Verborgen liefde in de schaduw van Joseon

2) Zijn geheime leven

Ji-oh lag nogal te woelen die nacht en plots werd ze met een scherpe stem en een valse glimlach gewekt door hofdame Jin die haar ruw wakker maakte: 'Sta op jij luie dienstmeid! Je moet nog heel wat klusjes doen en het is al 5 uur!!!'
Ji-oh wist niet wat haar overkwam, dus antwoordde ze slaperig:' Wat? Wat is er aan de hand? Ik was nog aan het slapen en...'
Ze kon haar zin niet afmaken, want hofdame Jin gooide een hele stapel afval op haar en schreeuwde dat ze onmiddellijk moest opruimen.
Ze gaf Ji-oh een hele lijst met klusjes die ze moest doen.
Het waren er wel duizend of honderdduizend, maar als je haar gezicht zag waren het er vast een miljoen.
Hofdame Jin wenste haar met een valse lach veel succes en ging snel de kamer uit.
Ji-oh had geen idee hoe ze moest beginnen aan al die klusjes of beter gezegd 'klussen'. Uiteindelijk vond ze toch een strategie om eraan te beginnen en begon zo al gauw met haar werk.

Ze maakte bijna elke kamer schoon rondom de koninklijke tempel, waste de kleren van elke familie die daar rondom woonde en als laatste moest ze nog een aantal klussen doen voor de keizer.
Ze begon met het serveren van zijn maaltijd. De keizer keek verrast naar het eten dat zij hem gaf.
'Wat is dit speciale eten dat u voor me heeft klaargemaakt?'
'Dat is Gungjung Tteokbokki, keizerlijke hoogheid', antwoordde ze hem met een glimlach.
Hij proefde voorzichtig van het eten en zijn gezicht lichtte op van genot.
Hij had nog nooit zoiets heerlijks van een gewoon dienstmeisje gekregen. Ze keek hem vol verwachting aan in de hoop dat hij het uiteraard wel goed genoeg zou vinden.
De keizer hief zijn hoofd op, keek recht in haar ogen en zei met een lach op zijn gezicht: 'Dit is het lekkerste wat ik ooit al heb geproefd. Ik weet niet hoe u het doet, maar... Ik zou u niet zomaar willen laten gaan!'
Ze lachte niet, maar ze was meer dan gelukkig. Dit was alles waar ze voor had gewenst.

Eens ze terug naar buiten ging, zag ze plots een vreemde deur.
Het was anders dan alle andere deuren en het leek net alsof je er niet binnen mocht gaan. Ji-oh was net een nieuwsgierig persoon en dus wou ze weten wat er daarachter was. Ze keek goed rondom haar om te zien of er niemand haar in de gaten hield en ging rustig naar binnen. Wat ze raar vond was wel dat die deur niet gesloten was. Eens binnen was het er donker en het hing er vol spinnenwebben die aan haar bleven plakken. Het was er niet echt zo aangenaam. Ze ging toch verder, want ze zag even verder een licht dat brandde. Ze liep snel verder en hoorde een stem: 'Maar hoogheid, waarom zou u dit niet gewoon proberen?'
Het leek alsof een leraar zijn leerling niet kon overtuigen om les te volgen.
Ji-oh keek naar waar de stem vandaan kwam en zag iets bijzonders, wat ze nog maar 1 keer had gezien. De leerling had blauwe ogen en dat had zij maar bij één iemand gezien en dat was de knappe jongeheer.
Ze wou een beetje dichter komen, totdat er plots een klein steentje voor haar voeten lag. Ze probeerde haar evenwicht wel nog te houden, maar dat ging niet meer. Voor ze het zelf wel wist, lag ze op de grond, klaar om ontdekt te worden.
De twee heren hoorden een geluid uit het gangetje komen. De kroonprins besloot zelf te gaan kijken.
Ji-oh hoorde hem komen en probeerde zich snel op te rapen en haar te verstoppen. Ze zag mooie, kleurrijke lotusbloemen en verstopte zich daar snel achter, in de hoop dat ze niet gevonden zou worden.
De kroonprins keek om zich heen, maar zag helemaal niets. Hij ging terug naar zijn meester en stuurde hem weg.
Ji- oh zat nog altijd verstopt achter de lotusbloemen en vroeg zich tegelijkertijd af waarom die leerkracht de jongeheer, hoogheid noemde.

Ze dacht dat de kroonprins weg was, dus ze ging weer achter de lotusbloemen uit. Ook dacht ze dat ze de geheime gang terug kon uitgaan, maar dat ging niet meer, want de deur was op slot. Dat was voor haar geen probleem, want ze kon ook gewoon langs de normale deur buitengaan. Eens ze de deur wilde openen, ging die ook van de andere kant open. Met de kroonprins die weer naar binnen wou komen.
Hij was in schok om haar in zijn kamer te zien en zij was even hard geschrokken.
'Jonge..Jongeheer... U bent nu vroeg terug zeg! Ik probeerde al de hele dag binnen te komen, maar de deur was op slot, dus ik dacht dat ik de andere deur maar eens zou nemen...', zei ze met een betrapt lachje.
De kroonprins keek niet boos, maar hij was wel verbaasd.
Er gingen enkele gedachten door zijn hoofd: 'Wat doet ze hier? Heeft ze ontdekt dat ik de kroonprins ben? Weet ze van de geheime deur?'
Hij nam haar mee verder de kamer in.
'Er is iets dat ik je nog niet heb verteld...'