Verborgen liefde in de schaduw van Joseon

1) Het begin van een avontuur

Het was een mooie lentedag in Hanseong. De bloesems vielen van de bomen en Yoo Ji-ho stond er net onder. Ze werd steeds gelukkig als ze de bloesems zag vallen. Het deed haar denken aan haar vader die vroeger zei dat ook als de bloesems zullen vervagen, ze steeds terug zullen bloeien net zoals het leven dat haar werd gegeven. Ze herinnerde zich de woorden en begon steeds meer te lachen en tegelijkertijd was ze toch verdrietig. Haar vader stierf toen ze slechts 4 jaar was, maar ook al was ze nog zo jong, ze kon gewoon nooit vergeten wat haar vader toen tegen haar zei.
Ze was blij, omdat het haar allereerste werkdag als dienstmeisje voor de keizer was. Tegelijkertijd was ze ook wel bang , omdat ze wel wat geruchten had gehoord in de stad van uitbuiting van de andere dienstmeisjes. Maar toen moest ze weer denken aan de woorden van haar vader. En alles zou uiteindelijk goedkomen.

Ze stond eindelijk voor de poort van de koninklijke tempel en vond het echt geweldig om hier te komen werken. Er kwam een mooi gekleedde vrouw naar haar toe:'Ah, jij bent zeker het nieuwe dienstmeisje... Volg mij maar!'
De vrouw gaf Ji-ho een soort vuile blik.' Ik ben trouwens hofdame Jin.'
Ze keek naar Ji-ho's kapotte kleren en zei onbeschoft:'Je hebt kapotte kleren! Zorg dat je er fatsoenlijk uitziet voordat je mijn aanwezigheid verstoord!'
Ji-ho was geschrokken, maar dacht weer aan wat haar vader ooit zei:' Het komt wel weer goed, meid. Het zal vast niet zo erg zijn als je denkt.'
Hofdame Jin begeleidde haar naar haar dienstvertrek. 'Voor vandaag hoef je niets speciaal meer te doen, maar kun je alstublieft meer moeite doen om er netjes uit te zien? Je vertegenwoordigd het paleis, weet je. Kleren vind je terug in de kast. Morgen maak ik je wakker en ga je aan de slag met de eerste technieken. Je mag trouwens de keizer dan al dienen.'
Het hoefde maar 1 seconde te duren en ze was weg.
Ji- ho hoopte dat alles wel goed zou komen.
Ze trok de kast open en zag zo'n 5 jurken in de kast hangen. De ene was lichtroze met bloemen, de andere was dan weer geel met een tintje en een strik. Het was allemaal zo mooi voor haar, want ze had nog nooit zo een jurk gedragen. Ze kon niet kiezen welke jurk ze nu zou aandoen, maar ze koos uiteindelijk
toch voor de gele jurk.

De hofdame had haar wel verteld dat ze niet zomaar door het paleis mocht rennen, maar toch deed ze het stiekem. Ze zag vijvers vol lotusbloemen, tuinen met traditionele paviljoens en de mooiste paleismuren. Ze zag ook een prachtige man waar iedereen voor buigde, maar waar zij alleen maar naar aan het staren was. Hij keek haar aan en vroeg aan een ander dienstmeisje wie zij was, maar die kon daar niets op antwoorden, omdat ze haar nog nooit had gezien.
De jongeman was verwonderd en nam Ji-ho mee terug naar binnen. 'En mag ik wel eens vragen hoe jij heet?'
Zij was verbaasd, omdat ze dacht dat hij een belangrijke man was die haar ging vermoorden, maar hij vroeg haar gewoon haar naam, dus antwoordde ze:'Ik ben Ji-ho, Yoo Ji-ho. En u bent?'
'Ik ben gewoon een man die hier regelmatig komt. Aangenaam kennis te maken', loog hij.
Iedereen rondom hem wist dat hij de kroonprins was, maar zij was de enige die dat niet wist. Daaraan wist hij dat ze maar gewoon een beginnend dienstmeisje was. Maar van al die dienstmeisjes die hij haatte, sprak zij hem het meeste aan.
'Je komt vast vaak voorbij mijn deur, kom gerust binnen als je problemen ervaart. Ik zal altijd rondom het paleis zijn', stelde hij voor.
Ze was geschokt. Hij was gewoon zo aardig, lief en aangenaam en dat sprak haar wel aan.
Ze keek in zijn ogen die zo blauw waren als de zee, zijn neus die zo mooi recht stond. Ze vond hem in het algemeen heel knap. Zowel van binnen als vanbuiten. Ze wou het alleen niet laten merken, dus ging ze er snel vandoor.

Ze wou terug naar haar vertrek gaan tot ze plots hofdame Jin tegenkwam. Die was dan weeral verbaasd dat ze zo'n mooie jurk aanhad die haar dan ook nog eens goed stond. Eigenlijk was ze gewoon jaloers, maar zei nog altijd onbeschofte dingen:' Wat doe jij hier??? Waarom ben je niet in je vertrek??? En waarom heb je die lelijke gele jurk aan, je had voor vandaag gewoon je vuile kleren kunnen aandoen hoor...'
Ze wist niet wat ze moest zeggen nu ze betrapt was en dus stotterde ze een beetje:' Uhm...Ik...'
Ze hoefde haar zin niet eens af te maken, want de kroonprins stond direct naast haar. 'Wat doet u, hofdame Jin? Bent u nu echt een gewoon dienstmeisje aan het discrimineren? U weet toch dat ik u daarvan kan laten ontslaan?'
Hofdame Jin wist niet wat te zeggen, dus bood ze haar excuses maar aan.
De kroonprins liet haar uiteindelijk gaan.
'Oh Wow, bedankt, jongeheer! Dat had u niet hoeven te doen hoor, want ík zat eigenlijk gewoon in de fout.'
De kroonprins wou weer lief antwoorden, maar bedacht zich dat het toch maar gewoon een dienstmeisje was. 'Ik weet heus wel dat jij in de fout zat. Maar geloof mij, ik zou dit voor iedereen hebben gedaan.'
Tot daar dacht Ji-oh dat hij een lieve jongeheer was, maar uiteindelijk was hij gewoon zo wreed als al de rest...