မင်းဘုန်းတို့အိမ်တွင်တော့ လူကြီးတွေရဲ့အသိမိတ်ဆွေတွေကိုဖိတ်ရန် နာမည်စာရင်းရေးနေကြခြင်းဖြစ်သည်။
"ခင်လေး ကိုယ့်မိတ်ဆွေတွေမကျန်စေနဲ့နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုမာန်ရဲ့ ခင်ဒီမှာနာမည်စာရင်းနဲ့ကိုသေချာလုပ်နေပါတယ်နော်"
"မေမေမိတ်ဆွေထဲကကော ဘယ်သူ့ကိုထပ်ဖိတ်အုံးမလဲ"
"မရှိပါဘူးအေ ငါ့မိတ်ဆွေတွေလည်း အသက်တွေရလာပီဆိုတော့ မလာနိုင်လောက်တော့ဘူး"
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့"
"ဪ ခင်လေး ဗိုလ်ကြီးသောင်းစိုးတို့လင်မယားကို မင်္ဂလာပန်းကုံးချီးမြှင့်ပေးဖို့ထည့်လိုက်"
"ဟာ... ဒယ်ဒီ! သားတို့၀တ်မှာက အနောက်တိုင်း Suit လေ။ပန်းကုံးနဲ့ဘယ်လိုက်မလဲ"
"ဟ!မင်းဘဲ မနေ့ကပြောတော့ ပိုးထည်တိုက်မှာအပ်ထားတယ်ဆို"
"အဲ့တာက ဆွမ်းကပ်တဲ့ရက်၀တ်ဖို့လေ"
"ဒါဆို မင်္ဂလာပန်းကုံးချီးမြှင့်ဖို့မထည့်နဲ့တော့ မင်္ဂလာလက်စွပ်ချီးမြှင့်ပေးဖို့ထည့်လိုက်"
"ဟာ... ဒယ်ဒီကတော့လုပ်ပီ။သားဆောင်တာ သားဟာသားစွပ်မှာပေါ့။ဘာလို့သူများစွပ်ခိုင်းမှာလဲ မရဘူး။လက်စွပ်လည်း သားတို့နှစ်ယောက်ဘဲ တယောက်တလှည့်စွပ်မှာ"
"ဒီကောင်ကတော့ ငါ.... "
" ကယ် ကယ်... ငါ့မြေးမင်္ဂလာဆောင် သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါစေ"
"ဟုတ်တယ်ဖွား ဒယ်ဒီတို့မင်္ဂလာဆောင်တုန်းကတောင် သားကိုမဖိတ်ဘဲနဲ့"
"ငါလုပ်လိုက်ရ မင်းလည်းမြန်မြန်မင်္ဂလာဆောင်ပီး မြန်မြန်အိမ်ပေါ်ကဆင်းတော့ ရော့ အဲ့တာငါတို့လက်ဖွဲ့တဲ့ အိမ်နဲ့ခြံသော့။အခန်း၀င်ပစ္စည်းတွေ၀ယ်ပီးထည့်ထားလိုက်တော့"
"သား... တိုက်ခန်းမှာဘဲနေမှာ ဒယ်ဒီ။ကိုစစ်လွန်းနဲ့လည်း ညှိပီးသွားပီ"
"မင်းဘယ်နေနိုင်မလဲ ငါ့သားရဲ့ မင်းကအသံဆူရင်လည်းမအိပ်တတ်ဘူး။ အိမ်ကျဉ်းရင်လည်းမနေတတ်ဘူး။ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ခြံနဲ့ကိုယ်အေးဆေးနေစမ်းပါ"
