Kontesin Laneti +18

Uyanmalısın Sevgilim

Oy veren, yorumlarını esirgemeyen, kitabı okuma listelerine ekleyen herkese bol bol kalp gönderiyorum ❤️

Markus'un endişeli bakışları karşısında, içimdeki öfke ve kontrolsüzlük duygularıyla başa çıkmaya çalışıyordum. Ellerim hala Daria'nın üzerindeyken, mor ışıklar bedeninden yayılmaya devam ediyordu. 

"Yanıyor, Eva! Onu yakıyorsun!" diye tekrar bağırdı Markus, sesindeki panik giderek artıyordu. Endişe dolu gözlerle Daria'ya baktım ve hızla ellerimi çektim. Ancak mor ışıklar bedeninden gitmiyordu, sanki beni kontrol edemiyordum.

Panik içindeydim, ne yapacağımı bilemiyordum. Daria'nın durumu daha da kötüye gidebilirdi ve bu benim suçum olurdu. Markus'un yardımıyla Daria'yı bir kenara çektik ve ona soğuk bir bez getirdik. Ancak içimdeki öfke ve kontrolsüzlük duyguları hala yüzeydeydi.

Keşiş ise sessizce izliyordu, endişeli bakışlarıyla bana dikkatle bakıyordu. Onun sakinliği, içimdeki karmaşayı biraz olsun yatıştırmaya yardımcı oldu. Derin bir nefes aldım ve sakinleşmeye çalıştım.

Markus'un yardımıyla Daria'nın yanına oturup hafifçe ona su verdim. Ellerim hala titriyordu, ancak içimdeki öfke ve kontrolsüzlük duyguları yavaş yavaş azalmaya başlıyordu. Keşişin sakinliği ve yardımseverliği, bu zorlu durumda bana destek oluyordu.

Daria'nın soluk yüzüne baktım, içimde bir pişmanlık ve üzüntü hissettim. Ona zarar vermek istememiştim, sadece onu iyileştirmeye çalışmıştım. Ancak kontrolümü kaybedince, sonuçlarının ne olabileceğini düşünmemiştim.

Markus'un endişeli bakışları arasında, içimdeki pişmanlık ve üzüntüyle başa çıkmaya çalışıyordum. Keşişin sessiz desteği ve sakinliği, bu süreçte beni güçlendirmeye yardımcı oldu. Artık Daria'ya nasıl yardımcı olabileceğimizi düşünmeliydik.

Keşiş sessizce yaklaştı ve Daria'nın yanına oturdu. Yumuşak bir ses tonuyla ona seslendi, "Daria, biz buradayız. Sana yardım etmek istiyoruz. Lütfen bize nasıl hissettiğini söyle."

Daria'nın soluk yüzünde biraz olsun bir tepki görmek için bekledik. Gözleri hala kapalıydı ve soluk alıp veriyordu, ancak bedenindeki gerginlik hafiflemiş gibi görünüyordu.

Bir süre sessizlik hakimdi, ancak sonra Daria'nın dudakları titremeye başladı ve sessizce konuşmaya başladı. "Karanlık... içimdeki karanlık beni yutuyor," dedi, sesi kısık ve titrek bir şekilde.

Keşiş sessizce başını salladı ve ona sakinleştirici bir şekilde yanıt verdi, "Anlıyorum, Daria. Ancak korkma, yanındayız ve sana yardımcı olacağız. İçindeki karanlığı dağıtacak bir ışık bulabiliriz."

Daria'nın soluk yüzünde biraz olsun bir rahatlama belirtisi görüldü. Keşişin sakin ve anlayışlı tavrı, onun içsel huzurunu geri kazanmasına yardımcı oluyordu.

Markus sessizce bana yaklaştı ve endişeli bir ses tonuyla sordu, "Eva, ne oldu? Neden kontrolünü kaybettin?"

Derin bir nefes aldım ve ona içimde yaşadığım duyguları anlattım. Daria'nın varlığı beni geçmişte yaşadığım acı dolu anılarla yüzleştirmişti ve kontrolümü kaybetmemi sağlamıştı.