အိပ္မက္ေတြ အိပ္မက္ေတြ.....
ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာဆိုတာ...
ဒီ အိပ္မက္ေတြထဲကမ်ား ႐ုန္းထြက္လို႔ရရင္
ထြက္ခ်င္မိပါရက္နဲ႔.....
မျမင္ႏိုင္တဲ့ႀကိဳးေတြနဲ႔ အထပ္ထပ္အခါခါ ခ်ည္ေႏွာင္ပစ္ခဲ့ေလသလား
အၿမဲလိုလို ဝိုးတဝါးပုံရိပ္ေတြနဲ႔မ်က္ႏွာေလး.....၊
တၿပိဳင္နက္တည္းပဲ
ႏွလုံးသားမွာေတာ့ သိပ္ကိုထင္ရွားေနခဲ့တာ....။
"ဖမ္း! ခုန္ခ်ခဲ့မယ္!!"
"Jeon! ဒီမွာၾကည့္အုံး!"
"ေရာ့! Jeon အတြက္......"
"ဒါက ငါလား....?"
"အင္း.......ႏွစ္ၿခိဳက္တယ္!"
"ဟင့္အင္း! ငါ့ကိုျပန္မပို႔နဲ႔အုံး"
"Jeonကိုယ္တိုင္ပဲ သိမ္းထားလိုက္......."
"ေယာက္်ားအရင့္အမာႀကီးကို ဖြဲ႕ႏြဲ႕လြန္းေနတာပဲ"
"အမိန႔္ေတြသုံးရတာ ၿငီးေငြ႕လာၿပီ"
"ဒီလို အၿမဲေအးခ်မ္းေနခ်င္တယ္..........."
မေန႔တစ္ေန႔က ျဖစ္ရပ္ေတြလို....
႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြထဲက ဇာတ္ကြက္ေတြလို....
အျမင္အာ႐ုံထဲကို တရိပ္ရိပ္နဲ႔
ေနရာယူလာျပန္တယ္
ျမင္ကြင္းေတြေဝဝါးေနရင္းက
သိသိသာသာနဲ႔ ထင္ရွားျပတ္သားလာခဲ့ေပမယ့္
ေသခ်ာတာတစ္ခုက
ခါတိုင္းလိုေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး....
ျမဴခိုး ျမဴေငြ႕ေတြၾကားထဲ
အမည္မသိ ခံစားခ်က္ေတြပဲခ်န္ခဲ့ၿပီး
ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္သူက
တမူထူးျခားစြာ ဒီတစ္ခါေတာ့
မေပ်ာက္ကြယ္သြားဘဲ တစ္ခ်ိန္လုံး ၿပဳံးေနခဲ့တာ
အလွဆုံးလို႔ပဲ ဆိုပါေတာ့
အိပ္မက္ေတြမက္လာခဲ့တဲ့တစ္ေလွ်ာက္
ခုတစ္ေခါက္ အေအးခ်မ္းဆုံးလို႔ဆိုရမွာပဲ
အဓိက,က အၿပဳံးေတြ......!!
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ကို ၿပဳံးေပ်ာ္ေနလိုက္တာမ်ား
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ၾကည့္မိလိုက္႐ုံနဲ႔တင္
အညိဳ႕ခံလိုက္ရသလို
ေငးေမာသြားရေစႏိုင္တဲ့ အၿပဳံးမ်ိဳး
လွလွေလးၿပဳံးတတ္လြန္းပါရဲ႕......
"လွတယ္" ဆိုတဲ့စကားလုံးနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါတင္စားရင္ေတာင္ မလုံေလာက္ႏိုင္ဘူး......
