ဂ်ိဳဆြန္းနယ္စပ္မွတစ္ဆင့္ တျဖည္းျဖည္း ၿမိဳ႕အတြင္းပိုင္းသို႔ဦးတည္လ်က္
က်ယ္ေျပာလွသည့္ျပည္မ,ေဈးတန္းႀကီးအား ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့ရကာ
ေနာက္ဆုံးမွတ္တိုင္ျဖစ္သည့္ နန္းတြင္းသို႔ေရာက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေန၀င္ရီတေရာပင္ျဖစ္လုလု.....၊
ေျခလ်င္စစ္သည္ႏွင့္အေစာင့္ရဲမက္အခ်ိဳ႕မွာလည္း တာ၀န္ေက်ၿပီမို႔
ခရီးစဥ္ဆုံးသည္ႏွင့္ အစီအရီထြက္လင့္ၾကကာ လမ္းၫႊန္ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ပညာေတာ္သင္တို႔သာလွ်င္က်န္ခဲ့ေတာ့၏။
"ဒါကေတာ့သခင္ေလးတို႔နားေနဖို႔အေဆာင္ပါ...လိုအပ္သည္မရွိျပင္ဆင္ေပးထားပါတယ္ ေရခ်ိဳးေဆာင္ကိုေတာ့
ေဟာဒီကေန အေနာက္တည့္တည့္သြားရင္ ဝါး႐ုံေတြနားမေရာက္မီေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္"
"ေကာင္းၿပီ"
"......"
"ဘာအေရးႀကီးမွာစရာမ်ားက်န္ေသးလို႔လဲ..."
မွာစရာရွိသည္တို႔မွာၾကားၿပီးသည့္တိုင္ မျပန္ဘဲ
ေျပာစရာက်န္ေနေသးေသာ္ျငား
တစ္လုံးတပါဒမွ်ထြက္မလာ
အၾကည့္တို႔သာဂဏွာမၿငိမ္ကာ ေျပာသင့္မေျပာသင့္စဥ္းစားေနပုံေပၚတာမို႔ သခင္ေလးJeonက လမ္းစ,ေပးလာသည္။
"အာ... ေရခ်ိဳးေဆာင္အေနာက္ဘက္ ဝါးေတာကိုမစူးစမ္းၾကဖို႔ေတာ့ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ...."
လမ္းၫႊန္ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕အမွာစကားၾကားၿပီးသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ အခ်ိဳ႕မွာမလိုက္နာခ်င္သဖြယ္ မဲ့ၾကရႈံ႕ၾကကာ အခ်ိဳ႕သခင္ေလးအသီးသီးတို႔ထံမွလည္း ဆရာလုပ္သည္အထင္ႏွင့္စကားသံတို႔က ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ကရားေရလႊတ္ထြက္လာၾကေလသည္။
အင္းေလ....သာမန္အရွိန္အဝါေတြမွမဟုတ္ၾကဘဲ.....၊
"အိုက္ယားး တင္းၾကပ္လိုက္တာ"
"ဘာလို႔ပါလိမ့္"
"ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ သိခြင့္ရွိမလား...?"
"လ်ိဳ႕ဝွက္ေနရာမို႔လို႔ေနမယ္"
"မျဖစ္ႏိုင္တာ..."
"ပါးစပ္ရာဇ၀င္တို႔လိုမ်ိဳးရွိၾကလို႔ေနမေပါ့"
"ဟို.....အဲ့ဒီ့သေဘာမ်ိဳးပါပဲ..."
