Dalgakıran | Texting

Yusuf'um

Uzun bir bölümle geldim. İyi okumalar 🤍

Bölümün bir fotoğrafı olsun istedim🌺

Azra Delen 

Yatak odasının kapısı aralandığında gözyaşlarımı sildim çabucak. Başımı kaldırdığımda Yusuf Bey'in çatık kaşlarıyla karşılaştım. Dudaklarındaki gülümseme silindi. Kulağında telefon vardı. Yataktan indim.

"Bir dakika anne." deyip telefonu kulağından çekti. Birkaç adımda yanıma geldiğinde sesini duydum. Tedirgin oldum. "Annem sesini duymak istiyordu ama yarın-"

"Konuşabilirim." dedim gülümseye çalışarak. Gözlerine bakmayı sürdürdüğümde telefonu yatağa fırlatıp kollarını bedenime sardı. Şaşırdım. Gözlerim yatağın üzerindeki telefona kaydı. Beklemeye almış olmalı.

"Neyin var, anlat bana." 

Başımı kaldırdığımda elini saçlarıma daldırıp okşamaya başladı. Bakışları biraz daha duygulandırıyor beni. Şimdi konuşursam annemle konuşamayacağım.

"Annemle konuştuktan sonra..." derken gözlerim yaşardı. Elini yanağımda hissettiğimde cesaret ederek yaklaşıp öptüm şefkatle. Beni her öptüğünde mutlu oluyorum ben. Onu iyi hissettirmek istedim. İyi hissetmek istedim.

Yavaşça ayrıldığımda gözlerimi araladım. Göz göze geldik. Gözlerinden geçen hüzünle yutkundum. Fısıldadı.

"Su getireceğim sana. Uzun konuşarak yorma kendini. Gelince konuşalım." deyip yaklaştı bana. Aynı yerden öpücük beklerken yanağıma uzanıp öptü özlemle. Sonra ellerini üzerimden çekip odadan çıktı. Yatağa oturdum. Kendime gelmeye çabaladım. Telefonu aldım elime. Düşündüğüm gibi beklemeye almış.

"Selamün aleyküm, anne." dedim memnun hâlde. Elimin tersiyle gözümü sildim.

"Aleyküm selam, güzel kızım. Sesin pek iyi gelmiyor. Yorgun musun? Ağladın mı yoksa? Yusuf üzmüyor değil mi seni? Oğlum demem ayağımın altına alırım-"

"Hayır hayır, anne. Yusuf üzmüyor beni. Hiç üzmüyor. Biraz yorgunum. Sen nasılsın? Babam nasıl?" dediğimde mutlu oldu. Gülümsüyorum.

"İyiyiz, kızım. Baban çalışma odasında. Bu aralar çok yoğun çalışıyor. Yarın gündüz vakti gelinimi arayacağım diyordu. Ben dayanamadım, aradım sizi. Müsait bir zamanda gelmek istiyoruz yine."

"Tabii annem, kapımız her daim açık size. Yarın akşam Ankara'dan misafirlerim gelecek. Arkadaşım ve ailesi. Haricinde ne zaman gelmek isterseniz bekleriz." dedim memnun hâlde. "Yusuf da yorgun geliyor işten. Yoğunluğun farkındayım, anne. Çok yoruluyorlar, Allah yardımcıları olsun."

"Amin, güzel gelinim. Yusuf işlerden dolayı ilgisini esirgemiyor değil mi senden? Babana çok kızıyorum. Yeni evli oğlun diyorum. Çok çalıştırıyor." dedi sinirlenerek. Aksine işten geldikten sonra vaktini benimle geçiriyor çoğunlukla. Gün geçtikçe üzerime daha fazla düşüyor. "Yusuf'a da dedim. İzin alsın, Ankara'ya gidin. Anne, babanızın yanına. Sıcak şehirlere gidin tatile."