Size bir gün gelip on yedi yılınızın çöp olduğunu ve çektiğiniz acıların boşa olduğunu söylüyorlar. Ne yapardınız? Kendimce en mantıklı olanı yaptım. Kapıyı çarpıp Doktorun odasından ayrıldım.
Kalkmış 6 Abin bir de ikizin var diyorlar.
Onlarda esk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨✨✨✨✨✨✨✨✨
Mehmet Emin Zade
Doktorun ayağıma attığı dikişten sonra bandaj yapıştırıp sertçe bastırmasıyla acıyla inledim. Bu adam bir halt beceremiyordu. Kapım çaldığında içeri Tola girdi. Sinirli bir yüz ifadesi vardı.
" Ne bu yüzün? Karadenizde gemilerin mi battı?" Şaşkınca yüzüme baktı.
" Kızınız çok ağır konuştu Mehmet Emin Bey! Biz böyle anlaşmamıştık. Boşanmak yerine ürüyorlar her sene resmen. Kızınızın sekiz çocuğu var." Omuz silktim.
" Yani?" Gözlerindeki ifade değişti.
" Yanisi şu. Olaya ben el atacağım. Kızınız o adamdan ayrılacak." Tek kaşım havalanırken işi biten doktora el işareti yaparak gitmesini söyledim.
" Hayallere kapılıyorsun Tolga. Sonra üzüleceksin. Boşansa bile evleneceği kişi sen değilsin. Kendini yorma boşuna." Ayağım sızlıyordu ama öldürmezdi. Kızımı demek ki iyi yetiştirmiştim.
" Ben değilsem kim? Senelerce beni ne diye yanında tuttun Mehmet Emin abi!" Sinirle yumruğumu sıktım.
" O sesini kıs! Şuna bak daha bana karşı çıkamıyorsun. Sana kızımı mı vereceğim birde? Defol git gözüm görmesin seni." Kapı açıldığında içeri adamlarım girdi. Onlara Tolgayı işaret ettim.
" Mahzene kapatın. Aklı başına gelinceye kadar orada kalacak." Tolgayı kolundan tutup sürüklemeye başladılar.
" Bunun intikamını alırım! Beni oraya kapatamazsın. Çıktığım an ölümlerden ölüm beğen Zade!" Alayla baktım yüzüne son kez.
" Havlayan köpek ısırmaz evlat. Öğrenmen gereken çok şey var." Tolga gözden kaybolduktan sonra sandalyeme oturdum.
Bir de bununla uğraşıyordum.
~~~~~~~~~~
Duru Saral
Olanları şaşkınlıkla izlemiştim. Annemin içinden ne çıkmıştı öyle?
Evden ayrıldığımız an annem yanıma gelip sıkıca sarıldı. Başını saçlarıma yaslamıştı. Kokumu sanki içine çekiyordu.
" Seni benden kimse alamaz. Kızımı almalarına bir daha izin vermem." Sayıklıyor gibiydi. Söylediklerini bana değil de kendisine söylüyordu. Kendisini ikna etmeye çalışıyordu.
" Baba?" Annemin sırtını sıvazlarken babama baktım. Anneme gözü dolu bir şekilde bakıyordu. Sesimi duyunca bakışları bana döndü ve yanıma doğru geldi. Annemin omuzlarından tuttu.
" Gel hayatım. Sakinleş biraz. Kızımız yanımızda." Onu telkin ediyordu ancak pek işe yarıyormuş gibi de değildi. Beni bırakmak üzerine daha sıkı sarıldı. Ne yapacağımı bilemedim.
