duman|texting

19

gülden karaböcek-gözüm seni görmese de

1 hafta sonra

sare gülümseyerek abisini izliyordu. serkan dün akşama doğru uyanmıştı ve sağlığı gayet iyiydi. herkes onu ziyarete gelmişti.

ardıç hariç.

odada sadece serkan ve sare kaldığında serkan "ardıç öldü mü?" dedi. sare'nin içtiği su boğazında kaldı. öksürüklerinin arasında "ne alaka?!" dedi.

serkan kardeşinin hareketlerini anlamlandıramıyordu.

"biz o arabada iki kişiydik sare. normalde benim tanıdığım ardıç en yakını kaza geçirmiş olsa kötü hissetse bile gelip beni kontrol ederdi. yani son kez soracağım ve dürüst olacaksın. ardıç öldü mü?"

sare şokla başını hayır anlamında salladı. "hayır, hayır abi! ardıç abi'yle ben kavga etmiştim o günden beri buraya ge-"

"ne demek kavga ettin sare?" dedi serkan.

"ben... of abi zaten çok pişman oldum." diye mırıldandı sare.

ardıç'ın son bakışındaki hüznü unutamıyordu.

"sare... ne dedin abiciğim?" dedi serkan. resmen sabrı sınanıyordu.

"ben... ben eğer sen uyanmazsan onun katil olduğunu, bencilin teki olduğunu söyledim... abi ge-" serkan yattığı yerden doğruldu. kız kardeşine hayal kırıklığıyla bakıyordu.

"kahretsin sare! naptın kızım sen?!" serkan aniden bağırınca sare irkildi. böyle bir tepki beklememişti.

"ardıç'ın ailesi onun yanında öldü. arabayı babası sürüyordu sare. ardıç yıllarca kendini suçladı çünkü sıkıldığı için babasıyla kırmızı arabaları sayma oyunu oynamak istemişti.
babası oyuna kendisini öyle çok kaptırmıştı ki karşı şeride geçtiğini bile fark edememişti. tek sağ çıkan ardıç'tı. annesi, babası, 2 yaşındaki kız kardeşi... hepsi öldü. ardıç bu olaydan sonra 4 yıl boyunca hiçbir araca binememiş. sare kahretsin kızım ya. çocuk yeni yeni kendisini affetmeye başlamıştı."

sare ilk defa ardıç'ın gönlünü nasıl alacağını bilemiyordu.

sınır: 40 oy

mal sare
11.3.24'