EFNAN

On

•

Kolumdaki ağırlıktan kurtulduğum için mutluydum. Genel bir kontrolden geçtiğimde doktor sadece kremlere devam etmem gerektiğini söylemişti.

Belki bir umut özgürlüğüme kavuşurum düşüncesiyle Devran'dan bir söz beklemiştim ama o genel olarak sessizdi.

-"Eve uğramak istiyorum."

-"Sebep?" Tabletten borsa analizlerini incelediğini görüyordum. Göz ucuyla bile bana bakmıyordu.

-"Telefonumu almak istiyorum. Bir kaç parça eşya olabilir."

-"Gerek yok hallederiz."dedi aynı umursamazlıkta.

-"Ya istiyorum dedim sana. O zaman bırak ben gideyim. Neyim ben esir falan mı?!" Arabada yükselen sesime sol koltuktaki şoför ve sağ koltuktaki iri yarı koruma dönüp bakmıştı.

Hiç umursamadım.

Devran göğsünü havayla şişirip geri verdi. Tableti kapatarak oturduğu yerde dikleştikten sonra bana dönmüştü.

-"Tamam gideriz."demişti çenesini sıkarak.

Hastane ve ev arasında biraz mesafe vardı. Açıkçası uykum gelmişti. Ancak arabadaki üç adam o kadar gergindi ki beni de etkiliyorlardı.

Evimin önüne geldiğimizde ben daha elimi kapıya atmadan başkası tarafından açıldı. Hatta bir anda etrafımda üç tane oldular. Şaşkınlığımı kendime sakladım çünkü hastaneye girerken de aynısını yapmışlardı.

Aralarında ufak bir obje gibi küçücük kalmıştım.

-"Senin gelmene gerek yok."dedim Devran'ın arabadan indiğini görünce.

-"Hızlı ol."

Apartmandan içeriye girdikten sonra evin kapısına doğru ilerledim. Cumartesi günüydü ve saat henüz erkendi. Kızların evde olduğunu düşünerek kapıyı tıklattım.

Bir süre sonra uyku sersemi halde kapıyı açan İlay beni fark ettiği gibi çığlığı bastı. Direkt içeri soktuğu bedenime sıkı sıkı sarılınca donakalmıştım.

Beni bu kadar merak ettiklerini düşünmemiştim. Ancak polise ilk giden onlar olmuştu.

-"Sen nasıl bir filmin içine düştün ya? Kıyamam." Kaşımda iyileşmekte olan yarada elini gezdirip dudağını büktü.

Öykü bir yanımda İlay diğer yanımda koltukta oturmuştuk.

-"İyiyim ama...işte eski eşim bir süre daha ne olur ne olmaz diye yanında kalmamı istedi."

-"Kocan olduğunu da Yade hanımdan öğrendik. Oha yani şok olduk."dedi İlay.

Utanıp başımı eğdim.

-"Kapıdaysa adamı bekletmeyelim."diyen Öykü oldu.

Onu onaylayarak ayağa kalktım. Sadece günlük giymek için doğru düzgün bir şeyler alacaktım. Geniş bir karton çantaya tayt tişört ve bir kaç iç çamaşır takımı koyduktan sonra en önemli eşyam olan fotoğrafı yüzüğümü almayı unutmadım. Kol çantamın içine yerleştirip telefonumu ve şarj aletimi de aldım.

Kızlarla vedalaşmış kapıya çıkmıştım ki sokakta suratsızlık ile arabaya yaslı duran Devran'la göz göze geldim. Beni gördüğünde sırtı dikleşmişti. Baş hareketiyle yanıma gönderdiği adam elimdeki çantayı alınca ona doğru yürümeye başladım.