Κεφάλαιο 28

33.3K 2.5K 205
                                    

«Δεν βλέπεις ότι μαγειρεύω;»

«Δεν νομίζω να σε ενοχλώ.» μου απάντησε και έφερε ακόμα πιο κοντά στο σώμα του. Η πλάτη μου ακουμπούσε στο γυμνασμένο του στήθος και είχα χαθεί κυριολεκτικά εγκλωβιστεί στα χέρια του.

«Θα πάρουμε καμιά φωτιά!» Και όχι δεν το εννοούσα με την πρόστυχη έννοια. Άντε μετά να εξηγήσεις στον καημένο τον πυροσβέστη πως πήρε φωτιά το σπίτι.

"Ζωή, σε θέλω." μου ψιθύρισε αισθησιακά στο αυτί.

«Ηρέμησε τίγρη. Όλα καλά θα πάνε. Στους καλύτερους γιατρούς θα σε πάω!» Σε κλίμακα του εκατό πόσο ξενέρωτη είμαι;

«Το ξέρεις ότι δεν παίζω έτσι; Δεν παίζω καθόλου.» Με το που τελείωσε την πρόταση με γύρισε απότομα και με σήκωσε από τη μέση. Με ανέβασε στον πάγκο της κουζίνας, μπαίνοντας ανάμεσα στα πόδια μου.
Κράτησε με τα χέρια του το πρόσωπο μου χωρίς να σταματήσει να κοιτάει στα δικά μου μάτια.

«Αυτό που μου την δίνει πιο πολύ είναι ότι συνεχίζεις να το παίζεις δύσκολη. Το σώμα σου άλλα λέει, με θες και εσύ, όσο και εγώ.» είπε ενοχλημένος.

«Λάθος! Δεν το παίζω δύσκολη, είμαι δύσκολη!» του απάντησα με ύφος.

Με κοίταξε νευριασμένος και πριν προλάβω να αντιδράσω με φίλησε. Τα χείλη του πάνω στα δικά μου βρίσκονταν σε απόλυτη αρμονία και η γλώσσα του χόρευε με την δικιά μου. Ήθελα και άλλο, και άλλο. Ξέχασα τελείως ότι δίπλα μου ήταν μια κατσαρόλα που έβραζε, είχα παραδοθεί στην δύναμη του.

«Δύσκολη ε;» είπε ειρωνικά όταν σταμάτησε.

"Μέτρια."

Μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί.

"Καλά. Βρίσκομαι στο επίπεδο δυσκολίας 1." του είπα και τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.

Έσκυψα να τον ξανά φιλήσω, αλλά το γαϊδούρι με άφησε απότομα και κόντεψα να σκάσω στο πάτωμα με την μούρη. Πήγε και έκατσε στον καναπέ χαλαρά, κύριος, σαν να μην έγινε τίποτα.

«Είσαι σοβαρός; Κόντεψα να σκοτωθώ!» φώναζα. Δεν ήξερα για τι να παραπονεθώ το ότι με άφησε στα κρύα του λουτρού ή ότι παραλίγο να συναντήσω τον Άγιο Πέτρο, μεγάλη η χάρη του, αυτοπροσώπως.
«Θα έρθει η ώρα που θα με παρακαλάς.» είπε με αλαζονεία.

Για να μην τα πολυλογώ παραγγείλαμε πίτσα.

Αφού φάγαμε, για πεντηκοστή φορά έκατσε στον καναπέ. Αυτόν τον καναπέ θα τον αποτεφρώσω.

Επικίνδυνα Σε Θέλω Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα