bahsedip onun morelini daha çok bozmak istemiyordum. Önemli olan yine birlikte olmamızdı. Sonunda kavuşmuştuk yine onun kaslı kollarının arasındaydım.
Yüzümü Willamın yüzüne yaklaştırıp dudaklarımı onun dudaklarının üzerine doğru bastırdım. William bir elini saçlarımın altından geçirip ensemi sıkıca kavrayıp beni iyice kendine çekti. Kafamı hafif sağa doğru yatırarak Williamla özlemle öpüşmeye başladım. Ondan uzak kaldığım her gün bu anın hayalini kurmuştum şimdiyse gerçekti ancak bana rüya gibi geliyordu, bitmesinden korkuyordum.
Williamın dudaklarına son kez bir öpücük kondurduktan sonra gözlerinin içine bakarak geriçekildim. Geri çekildiğim için kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu. Ne tepki verecekti bilemiyordum. Sevinir miydi kötü mü hissederdi ancak artık baba olduğunu öğrenemesi gerekliydi.
" William ben hamileyim."
Ve Williamın zaten çatık olan kaşları sanki imkan varmış gibi daha da çok çatıldı. Gözleriyse kehribarın en koyu halini aldı.
LÜTFEN YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN DÜŞÜNCELERİNİZ BENİM İÇİN ÇOK ÖNEMLİ.
SİZCE BEBEK KIZMI YOKSA ERKEK Mİ OLMALI?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
