Kontesin Laneti +18

Kont'un Çığlığı

Oy veren, yorumlarını esirgemeyen, kitabı okuma listelerine ekleyen herkese bol bol kalp gönderiyorum ❤️

Hançer, parmaklarımın arasından kayıp yere çarparken metalin soğukluğu tenimde titremeye sebep oldu.   Ellerim öfkeyle titriyordu. Gözlerim alev alev yanarken, öfkemin bir volkan gibi patlamasına izin verdim. "Saçmalama!" diye bağırdım. Sesim, karanlığın içinde yankılanan bir gök gürültüsü gibi hiddetliydi. 

Gözlerimiz birbirine kenetlendi. Bakışlarındaki korkuyu ve yalvarmayı net bir şekilde görebiliyordum. Ama ben bu yalvarmalara kulak asmayacaktım. "Daria'yı affetmedim ve seninle evliliğimiz çoktan bitti," dedim sert bir ses tonuyla. Boş boş bakıyor, sanki söylediklerimi duymuyordu. 

"Kabullen artık bunu." diye ekledim. 

Yüzümdeki hıncı ve kızgınlığı yansıtan bir bakışla ona baktım. "Ama her şeye rağmen bugün Daria'yı kurtaracağım," dedim kararlı bir ses tonuyla. "Gabriel için, sevdiğim adam için... Ona yardım edeceğim."

Kont'un alev alev yanan bakışları altında titriyordum. Her kelimesi kalbimi bir hançer gibi deliyordu. Öfkesi o kadar yoğundu ki sanki beni de o alevlere sürükleyecekti.

"Gabriel için hiçbir şey yapmayacaksın," diye emretti, sesi bir gürleme gibiydi. "Sen benimsin Eva!" Eli kolumu öyle bir sıktı ki acıyı tüm benliğimde hissettim. Fakat bu acı, hissettiğim öfkenin yanında hiçbir şeydi.

"Gabriel'i unutacaksın ve beni seveceksin!" diye devam etti, sesi daha da yükselerek. Gözlerindeki kin ve nefret beni ürkütmeye yetmiyordu. Aksine, içimde bir isyan dalgası yükseliyordu. 

"Biz şatomuza döneceğiz ve o hayatımızdan defolup gidecek!" diye bağırdı, sanki bir zafer kazanmış gibi. Fakat ben pes etmeyecektim. Gabriel'i asla terk etmeyecek, Daria'nın ölmesine asla izin vermeyecektim.

"Daria ise seni ilgilendirmez," dedi, küstah bir şekilde sırıtarak. "Gebermesini istiyordun düne kadar. Bırak işte gebersin." Bu sözleri duymak beni hayretler içinde bıraktı. Bu adam nasıl bu kadar acımasız olabilirdi? 

Artık yeterdi! Sessizliğimi bozarak tüm cesaretimi topladım ve ona bağırdım: 

"Hayır!" Sesim titriyordu fakat kararlıydım. "Gabriel'i asla unutmayacağım ve seni asla sevmeyeceğim! Daria'nın da ölmesine asla izin vermeyeceğim!"

"Bırak beni Kont!" diye çığlık attım, öfkeyle parlayan gözlerimi ona dikerek. Elimi bileğinden sertçe çekip kurtardım, sanki tenime iğneler batıyordu. Sesim kulaklarımda yankılanıyordu, her kelimem bir hançer gibiydi.

"Ben sana ait değilim!" diye tekrarladım. Gözlerimdeki öfke, gözyaşları ile karışmıştı. 

Kont, şaşkınlık ve öfke ile bana bakıyordu. Elleri yumruk halindeydi, sanki bana vurmak istiyordu. Ama ben korkmuyordum. Onun karşısında dimdik durdum, başımı dik tuttum.

"Evet düne kadar Daria ölsün istiyordum," dedim, sesim hâlâ titriyordu ama daha sakinleşmeye başlamıştım. "Ama Gabriel'in çok üzüleceğini biliyorum. Sırf onun için Daria'yı en azından kurtarmayı denemeliyim."

"Çünkü senin aksine benim için sevdiklerim kıymetlidir," diye ekledim, sesimdeki kararlılık daha da arttı. "Ve Gabriel benim en kıymetlimdir," diye fısıldadım, sesim titriyordu. "Onun için her şeyi yaparım. Daria'yı bile kurtarırım çünkü onu çok seviyorum. Ona kıyamam, üzülmesine dayanamam." Bu sözler, kalbimin derinliklerinden kopuyordu. Gabriel'i ne kadar çok sevdiğimi, onun için her şeyi yapmaya hazır olduğumu biliyordum.