AŞİRET MI? - BxB -

14

Şarkı: Nilüfer, son arzum

İfade edilememiş duygular asla ölmez.....

............

Gece uyuyamadığınız da ne yaparsınız ?

İlk başta gözlerine bir gram uyku uğramaz. Sonra neden uyuyamadığınızı düşünürsünüz. Sahi neden uyuyamıyor oluyorsunuz?

Fazla heycandan mı? Korku? Endişe? Mutluluk? Üzüntü? Aşk?

3. Sigarasını yakan çocuk bunların hiç birinin onun durumu ile alakalı olmadığını düşünüyordu. Daha neden bu halde olduğunu bile bilmiyordu. Bir, iki saat yarın ki sınav için çalışmış on gibi de yatağına gidip uyumayı denemişti.

Uykusu vardı. Bunu kapanmaya yüz tutmuş gözlerinden anlıyordu ama ne zaman bir yere uzanmaya kalksa uykusu hiç bir şey düşünmemesine rağmen kaçıp gidiyordu. En azından bir şey düşünmek istedi.

Gün yeniden başlamış o uyumamıştı bile....

Gözleri sokakta ki boş bir yere dalıp gidiyor, ne düşündüğünü kendi bile anlamıyordu. Neden bir kaç gündür böyleydi? İçeride bir yerde bir şeylerin ters gittiğini fark ediyordu ama sanki eli kolu bağlanmış gibi hiç bir şey yapamıyordu.

Bugün olanları düşündü. Miranın ona olan bakışlarını. Gözlerini bile kırpmadan sanki kendisinin gözlerini delmek için uğraşan, konuşamayan ama bakışları ile bir şey anlatmak isteyen bir çift göz....

Şuan hem önemli bir şey kaçırıyormuş gibi hem de boş yere tirplere giriyor gibi hissediyordu. Belki sadece kuruntu yapmıştı.

Evet kesinlikle kuruntu yapmıştı. Yoksa miranın dakika bir kendini hatırlatmak için aklına girişini açıklayamazdı. Kendini kandırmak daha basit ve kolay gelmişti o zaman.

O böyle düşüncelere dalmışken, ondan metrelerce uzakta, aynen kendisi gibi olan biri daha vardı.

Miran, odasının balkonunda aynen Milan gibi kendini kandırmaya çalışıyordu.

İçinden bir ses sizin birlikte olmanız imkansız derken başka bir ses ise denemekten zarar gelmez diyordu. Hangisinin sözünü dinleyecekti?

Kendine bir şans verip, milana her şeyi anlatsa onu kabul eder miydi? Saçmalıyordu...... onun canını yakmıştı. Pişmandı ama bazı yaralar kapanmazdı. Korkuyordu. Ya milan da böyle bir yara açmışsa?

Aklından bin bir türlü düşünce geçiyor hangisine inananacağını şaşırıyordu.

En ufak umut kırıntısına evet diyen kalbi 'dene ' diyordu.' Bak görmedin mi? Sen yakınlaşınca nasıl donup kaldı. Belki şans halen var. Dene!'

En küçük umut kırıntısına ne zaman bu kadar muhtaç kalmıştı? Milana aşık olduğundan beri peşini bırakmış mıydı ki umut?

Sevgi yerine sevginin dışındaki her şey ile büyütülmüş biri, başkasına sevgi vermek için can atabilir miydi? O istiyordu işte. Görmediği sevgiyi sevdiği çocuğa göstermeyi istiyordu.

Her şeyi istiyor, yapacağını biliyor ama yine de bir şeyler ona engel oluyordu.

En başta babası.... onun hakkında ne düşüneceğini bile bilmiyordu. Onun en ufak şüphesinde ne olacağını biliyordu. Ama yine de milanla birlikte olmak istiyordu.