အခန်း ၄၀၃ ။ အင်မတန်လွှမ်းမိုးသော ဉာဏ်ရည်
"ဘာလို့ မျက်နှာပြင်လမ်းကြောင်းတွေကို ငါပိတ်ခဲ့တယ်ထင်လဲ" ရှန်းရင်က သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်တယ်။
ကူယွဲ့ မစဉ်းစားဘဲ ဖြေလိုက်မိတယ်။
"ကျူးကျော်သူတွေကို... တားဆီးဖို့လား"
ရှန်းရင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်တွေ တွန့်သွားတယ်။
"နင့်တရုတ်စာကို နင့်သင်္ချာဆရာက သင်ပေးခဲ့တာလား"
သူမမျက်လုံးတွေက သူ့အိုင်ကျူကို အထင်သေးမှုအပြည့်။
"အာ..." ကူယွဲ့ တိတ်သွားတယ်။ သူ ရုတ်တရက် အရင်က ငပျင်းမလေးကို လွမ်းသွားတယ်။
"ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့နည်းလမ်းတွေနဲ့ ဖြတ်သန်းတာကပဲ ကျူးကျော်မှု ဖြစ်စေတာ၊ မျက်နှာပြင်လမ်းကြောင်းဆိုတာ မျက်နှာပြင်အဆက်အဆံတွေအတွက် တရားဝင်လမ်းကြောင်းပဲ၊ ဒီလို ပေါ်တင်ကျူးကျော်တာတွေကို မြင်ဖူးလား"
"ဒါဆို... မျက်နှာပြင်ကို ချိပ်ပိတ်တာက... စီမံထိန်းသိမ်းသူတွေ လာမှာကိုတားဖို့လား" ကူယွဲ့ တန့်ခနဲ ရပ်သွားတယ်။ တစ်စက္ကန်န့်အကြာမှာ သူက တစ်ခုခုတွေးမိသွားတယ်။
"ရှန်းကျင်းလား" သူမက ရှန်းကျင်းလာမှာကို တားဖို့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ လုပ်ခဲ့တာလား။
"ဟေ့" ရှန်းရင် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်တယ်။
"တခြားစီမံထိန်းသိမ်းသူတွေအကြောင်း မသိပေမဲ့ ငါအိပ်ပျော်သွားတဲ့အနေအထား ရောက်သွားရင် ငါ့အစ်မ..." သူမ မျက်နှာက တစ်စုံတစ်ခုကို တွေးမိသွားသလိုမျိုး ပြောင်းသွားတယ်။
"ပထမဆုံးလုပ်မှာက နင်တို့ကို လက်စားချေဖို့လာရှာမှာပဲ"
ကူယွဲ့ စောနက ရှန်းကျင်းပေါ်က သတ်ဖြတ်လိုတဲ့ အရှိန်အဝါတွေကို ရုတ်တရက် သတိရသွားတယ်။ တကယ်လို့ မျက်နှာပြင် ချိပ်ပိတ်တာကြောင့်သာမဟုတ်ရင် သူတို့ကို တကယ်ကြီး လာတန်းသတ်လောက်တယ်။ အစတည်းက ရှန်းရင် ဒီမျက်နှာပြင်ကို ကန့်ကွက်ခဲ့ဆုံးက သူမ။ ရှန်းရင် အတင်းပြောပြီး ရှန်းရင်ကို တားမရလို့သာ ခွင့်ပြုခဲ့တာ။ အခု ရှန်းရင်အစွမ်းတွေ ပြန်မရသေးဘူးဆိုတော့ ဘယ်သူမှ သူတို့ကို တားမရဘူးလို့ဆိုလိုတာပဲ။
