Verborgen liefde in de schaduw van Joseon

6) De speciale uitnodiging

Toen de zon scheen en de vogeltjes floten, maakte Ji-oh zich klaar om de keizer gaan te bedienen. Nog geen dag was ze blijer geweest dan deze, maar toch had ze schrik voor wat er nog ging gebeuren. Ze voelde zich gelukkig wel beschermd door de kroonprins en dat was al iets.
Ze trok een jurk uit de kast aan en deed haar haar in een dot. Daarna vertrok ze naar de keizer. Ze ging eerst naar de keizerlijke keuken om zijn ontbijt met het keukenpersoneel te maken en daarna ging ze binnen bij de keizer.
Hij keek zeer serieus naar haar, omdat hij nog steeds heel boos was dat ze was weggelopen.
"Uwe koninklijke hoogheid, ik heb uw ontbijt klaargemaakt. Ik hoop dat het u smaakt", zei Ji-oh met onzekerheid in haar stem.
De keizer bleef haar boos aanstaren en daar kon Ji-oh echt niet tegen. Daarom zei ze beleefd: "Het spijt me voor alles wat ik heb gedaan. Ik had beter moeten nadenken voor ik zomaar dingen deed. Dat spijt me zeer."
Op het moment dat ze klaarstond om te vertrekken, zei de keizer toch iets. "Ik ben toch blij dat u inziet wat u verkeerd hebt gedaan. Daarom geef ik u nog een tweede kans."
Hij gaf haar een brief, een uitnodiging. Ji-oh was heel blij dat de keizer haar nog een tweede kans gaf en natuurlijk was ze ook nieuwsgierig naar wat er in de brief stond.
"Het is een uitnodiging voor mijn banket. Hier hebt u de kans om u te bewijzen. U mag helpen opdienen en het eten serveren voor de gasten", zei de keizer vertrouwd.
Ji-oh dankte hem hartelijk en ging vrolijk terug naar haar vertrek om de uitnodiging weg te zetten.

Toen ze in haar kamer kwam en naar buiten keek, vloog ze bijna mee met de vogels.
Nooit had ze gedacht dat ze een uitnodiging zou krijgen voor dat banket.
Ze wou het nieuws aan de kroonprins gaan vertellen, maar hij zat niet op zijn kamer.
Toen ze zich omdraaide zag ze dat hij met hofdame Jin aan het praten was, en zij zag er niet zo gelukkig uit. Ji-oh ging even achter een paal staan om hun af te luisteren.
Ze hoorde hofdame Jin zeggen: "Och, wat moet ik nu toch doen? Ik heb niemand. Hoe komt het dat jij zoveel geluk hebt in de liefde?"
Daar schrok Ji-oh toch van. Het enige wat ze toen dacht was: "Heeft hij een geheime relatie met iemand?"
Daardoor ging ze dichterbij de paal staan.
"Weet je, hofdame Jin, je zult vast en zeker ook iemand vinden zoals ik dat deed. Maar wij hebben nog geen relatie trouwens. Ik vind haar wel heel leuk.", zei de kroonprins lachend.
Ji-oh was rood uitgeschoten van dat te horen, want ze had echt geen idee over wie het ging. De kroonprins ging weg en gaf hofdame Jin een schouderklopje. Ji-oh besloot hem te volgen. Uren verstreken en er kwam niemand opdagen. Ji-oh had haar werk laten liggen voor hem, ook al wist ze dat ze vast werd uitgescholden door hofdame Jin.
Op een moment viel ze gewoon in slaap van daar te blijven zitten en hoorde plots wat geluid dat haar wakker maakte. "Ji-oh? Wat doe jij hier voor mijn deur?"
Ze schrok zich te pletter en zei: "Min-joon... Oh uhm... hallo?"
"Ja, hallo, maar wat doe je voor mijn deur?"
Ji-oh wist niet wat ze moest zeggen, maar dacht plots aan de uitnodiging. Ze zei snel: "Wel, ik wou je zeggen dat ik een uitnodiging voor het banket heb gekregen, maar je was hier niet, dus heb ik hier gewacht en ben daarna in slaap gevallen..."
Hij keek haar glimlachend aan en wou haar blijkbaar iets zeggen, maar Ji-oh zei snel dat ze nog moest werken. En weg was ze.
Min-joon leek vrij teleurgesteld en ging terug naar zijn kamer.
Ji-oh liep snel weg, omdat ze zo geschrokken was.

"Maar wie was dan die vrouw over wie hij het had?", dacht ze.
"Dienstmeisje Yoo!", hoorde ze iemand achter haar roepen.
Het was hofdame Jin die vrij boos was. "Wel, waar was je? Je was zomaar verdwenen. Je weet toch dat dienstmeisjes niet zomaar ineens weg gaan en het werk laten liggen?", zei ze op een boze toon.
"Mijn excuses. Heb ik veel gemist?", antwoordde Ji-oh slaperig.
Hofdame Jin zei boos: "Ja, je hebt veel gemist. Ik zoek je al 4 uur. Je hebt nog een half uur om de keizer zijn middagmaal te dienen. "
Ji-oh schoot ineens wakker, ze wilde de uitnodiging niet mislopen, dus ze ging er snel vandoor en zei in de vlucht: "Het spijt me, vrouwe Jin, maar het was van uiterst belang!"
Hofdame Jin begon meer en meer medelijden te krijgen met haar, maar waarom wist ze niet.

Zij stapte even verder sinds ze een rustmomentje had. Het was een mooie dag die dag, met mooie vogeltjes die prachtige liedjes zongen. Toen ze naar buiten keek, zag ze paarden met daarop mannen.
Normaal was het niet dat daar zomaar mensen binnenkwamen, of amper toch. Er stapte een prachtige man af en ineens hoorde ze haar naam. " Hofdame Jin, er zijn gasten!"
Ze ging naar de mannen toe en kreeg al gauw de blik van die ene knappe man.
"Goedendag, en hoe mag u heten?", vroeg de man haar.
"Wel...", wilde ze antwoorden.
"Dat is hofdame Jin!", antwoordde iemand in haar plaats.
"Ze is maar gewoon een kleine hofdame hoor, je kunt er niet veel mee aanvangen tegenwoordig."
Hofdame Jin zei beledigd: "Excuseer? Wie denkt u wel niet dat u bent?" Ze draaide zich om en realiseerde dat ze een fout had gemaakt.