(တစ်ချို့စာလုံးတွေ uni နဲ့ပေါင်းမရလို့ဖြည့်ဖတ်ပေးပါ)
❗waring အပိုင်းပါ ရိုင်းစိုင်းတဲ့အသုံးအနှုန်းတွေများစွာပါဝင်ပါသည်❗
❗idol image ကို လုံးဝ" ထိခိုက်လိုစိတ်မရှိပါ❗
နောက်တစ်ရက်နိုးလာတော့ ဘေးမှာဂျယ်ယွန်းကိုမတွေ့။ ဆောင်ဟွန်းတစ်ယောက် အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကမ်းစပ်ကခုံမှာ ဂျယ်ယွန်းကို ဟီဆွန်းနဲ့အတူထပ်တွေ့ပြန်တယ်။
"ကျစ်!"
ဆောင်ဟွန်း စိတ်တိုသွားတာမို့ အပြင်မှာထွက်ရပ်ကာ လက်ပိုက်ပြီးကြည့်နေလိုက်တယ်။ ဂျယ်ယွန်းက ပြန်ထွက်လာတော့ သူ့ကိုမြင်သွားတယ်ထင်တယ် သူ့ဆီ ပြေးလာခဲ့တယ်။
"မောင် ငါပြောပြမယ်"
"ကဲ ပြောစမ်းပါအုံး"
"အထဲအရင်ဝင်ရအောင် မောင် ဘာလို့ အကျီ်မပါပဲ အပြင်မှာထွက်ရပ်နေတာလဲ ငါမကြိုက်ဘူး"
အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ ဆောင်ဟွန်းကို အထဲအတင်းဆွဲခေါ်လာလိုက်တယ်။ ဆောင်ဟွန်းကတော့ ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ပါလာခဲ့တယ်။
"မောင် တကယ်တော့ ငါကအပြင်မှာဒီတိုင်းရပ်နေတာ ဟီဆွန်းဟျောင်းက လာခေါ်လို့ ငါလဲပျင်းတာနဲ့ ကမ်းစပ်မှာသွားထိုင်နေကြတာ"
"..."
"မောင် ငါ့ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့"
"..."
ဆောင်ဟွန်းက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။
"မောင်လို့ စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော် မောင်ငါတောင်းပန်ပါတယ်"
*ပြွတ်စ်*
ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ စိတ်ကောက်နေတဲ့ ဆောင်ဟွန်းနှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်စ် ခနဲအသံမြည်အောင် နမ်းလိုက်တယ်။
"ယွန်း ကိုယ့်အပြစ်ကိုသိတယ်မလား"
"သိတာမို့ ငါတောင်းပန်ပါတယ်လို့"
"ကိုယ်က တောင်းပန်တာမျိုးမလိုချင်ဘူး"
"ဒါဆို မောင်ကဘာလိုချင်တာလဲ"
"ယွန်း ကိုယ့်အပြစ်ကို ခံယူတာကိုလိုချင်တာ"
"ငါအပြစ်ခံယူပါ့မယ် ဒါနဲ့ ဘာအပြစ်..အွတ်"
YOU ARE READING
He's Mine // JakeHoon
Fanfictionချစ်တတ်လွန်းသူကြီးနဲ့ မချစ်ရက်တော့သူတစ်ဦး.. ဒီသံသယာမှာတည့်တည့် ကြီးကိုတိုး...။
