duman|texting

18

pinhani-bilir o beni
yuhhh 8K olmusuzzz💓

sare evden nasıl çıktığını hatırlamıyordu. gecenin bir yarısı annesinin telefonu çaldığında bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı zaten.

abisi, bu hayattaki en yakını büyük bir kaza geçirmişti.

sinirliydi. fazlasıyla sinirli ve üzgündü.

ardıç ise iyiydi.

bilinçsizce yaptığı kafasını koruma tekniği onu büyük yaralanmalardan kurtarmıştı. ardıç ayağa kalkıp yürüyordu. sadece bu geceliğine müşahade altında tutulacaktı.

ezgi hanım ardıç'ı görünce ona sarıldı. "oğlum... ardıç'ım..." ardıç olduğu yerde kalakaldı.

ezgi hanım ona kızgın değil miydi yani?

"serkan nasıl?" dedi ardıç sadece. "ameliyatta. onun kemeri takılı değilmiş." dedi hüzünle.

erkan bey kendi oğlunun ameliyatını beklerken ezgi hanım ise manevi oğlunun yanındaydı.

sare ise olanları hala tam anlamıyla kavrayabilmiş değildi.

-

ertesi sabah doktor serkan'ın uyanmasının güç olduğunu, her şeye hazırlıklı olunması gerektiğini söyledi.

ardıç'da bunları duymuştu.

serkan'ın odaya alınması üzerinden iki gün geçti. sare bu süre zarfında ardıç'ı bir kere bile görmedi.

ta ki bu sabaha kadar.

ardıç taburcu olduktan sonra -birkaç kan testi yaptığı için bir gece daha yatmıştı- direkt hastaneden çıkmadan serkan'ın odasına gitti.

kapı hafif aralıktı. sare'nin sesini duyabiliyordu.

"...abi ya, gerçekten uyanırsan istediğin her şeyi yapacağım. nolur uyan. beni sensiz bırakma. annemler çok üzgün. ben de öyleyim."

ardıç boğazını temizleyip içeri girdi. sare, ardıç'ı görür görmez gözyaşlarını silip yüzüne sinirli bir surat takındı.

"sare... iyi misin? kötü görünüyorsun." dedi ardıç.

sare alayla güldü.

aslında bu soruyu sare'nin sorması gerekirdi.

"sayende çok iyiyim(!)" ardıç kaşlarını çattı. "ben... üzgü-"

sare aniden ayağa kalkıp tam ardıç'ın karşısında durdu.

söylememesi gereken laflar etti.

"abim senin yüzünden bu halde ardıç. senin aptallığın yüzünden. eğer abim uyanamazsa ne olacak? ya... ya ölürse? sen... sen çok bencilsin!"

ardıç ne diyeceğini bilemedi. bazen sare, ardıç'a robotmuş gibi davranıyordu ve bu ardıç'ı fazlasıyla kırıyordu.

ardıç'ın da duyguları vardı. o da üzülebiliyordu, sevebiliyordu.

özellikle de sare'yi seviyordu.

"böyle olsun istemedim sare. serkan benim karde-"

"kardeşini ölüme sürüklüyorsun!" dedi sare anında.

ezgi hanım kızının laflarını duyunca araya girdi.

"sare yeter. ardıç bilerek mi yaptı zannediyorsun?!"

sare omuz silkip "bencilliği yüzünden anne." dedi.

ardıç'ın dudakları kanamak üzereydi. eğer ardıç dudaklarını biraz daha ısırırsa kanatacaktı.

"ardıç oğlum sen evine git. sare adına ben özür dilerim. senin suçun yok." dedi ezgi hanım şefkatle.

ardıç burukça tebessüm edip başını salladı.

"hoşçakal ezgi abla." diye mırıldandı.

ardıç odadan çıkarken sare'de göz ucuyla onu izliyordu.

böyle dememeliydi.

sınır: 35 oy
ardıç 💓
9.3.24'