Η Ζωή, μια νέα κοπέλα, σπουδάζει εδώ και λίγο καιρό σε μια μεγάλη πόλη. Η ζωή της είναι ήρεμη μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Μάρκο. Όμορφος, άκρως επικίνδυνος και ο μεγαλύτερος φόβος όλων, κανείς δεν τόλμησε να του αντισταθεί. Κανείς... Εκτός από...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
«Πείτε του να έρθει από το σπίτι μου.» είπα χαμηλόφωνα στα αγόρια. Εκείνοι γέλασαν πονηρά και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.
«Τι έγινε Ζωή; Θα δώσεις αποχαιρετιστήριο δώρο στο Μάρκο;» είπε όλο νόημα ο Νίκος. Φιρί φιρί το πάει να τον στείλω για πείραμα στη ΝΑΣΑ.
«Όχι!» είπα κατηγορηματικά. «Απλώς... Θα τον συγχαρώ για την νίκη του.» Χαρίζοντας του την παρθενιά μου.
«Για την νίκη του!» είπαν και οι δυο μαζί μιμούμενοι εμένα και χασκογελούσαν.
«Σας μισώ.»
Κατέβηκα από τις κερκίδες για να φύγω, γύρισα και κοίταξα τον Μάρκο, ο οποίος μιλούσε με τον Μάριο και τους άντρες από το εξωτερικό. Με είδε με την άκρη του ματιού του, του χαμογέλασα περήφανη και έφυγα.
Έτρεχα σε όλο το δρόμο να φτάσω στο σπίτι (εντάξει με τόσο τρέξιμο έκανα την γυμναστική του μήνα, του χρόνου πάλι). Με το που έφτασα, μπήκα αμέσως στο μπάνιο έκανα ένα ζεστό μπάνιο, έτριψα κάθε σπιθαμή του κορμιού μου λες και είχα χολέρα. Αποφάσισα να βάλω ένα αέρινο φόρεμα που το έχω βάλει όλο και όλο μια φορά στη ζωή μου, σκέφτηκα πως δεν θα χρειαστεί πολύ κόπο να βγει. Αν και δεν νομίζω να δυσκολεύεται ο Μάρκος να αφαιρεί ρούχα. Άφησα τα μαλλιά μου λυμένα και παραδέχομαι πως έβαλα κραγιόν, μάσκαρα και μισό μπουκάλι άρωμα. Πήγα μπροστά στο καθρέπτη και κοίταζα το είδωλο μου.
«Για τις απόκριες καλή είσαι.»
Μπορεί να μην του αρέσει... Δεν έχω να βάλω κάτι πιο προκλητικό. Να δεις που θα σηκωθεί να φύγει. Πότε να βάλω τα κλάματα;
Το άγχος άρχισε να με κυριεύει. Συνειδητοποιούσα τι θα γινόταν σήμερα. Σήμερα είναι η μέρα. Σήμερα, εγώ και ο Μάρκος... και εγώ είμαι ντυμένη σαν το παγόνι. Έκανα σβούρες μπροστά στον καθρέπτη και περιεργαζόμουν το πως ήμουν.
«Βασικά δεν είναι και τόσο άσχημο.» είπα. Κοίταξα την ώρα και από στιγμή σε στιγμή θα ερχόταν ο Μάρκος. Έτρεξα στο σαλόνι και άναψα κάτι κεριά που είχα και χαμήλωσα τα φώτα, έτσι για να φτιάξω λίγη ρομαντική ατμόσφαιρα. Προσπάθησα να βάλω και λίγη μουσική αλλά τα μόνα τραγούδια που πέτυχα στο ραδιόφωνο ήταν του Τερζή, της Στανίση και (κρατηθείτε) της Άντζελας Δημητρίου.
