AŞİRET MI? - BxB -

7

Önceden demiştim ama bu bölümü miranın ağzından yazmama kararı aldım. Şuan erken olduğunu düşünüyorum.

Ama illaki bir gün miranın ağzından bir bölüm okuyacaksınız. Buna söz verebilirim.

Destek olmayı unutmayın.

İyi okumalar

.........

Kolumdan dürtülmem ile gözlerimi araladım. Sırtım ağrıyordu. Hayır vücudum tamamen ağrıyordu. Canım acıyordu.

Beni kaldıran kişiye baktığımda Gözlerim irileşti. Gözlerimi hızla etrafta dolaştırdığımda yaşanan şeyler aklıma dolmuştu. Beni 2 gün önce döven kişi tarafından kendi evime getirilmiştim. Hayat bana ne kadar ileri gidebileceğini göstermek istiyordu galiba? Benimle en büyük taşşağı hayat geçiyordu.

Bakışlarımı Ona çevirirken o zaten bana bakıyordu. Yine kuzgun karası gözlerini gözlerime dikmişti.

"Sağol "

Yeterliydi değil mi? Soğuk bir Sağol olsada yine de bir teşekkür etmiştim. O olmasaydı belki ölecektim.

O konuşmadı ama başını sallamıştı. Onayı da aldığıma göre gitmem gerekti değil mi? Evet öyle olmalıydı ama bir hareketlenme göstermedim. Oturdum ,O da bir şey dememişti. Sessiz geçen iki dakikanın sonunda birine mıhlanmış gibi hissettiğim dudaklarımı araladım.

"Dediğim gibi sadece bu dönem bizle uğraşmayın. Gideceğiz " gözlerimi onun yan profilinde tutarak konuşmuştum. O bana bakımıyordu. Gözleri karşıda bir şey düşünüyor gibiydi.

Onun cevabı umurumda olmadı. Kapıyı açtığımda gibi dışarı adımlamaya çalıştım. Sadece çalıştım zira ağzımdan bir inleme çıkmış ve koltuğa geri oturmuştum. Ahh şansım hiç yaver gitmez mıydı benim?

"Sana yardım edeyim?"

Hayır demek istesem de bunu yapmamıştım. Canımı yakan onlardı, vücudumda ki yaraların sebebiydi onlar.

"Tamam" utana sıkıla dediğim şey ile gözlerimi ondan kaçırdım. Demin yapması gerek filan diyordum da şimdi neden utanmıştım? Ben hiç bir şeye normal tepki verebilen biri olmamıştım ki zaten.

Yüzündeki gülümsemeyi görmüştüm. Utanmış olmam hoşuna gitmişti galiba? Küfür etsem de hoşuna gider miydi?

Kapısını açıp benim tarafıma doğru adımladı. Benim kapımı da açtıktan sonra belimden tutup beni kaldırdı. Bir elim onun omuzundayken diğeri boşluktaydı. Yavaş yavaş apartmana doğru ilerlemeye başladı. Bende onun adımlarına ayak uydurdum.