If the world was ending || Bankzitters

Hoofdstuk 17

Pov Elizabeth:

22 juli 2020 - woensdag avond 22:38

Ik zit zo stijf als het maar kan in mijn stoel. Mijn handen liggen op mijn schoot en ik ben zo bang als de dood op dit moment. De piloot geeft aan dat we over 2 minuten gaan opstijgen. Ik ben zo bang, dat het gewoon begint op te vallen. Matthy zit bij het raampje en ik zit naast hem. Voor mij zit Raoul en naast hem zit Koen. Ik zit aan de kant van het gangpad, en dan heb je de stoel van Robbie. Naast Robbie zit Milo tegen het raam te slapen. De piloot geeft aan dat we onze gordels moeten vast maken. Ik probeer de gordel dicht te klikken, maar door het trillen gaat dit niet soepel. Matthy neemt de gordel over en klinkt hem binnen een seconden vast. ''Dankje'' Bedank ik hem. Je hoort de trilling in mijn stem. De piloot verteld dat dat we gaan opstijgen en meteen voel ik beweging in het vliegtuig komen. Ik begin met mijn voeten op de grond te tikken en probeer niet naast mij uit het raampje te kijken. Matthy pakt mijn hand vast ''T'komt goed Lies, het is maar 4 uurtjes vliegen, geen storm dus er kan niks gebeuren'' zegt hij geruststellend. Ik knik maar de zenuwen verdwijnen niet. "Als je wil dat ik je hand vasthoud moet je het zeggen hoor" Gaat hij verder. Ik vlieg meteen in zijn armen. "Ja dat kan ook" Zegt hij. Ik voel de vaart in het vliegtuig toenemen. Na een tijdje voel ik dat we loskomen van de grond, mijn oren klappen dicht en ik hoor een hoop gezoem. Matthy wrijft rustgevend met zijn hand over mijn rug. Ik duik verder zijn hoodie in, dat gevoel in mijn oren is best naar. Het gevoel lijkt steeds meer te verdwijnen. Maar dat komt omdat ik rustig in slaap val.

"Lies? Elizabeth, wordt een wakker" Ik identificeer deze stem als Matthy. Ik voel dat hij zachtjes over mijn rug wrijf. Ik open mij ogen en zie dat er een aantal mensen al staan. Wacht, zijn we neergestort? Ik schiet meteen overeind. "Rustig Lies, we zijn geland" Zegt Matthy kalmerend. Ik geef een diepe zucht, gelukkig. Hij staat op en pakt de rugtas die boven ons in een soort bak is gedaan. Robbie en Milo staan ook al en sommige mensen beginnen zelfs al met lopen. "Kom je?" Matthy kijkt mij vragend aan. Ik knik en sta op. Mijn gordel was al los dus ik kan zo opstaan. We lopen met zijn alle in een rijtje naar de uitgang van het vliegtuig. We lopen door zo'n soort buis het gebouw binnen. Milo loopt een beetje raar te doen met zijn tas, we moeten er allemaal van grinniken. Ik maak er een foto van en zet hem op mijn insta story. 

Inmiddels zijn we aangekomen bij een hal met heel veel banden waar koffers op liggen. ''Roel bij welke band moeten we zijn?'' Hoor ik Robbie roepen. ''Jongen ik heb geen idee, Matthy heeft dit allemaal geregeld'' Antwoord Raoul. ''Mat!?'' Roept Robbie meteen. ''Hier staat band 18, dat is als het goed is helemaal aan het eind van deze hal'' Zegt Matthy. Robbie holt er meteen naar toe. Geen idee waarom hij zo'n haast heeft. De rest loopt er rustig naar toe. ''Rob doe eens rustig jongen, vanwaar die haast?'' Vraagt Raoul. ''Maat, die auto die ik moest huren staat al klaar. Als we er niet op tijd zijn gaat de vent gewoon weg'' Antwoord Robbie een tikkeltje opgejaagd. Raoul knikt van dat hij het snapt. Milo loopt nog steeds te dollen, Koen doet nu ook mee. Ze rennen achter elkaar aan, alsof ze jongetjes van 6 zijn. ''Koen geef me schoen terug!'' Roept Milo dan. ''Dan mag je hem toch echt komen halen vriend!'' Antwoord Koen. Milo rent zover dat lukt met 1 schoen achter Koen aan. Ik zie aan de mensen om ons heen dat ze zich lichtelijk irriteren aan het gedrag van Koen en Milo. ''Hier is je koffer Lies'' Zegt Matthy. Ik draai me weer om en zie Matthy met mijn beige koffer staan. Ik neem hem aan en zet mijn rugtas erop. ''Koen kom op, geef die schoen even terug, en pak je koffer even aan'' Verbreekt Robbie het spektakel tussen Koen en Milo. Koen lacht zich helemaal kapot, waardoor hij bijna door zijn benen zakt. Dit moment gebruikt Milo om zijn schoen te pikken. ''Jammer Koentje'' Zegt hij wanneer hij zijn schoen aantrekt. Robbie loopt geïrriteerd naar Koen en duwt een zwarte koffer naar hem toe. Milo pakt een grijze koffer van de band, en zet ook zijn tas erop. ''Iedereen heeft zijn koffer?'' Vraagt Raoul. Ik hoor overal een 'ja' vandaan komen. ''Oke lets go naar de auto'' Roept Robbie die al een aantal meter voor ons loopt. 

Wanneer we eindelijk de uitgang hebben gevonden lopen we via een automatische schuifdeur naar buiten. De hitte neemt de coole airco over. Het is wel een lekkere hitte, echt een perfect tempratuurtje. Ik heb het eigenlijk altijd koud, dus de jongens kijken niet mega raar op dat ik met een trui loop. Naast Matthy en Raoul weet niemand van mijn sneeën op mijn polsen. ''Kijk naar staat iemand met van de Graaf op een bordje staan'' Zegt Koen terwijl hij wijst naar een auto met een man ernaast. ''Dat moet voor ons zijn'' Zegt Robbie. We lopen er naar toe en de man begint tegen Robbie in gebrekkig Engels te praten. Hij draait zich om naar ons en kijkt ons hulpzoekend aan. ''Onze Brabander kan weer geen Engels'' Zegt Koen lachend. ''Hou je bek Koen, kan iemand even helpen?'' Vraagt hij. Milo is al in gesprek met de man. Hij knikt een paar keer en zet een krabbel op een papier die de man in zijn handen had geduwd. De man wandelt weg en Milo geeft aan dat we mogen instappen. ''Hoedje op wie er gaat rijden'' Roept Koen. Hij maakt een soort gebaar op zijn hoofd, Matthy, Milo en Robbie volgen snel. ''Ja Roelie, jij mag rijden'' Zegt Koen lachend. Raoul schud lachend zijn hoofd. ''Kijk hier heb je het adres'' Matthy duwt hem een papiertje in zijn handen. Milo heeft al plaatsgenomen op de bijrijder stoel. Robbie en Koen kruipen ook al de auto in. ''Gaat u voor'' Zegt Matthy terwijl hij een net gebaar naar de deur maakt. Ik giechel en kruip de auto in. Koen en Robbie zitten helemaal achterin, ik en Matthy in het midden, Milo en Raoul voorin natuurlijk. Raoul start de auto en begint te rijden.

Ik voel een arm om mijn schouders, ik kijk naast mij. Matthy. Hij geeft mij een glimlach, ik lach naar hem terug. Een sprankje geluk stroomt er door mijn lichaam. Iets wat ik de laatste maanden niet veel gevoelt heb. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en pak mijn telefoon. Ik krijg een melding van instagram. U bent genoemd in een verhaal. Ik klik op de melding en zie een foto van mij en Matthy in het vliegtuig. 

Ik glimlach van deze foto. Ik heb dus de hele vlucht geslapen, ik hoorde dat het ongeveer zo'n 4 uur vliegen was naar Athene dus dat is dan best lang. ''Kijk naar buiten, hoe mooi al die ouden gebouwen zijn'' Zegt Raoul enthousiast. Ik kijk naar buiten en moet toch wel een beetje glimlachen van het enthousiasme van Raoul. Toen ik vertelde dat ik het leuk zou vinden om voor mijn verjaardags cadeau naar Griekeland, en dan vooral naar Athene te gaan. Was Raoul de meest enthousiaste van hun 5. Ik ben gek op van die ouden gebouwen en de geschiedenis erachter. Robbie en Milo zijn daar minder van, en Koen zou je misschien ook denken maar stiekem vindt hij het ook wel leuk. Matthy vindt het allemaal oke, hem maakt het niet veel uit als ik het maar leuk zou vinden zei hij. We blijven hier een week. Ik en Raoul gaan veel samen op pad in deze week. Maar dat komt vooral omdat wij veel geschiedenis willen zien. Milo en Raoul hebben veel clubs gezien die ze in de avond willen bezoeken dus dan hebben hun ook iets. 

Woorden -> 1430 datum idk

hey lieverdss

hoe gaat het met jullie?

Ik ben vandaag vrij van school, mss ga ik morgen niet naar school. Ik heb een soort ontstoken oog. En dat is zo mega irie. 

Pas een beetje op jezelf <33

Kusjes femke 🤍