Chapter 8

4 1 0
                                    

Zhyneth

April 26, 2024

Patapos na ang April pero hindi pa rin nagigising si Sylvestre. Tama nga si Syx ng hinala na iba ang epekto ng gamot na iyon sa taong may narcolepsy, para akong dinudurog kapag nakikita kong nakaratay si Sylvestre sa kama n'ya. Hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko sa araw-araw na nakikita ko s'ya, namin. Lalo na ni Solasta na habang nagc-chemotherapy ay iniisip si Sylvestre kung gumising na ba ito o may improvement manlang. Si Solasta na kahit sobrang nahihirapan na ay lumalaban pa rin sa lahat ng bagay, dahil iniisip n'ya na nandyan pa rin si Sylvestre. A brother figure for her.

A doctor says he might not wake up anymore. But, I did not believe him. I know that Sylvestre will wake up anytime soon, and he would still recognize us. Hindi pwedeng hindi n'ya kami maalala kahit na...kahit na sa isang clue manlang. He's still our Sylvestre even when he forgot us unintentionally. Hinawakan ko ang kamay ni Sylvestre at sinampal sa mukha ko, I'm still a crazy bitch that he know for years. So he needs to wake up, he needs to recognize us.

"What are you doing, Zhy?" Tanong ni Syx sa akin using her cold voice. She's here na naman. Galit na galit nga s'ya kay Sylvestre nung nalaman n'yang iniinom pa rin n'ya ito, tapos ngayon nandito s'ya. "I miss him too.." she said and sigh.

Iniisip ko ngayon kung galit ba ang may likha sa amin. Hindi ko alam kung anong ginawa naming masama para maranasan namin 'to, I mean, we don't deserve this kind of life. We deserve a peaceful one. Nagbaba ako ng tingin habang hawak pa rin ang kamay ni Sylvestre, I can't let his hand go, because that means I'm letting him go already. That means, I gave up.

Pinahid ko ang luha na tumutulo galing sa mata ko. I'm being emotional again, mukhang babalik na naman ako sa ward na ito dahil ni Sylvestre. Binabaliw n'ya na naman ako. I might do those things again if he didn't wake up. Kailangan namin s'ya at kailangan n'ya rin kami, lalo na ni Solasta. Kailangan s'ya ni Sol. Hindi ko lang alam kung nasaan na ba ang batang iyon. It's been a month since her dad took her, then, wala na kaming balita. Sylvestre would be devastated once he open his eyes, I can imagine Syx telling him that Solasta is no longer with us in this ward, he'd be sad and disappointed.

He might misinterpret the word 'no longer with us' once he wake up. Baka nga ma-confused pa s'ya dahil akala n'ya ay normal na lang ang gising at tulog n'ya.

"Wake up, Syl." Sabi ni Syx habang hinahampas ng mahina ang pisngi ni Sylvestre. Wala naman akong magawa habang ginagawa n'ya yun, that's Syx anyway. "We will find Sol and Keileigh." Dagdag ni Syx, hearing the name Keileigh made my head boil.

I can't with her name. I don't want to fucking hear her fucking name. A traitor shouldn't be treated as a friend. Pagkatapos n'yang madischarge ay kinalimutan n'ya na kami maliban na lang kay Solasta. That's why I fucking hate Keileigh, that bitch deserves to be here in the hospital.

"Hi." Napalingon ako sa nagsalita at nakita ko si Wade, may kasama itong babae na tingin ko ay kaedad lang ni Sol. "Sol, don't be shy. Kaibigan natin sila." Sabi ni Wade. Nanginginig ang kamay ko na inalis sa pagkakahawak kay Sylvestre.

Nilingon ko ang babaeng katabi ni Wade bago tumakbo doon at niyakap s'ya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko! All I want to feel is happiness. Inalis ko na si Sol sa pagkakayakap sa'kin bago s'ya pinagmasdan, nanlalambot pa rin ako kapag nakikita ang mata n'ya, her eyes were hiding the deepest pain among us. It might be because of her household. Napansin ko rin na lalo s'yang namutla nung umalis s'ya ng hospital, natigil ba ang chemotherapy n'ya?

Is she still afraid to be left alone?

"I-i'm sorry.." she said.

It's not an empty apologize like what I am always hearing.

"Did you guys felt...abandoned?" Tanong n'ya sa amin. I heard Syx tsked and she hugged Solasta. "Sabi ko nga hindi" she said and chuckled.

Solasta is a big girl now. She's a strong independent person now, yet, perhaps she's still suffering. Kung kailangan na mabaliw ulit kami babalik kami rito sa hospital at bantayan si Sylvestre hanggang sa gumaling s'ya ay gagawin namin. Nakita kong lumapit si Solasta kay Sylvestre at hinawakan ang kamay nito.

"Anong sinabi ng Doctor?" tanong n'ya sa amin. Tiningnan ko si Syx at napalunok, hindi ko alam kung anong isasagot ko kay Sol. "Magigising pa ba s'ya..."

Syx slammed the table na katabi ni Solasta. Napaluha naman si Solasta dahil sa gulat, hindi n'ya ini-expect na magiging ganoon si Syx. I'm just standing here, looking at them and observing Sylvestre incase there's an improvement. But, everything is hopeless already, dumaan na ang hapon pero hindi pa rin s'ya gumagalaw o kahit magbigay manlang ng sign na buhay s'ya.

"Sylvestre.." sabi ni Solasta at humigpit ang hawak sa kamay ni Sylvestre.

Maya-maya ay naramdaman ko na may papasok. Uminit agad ang ulo ko nung nakita ko kung sino ang pinagbuksan ko ng pintuan, si Keileigh. S'ya lang naman ang makapal ang mukhang bumisita rito sa room ni Sylvestre. Hinila ko s'ya palabas, and I know that Solasta and Syx even Wade was shocked when I slammed the door. But I don't give a fucking damn.

This bitch deserves a beating. Umiinit talaga ang dugo ko sa kan'ya, just by seeing her face makes my blood boil. Inis ko s'yang tiningnan, and a smirked was written on her fucking face! The audacity. Is she mocking me right now? Huh?

"What are you doing here?" I gritted my teeth after I asked. Hindi ko na kailangan magpaligoy-ligoy pa, I want to know her reason. Why did she come?

"Sylvestre is my friend-"

"Putangina?! Your fucking what?!" Inis na sigaw ko sa kan'ya.

"He's my friend too, Zhyneth. I am his best friend before you and Syx came in-" she did not continue what she's going to say.

Because I slapped her. Yes, I did slapped her. And she deserves that.

"Wala kang karapatan na sabihin 'yan." I gritted my teeth. "You fucking abandoned us.." I smirked.

"But I did not abandon-"

"Fucking let me finish! You bitch!" Sigaw ko sa kan'ya at inis na sinampal na naman s'ya. She can't do anything because I am holding her hands as well. "You don't deserve to see him, even his silhouette, his nose, teeth, and anything that means his existence!" Sigaw ko sa kan'ya.

"And why is that?" Tanong n'ya sa akin.

"Because you don't deserve to fucking lay your disgusting eyes and filthy hands on him." I speak coldly.

A traitor should not be treated kindly.

Another Life, Another Chance Where stories live. Discover now