the essence of fate / AlKer

16

"Sayın savcım!"

Dries, adliyeden kurtulmanın sevincini yaşayacağı sırada duyduğu sesle kaçıp gitmek istese de gözlerini devirmekle yetinmişti.

"Şu cinayet dosyasıyla ilgili bir konu var, sayın savcım."

Kalem, dosyayı Dries'e uzatırken genç adam kaşlarını çatmış, dosyayı ayak üstü incelemeye başlamıştı.

Gördüğü otopsi fotoğraflarıyla tüyleri ürpese de alışmıştı artık. Savcılığın verdiği bu cesaret onu korkusuz yapıyor, adalet yolunda ilerlemesini sağlıyordu.

"Dosyayı ben alıyorum, teşekkürler."

Soğuk bir teşekkürle kalemi yanından gönderdiğinde adliye dışına çıkmış, rüzgarın beyaz tenine vurmasına izin vermişti.

Ağır adımlarla arabasına doğru ilerlerken gördüğü araba ile siniri iliklerine kadar hissetti.

Her ne kadar umursamamaya çalışıp kendi arabasına doğru ilerlediğinde gördüğü araba önünü kesmiş, yeşil hareler ise genç savcıyı hapsetmişti.

"Geç arabaya." Nicoló'nun otoriter sesi kulaklarına iliştiğinde inat etmiş, umursamaz bir tavırla konuşmuştu.

"Siktir git Zaniolo."

"Arabaya bin dedim, Mertens. Yoksa zorla ben bindiririm."

"Hangi hakla?" Dries'i oldukça sinirlendiren bu cevapla Nicoló hızla arabadan inip kendinden küçük bedenin kolunu sıkıca kavramıştı.

"Eşin olarak, şimdi bin arabaya."

Nicoló, Dries'in direnmesini umursamadan onu arabaya bindirmiş, kaçma ihtimaline karşı arabanın kapılarını kilitlemişti.

"Seni savcıya zarar vermekten içeri attırırım, Nicoló, indir beni!"

Dries, Nicoló'nun umursamazca gaza daha da basmasıyla geriye yaslanıp stresle dudaklarını dişlemişti.

İçindeki ateşi büyüten yola döndüklerinde gözlerinin dolmasına engel olamamıştı Dries. Ağlamamak için yumruklarını sıkmıştı.

Sahil kenarında duran arabayla Nicoló acı acı gülümsediğinde Dries'in titreyen sesi arabada yankılanmıştı.

"Neden geldik buraya?"

"Oğlumuzun ölüm yıl dönümü."

Dries gözyaşlarına engel olamazken hızla Nicoló'ya doğru bağırdı.

"Ciro ölmedi, Nicoló! Anladın mı beni, ölmedi benim oğlum!"

Savcı hızla kapılarının kilidi açılan arabadan dışarı çıkmış, kaputa oturarak derin nefesler vermişti.

Denizin sesi bir kez daha savcıya acı veriyordu. İçi yana yana ellerini yüzüne kapattığında ağlamamak için kendini zor tutsa da yapamamıştı.

Dries ve Nicoló yıllar önce yetimhanenin önünde tanışmışlardı. İkili'nin hızlı ilişkisi 5. ayında Dries'in hamileliği ile taçlanmıştı.

O zamanlar avukat olan Dries, hem mesleğinin serbestliğinden hem de sevdiği adamla vakit geçirmek için bir süre ara vermişti.

Her ne kadar hızlı bir ilişki yaşasalar da ikilinin aşkı öylesine kuvvetliydi ki, aralarında minik tartışmalar hariç başka bir şey yoktu. İkisi de birbirini dengeliyordu.

İlişkilerinin 1. yılında oğulları Ciro doğmuştu. Çift birbirine daha da bağlansa da bir olay her şeyi yıkmıştı.

Ciro'nun 2 aylıkken ortadan kaybolmasıyla delirmişti Dries. Oğlunun bulunması için elinden geleni yapmasına rağmen avukat oluşu bazı şeylere engel oluyordu.

Nicoló da kendi imkanlarıyla oğlunu her yerde aramıştı. Hatta bebek mezarlarını açtırmak zorunda bile kalmıştı.

Ciro'nun kayıp dosyası 1 yıl sonra kapandığında Dries ve Nicoló ayrılmıştı. Dries oğlunun ölmediğini söylese de Nicoló artık oğlunun cesedine kavuşmak için gün sayıyordu.

Bu yüzden avukatlıktan savcılığa geçiş yapmıştı Dries. Kendi yaşadıklarını başkalarının yaşamaması için adliyenin gözde savcılarından biri olmayı başarmıştı.

Nicoló arabanın içinde harap olmuş adama bakarken ağır hareketlerle arabadan inip onun yanına ilerlemişti.

Oğulları, onları böyle görse çok üzülürdü. En azından Nicoló böyle umuyordu.

Küçük olanın kırmızılaşmış gözleri yeşil harelerini bulmuştu.

"Benim oğlum ölmedi, Nicoló, o yaşıyor."

Dries'in kendinden emin sesiyle şaşıran Nicoló ona cevap verecekken çalan telefonuna hızla cevap vermişti.

"Efendim, Edin?"

"Ciro, yaşıyor Nicoló!"

Selam!

Eh bu çiftin hikayesini merak etmişsinizdir diye düşündüm, sonraki bölüm bomba bir şey olabilir (eheh)

Neyse

İyi Okumalar Sevgili Dostum!

-Lizzie🤫