POS 1: Miles, Track and Field Hottie

Sprint: Thirteen

//

flashback . . .

"Pagod na pagod ako. Ayokong magpraktis," ani Devin. Isa itong long-distance runner sa team nila. Nakahiga ito sa gym court na tila may niyebe roon. Pawis na pawis ito sa pinaggawa nito sa classroom - ang maghabulan kasama ang mga kaklase nito.

Napapailing na lamang si Miles nang makita si Devin. May pagkamayabang ito nang makasabayan niya ito sa pagpasok ng track and field team, sa category ng running. Pareho silang long-distance runner.

"Ano na naman 'yan, Devin? Gusto mong maparusahan na naman ni Coach?" saway ni Xerxes rito. Ahead ito sa kanila ng isang taon at ang captain nila. Duty na nito ang disiplinahin sila lalo na kapag wala ang coach gaya ngayon.

"Ano bang meron kay Coach at nawawala na lang siya bigla?" Bigla na lamang sumulpot si Vio mula sa kung saan. Kasalukuyang nagbibihis ito ng jersey.

Alam ni Miles pero sinikreto na lamang niya. Abala sa lovelife nito ang coach nilang akala niya ay tatanda ng binata. Late bloomer lang siguro ito sa lovelife nito.

"Totoo ba yung may bago tayong equipment?" tanong ni Vio.

Xerxes shrugged his shoulders. "Depends. Paborito ng Dean ng Academy natin ang basketball at football team. Kaya last tayo sa priority niya."

"Damn! Kahit inuwi ni Miles ang gold medal sa Palarong Pambansa?" bulalas ni Devin. Tuluyan na itong bumangon.

Hindi na nag-expect ng kung ano si Miles sa Dean nila. Wala naman itong pakialam sa track and field team.

"Alam mo, bukod sa talent at potential natin. May iba pang variables kung bakit hindi tayo manalo-nalo sa competition. First, a reliable coach that we can rely on and train us hard and discipline us. Second, people who are there for us and believe in our capabilities. Third, the facilities and amenities we need as well as equipment. Fourth, the support of the body and the school we are in. Fifth, we are distracted, has low morale, and low self-esteem. Ito lang ang alam ko for now," ani Xerxes. "Sa grandstand na muna tayo."

"Tinatamad pa ako," ani Devin.

"Okay ka na ba, Vio?" tanong ni Miles. Saglit na tumahimik ang dalawa. Hinihintay ang sagot ni Vio.

Malungkot lang na ngumiti si Vio. "Ayos lang ako. I can run."

"Patayin n'yo na lang ako kapag itong pagtakbo ipagdadamot n'yo sa 'kin, Rold."

Alam nila ang kuwento ni Devin. Kahit na tatamad-tamad ito minsan, inamin nitong ang pagtakbo lang ang may sense sa buhay nito. Hindi ito matalino. Galing ito sa mahirap na pamilya at broken family pa. Isa itong scholar sa eskuwelahan nila dahil sa pagtakbo. Kaya nandoon sila upang tulungan ito.

He liked being part of this team. Naiintindihan ng mga ito ang pagmamahal niya sa kanilang sports. Running is worth it when you have the right people by your side despite the hostility of his father on his sports. Mas lalo pa siyang gustong kontrahin ito at patunayan sa sarili na kaya niyang magtagumpay sa sports niya.

"Hoy, wag kang magsalita nang ganyan. May relay pa tayo at ipapanalo natin iyon. Kapag hindi tayo mananalo, magsusuot tayo ng panget na couple shirts."

Agad naman silang nagreklamo sa sinabi ni Xerxes. Xerxes only smirked and showed the couple's shirts. Napangiwi na lamang si Miles.

"At kapag nanalo tayo, manlilibre ka, Xerxes?"

"Free accommodation sa bahay ng Lola ko sa Sagada."

Nagkantiyawan na naman sila. Nangunot naman ang noo ni Xerxes.

"Hoy! Ang hirap kayang kombinsihin ng Lola ko! Naghahanap iyon ng girlfriend at nang sinabi ko na may mga girlfriends ako at nasa track team, katakot-takot na sermon ang inabot ko. Isa akong nakakahiyang tao sa angkan kung magiging bakla ako. Alam n'yo naman ang mga matatanda, masyadong traditional. Payag kayo? Hoy!"