MAFYA SANRISI [YARI TEXTİNG]

13.BÖLÜM

Okunma sayımızda ciddi bir artış var ve bu beni çok motive ediyor.
Teşekkür ederimm<3

Gözlerimi güneşli bi o kadar da soğuk bir havaya açtım.
Yatağımdan kalkmadan önce düşündüm, düşündüm sebepsizce yine düşündüm. Aklım Yamandaydı, bazı geceler ufak bir tartışmayı abarttığımı düşünüyorum sabah olunca haklıyım deyip geçiyordum.

Yaklaşık 3 gündür gecem de gündüzüm de aynı şeyi söylüyor, fazla uzadı bu mevzu. Yaman'la arkadaşlık antlaşması yapmamız lazımdı, onun yanında kendimi güvende hissediyorum.

Yaman'la yakın arkadaş olmak istiyorum. Evet arkadaş, yani arkadaş tabi.

Yatağımdan kalkıp hazırlanmaya başlamam gerekiyordu, çünkü bugün bir çocukla görüşmem vardı. Uzun zamandır mesleğimi yapmıyordum ama arkadaşımın ısrarı üzerine oğlu ile kısa bir görüşme yapıp tekrar eve gelicektim.

Kombin işlerinde pek iyi olduğum söylenemezdi ama bu sefer güzel olmuştu.

Lise arkadaşım Beril ve oğlu Ata  ile buluşucaktık dışarıya çıkıp Beril'in beni almasını bekledim.
Kısa süre sonra arabayla beni aldılar ve beraber bir cafeye gittik.

Beril ve kocası boşanmak üzerelerdi ve Ata'nın bu durumdan etkilenebileceğini düşünüyorlardı. Ata'nın psikolojik olarak desteğe ihtiyaç duyabileceğini düşünmüştü Beril, keşke her aile böyle düşünse.

3 saat sonra~

"Ata'cım konuştuklarımızı unutma tamam mı?"

"Ben büyüdüm zaten annem de babam da beni çoook seviyo Güneş abla."

"Afferin sana büyük adam, kendine dikkat et."

"Sende Güneş abla."

Ufak bir vedalaşmanın ardından önünden geçtiğim her mağaza beni kendine çekti ve ufak çaplı bir alışveriş yapıp evime gitmek için taksi beklemeye başladım.

Taksi evimin olduğu mahalleye yaklaştıkça içimde değişik hisler kıpırdanmaya başladı.

Taksiden indim ve apartmanın kapısını açtım merdivenleri çıktıkça alt katların ışığı yanmaya başladı.

Kapıyı açmakla uğraşıyordum ki arkamda bir adamın nefes alış sesini duydum. İrkildim ve arkamı döndüm. Adam vardı ilk defa görüyordum böyle birisini.

"Sende kimsin?" Sakin kalmaya çalışsam da ecel terleri döküyordum.

"Beni tanıyacağını sanmıyorum yer cücesi." Söyledikleri ve mimikleri o kadar rahatsız ediciydi ki her an bi yere kusabilirim.

"Hangi cürretle bana böyle söyleyebiliyorsun?"

"Gel buraya!" Deyip üstüme doğru atılmaya yeltendi, kaçmam imkansız gibiydi ama koştum merdivenlere ulaşamadan yakaladı beni kafama yediğim sert darbeyle yerimde sarsıldım ve yere yığıldım.

Gözlerim karanlığa alışmıştı o karanlıkta yabancılık çekmiyordu artık.
Bazen rahatladığım ve dış dünyadan uzaklaştığım uyku şuan hayatımın sonunun gelmesine sebebiyet getirebilirdi.

İçimden bir ses Yaman'ın işi olduğunu söylüyor tekrar beni yanına getirebilmek için yaptığını söylerken diğer ses Yaman'ın haberinin dahi olmadığını söylüyor ve ben bu sese inanmak istemiyorum.

Beni kimse merak etmezdi biri beni kaçırsa kimsenin ruhu dahi duymazdı bi yerde ölüme terk edilsem kimsenin yokluğumu hissedebileceğini düşünmüyorum.

Yalnızlık ölüm sebebim olucak gibiydi hissediyorum.

---------------