Κεφάλαιο 19

38.2K 2.7K 362
                                    

Έσκυψε το κεφάλι του προς το μέρος μου, τα μάτια μου δεν ξεκολλούσαν από τα ματωμένα χείλη του που για κάποιο λόγο μου φαίνονταν ακόμα πιο ελκυστικά. Χαμήλωσα το βλέμμα περιμένωντας για την στιγμή που θα ξαναζήσω τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Ένιωσα ένα βάρος πάνω στα πόδια μου και άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου.

«Μάρκο! Μάρκο!» τον σκουντούσα ενώ παράλληλα καταριόμουν την ώρα και τη στιγμή που λιποθύμησε. 
Μήπως το έκανε επίτιδες για να την γλιτώσει ξανά; Μήπως έφαγε πολύ ξύλο και δεν ήξερε τι έλεγε;

«Μάρκο σήκω! Θέλω το φιλί μου! Εγωιστικό γουρούνι τις πιο ακατάλληλες στιγμές λιποθυμάς!»

*

«Κάνε ΑΑ!» είπα και κατεύθυνα το κουτάλι με τη σούπα προς τον Μάρκο που καθόταν στον καναπέ. Τελικά μετά από τόσο ξύλο το μόνο που έπαθε ήταν μια ελαφρία διάσειση και ένα στραμπουλιγμένο χέρι.

«Δεν μ' αρέσει. Πήγαινε να φτιάξεις τίποτα άλλο, δεν είμαι άρρωστος.» είπε κοφτά. 

«Αν δεν σου αρέσει να μαγειρέψεις μόνος σου και στο κάτω κάτω γιατί με έβαλες να σε ταίζω μια χαρά μπορείς να φας και μόνο σου, αφού λες ότι δεν είσαι άρρωστος!» απάντησα θυμωμένα και αμέσως έφαγα εγώ την κουταλιά του. Χα! Για να μάθει. 

«Ε! Τι κάνεις;» είπε άγρια. 

«Ας το έτρωγες!» απάντησα με γκριμάτσα όλο ειρωνεία.

Ήμασταν έτοιμοι να τσακωθούμε για άλλη μια φορά όταν μας διέκοψαν ο ξερόβηχας του Πέτρου και της Βίβιαν.

«Παιδιά!» είπε ο Νίκος. Είχαν μαζευτεί όλοι στο σπίτι του Μάρκου για τον δουν.

«Τι;» φωνάξαμε θυμωμένα εγώ και ο Μάρκος ταυτόχρονα. Είχαμε και οι δυο αυτό το βλέμμα αφήστε μας να τσακωθούμε, μην ενοχλείτε.

«Εμ, είμαστε και εμείς εδώ;» είπε ο Νίκος.

«Άρα, τέλος με τον Τεό;» πετάχτηκε η Βίβιαν, από ότι κατάλαβα ήθελε να αλλάξει συζήτηση. 

«Το ελπίζω αν θέλει το καλό του.» απάντησε ο Μάρκος.

«Ηρέμησε Μπρους Λι, ξεκουράσου για τώρα και άσε για μετά τα ζωώδες ένστικτα σου.» είπα. 

Ο Μάρκος με κοίταξε και ήταν έτοιμος να σηκωθεί και να με πετάξει από τη ταράτσα, έβλεπα στα μάτια του ήθελε να με σκοτώσει. 

«Δίκιο έχει η Ζωή. Άντε πάμε και εμείς! Τα λέμε φίλε!» είπε ο Νίκος με νόημα για να μας αφήσει μόνους μας. Μας χαιρέτησαν κλείνοντας οι φίλοι του πονηρά το μάτι.

Επικίνδυνα Σε Θέλω Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα