'20'

6.5K 608 172
                                    

Aras Ali Keskin [Karahanlı];

"Şınav pozisyonu al!" Hızla Şınav pozisyonu almış Pusat yüzbaşının komutunu bekliyorduk timle.

"Başla!"

Geldi yine tipini...

Şınava hızla başlamıştık sessizce. O önümüzde volta atarken biz içimizden sayıyorduk çektiğimiz sınavları.

Acaba neden izindeydi?

Tayini yeni buraya çıkmışken iki üç hafta sonra neden izin almıştı?

Bence bir sorun vardı...

Telefonu çalınca uzaklaştı yanımızdan. Kaşları çatıldı ve hızla yanıtladı aramayı. Hızlı hızlı konuşmaya başladı.

"Ne demek bulaştılar yine, Adar?!" Demişti bizim duyacağımız bir sinirle.

Benim de kaşlarım çatıldı. Adar ne alakaydı?

"Yiğit abin yanında mı?!"

"İyi! Gelince görüşeceğim ben onlarla!" Telefonu kapatmış, sinirle yanımıza geliyordu.

"Bırak şınavı! Kalk ayağa! Karargah etrafı yirmi beş tur!"

Tim ikili sıraya girmiş koşmaya hazırlanırken ben Pusat yüzbaşıya yaklaştım, tabii ki de onunla bir kelime bile sohbet etmeye tahammül edemiyordum ama Adar'la ilgili bir sıkıntı vardı.

"Komutanım, bir şey sorabilir miyim?" Dedim tüm ciddiyetimle. Çatık kaşlarının gölgelediği gözleri beni görünce mümkünmüş gibi daha çok gölgelendi.

"Çabuk sor!"

"Adar'a mı bir şey oldu?" Kaşları havalandı bir anda, alayla güldü.

"Sana ne lan Adar'dan?! Sen Adar'ın neyisin, Aras?! Daha doğrusu sen bizim ailemizin neyisin, Aras?!" Kaşlarım çatıldı hızla.

"Eyvallah, karışmış olabilirsin. Sonuçlara göre benim gerçek kardeşim olabilirsin ama ben kabul etmiyorum, Aras! Kara bir bulut gibi çöktüm ailemize, Aras!" Dedi alayla ismime baskı uygulayarak.

O senin şu an üstün...

O senin şu an üstün...

"Dayım seni sevmiş olabilir, Aras! Annemle babam sana bayılmış olabilir, Aras! Leyla kızının bir dayısı daha olduğu için seni sevmiş olabilir, Aras! Adar'ın en büyük hayali asker olmak olduğu için seni bir kaç günlüğüne sevmiş olabilir, Aras!" Ellerim benden bağımsız yumruk olurken dişlerimi sıktım sinirle.

"Ama diğer kardeşlerim seni sevmiyor, Aras! Seni istemiyor, Aras! Hiç kimse seni istemiyor, Aras! Hiç kimse seni istemez, Aras!" Omuzlarım düşmesin diye çabaladım.

"Eğer eski ailen seni sevseydi ilk arabanı dayım vermezdi, Aras!" Yutkundum bir kere, boğazımdaki yumru gitmeyince bir kere daha yutkundum.

"Kalbinin, hatta hayatının merkezine koyduğun kadın emin ol seni gerçekten sevmiyordur, Aras! Seni kim neden sevsin, Aras?!"

Yüzündeki o alay dolu ifade gitmiş, yerini her zaman ki siniri gölgelemişti. Mirza Bey'den aldığı gözlerindeki o cayır cayır yanan ateş iki kilometre uzaktan bile görünürdü.

"Bir daha seni ilgilendirmeyen ailemizin konularına burnunu sokma, Aras!" Demiş ve komutanlığının edasıyla ellerini arkada birleştirdi.

"Şimdi geç tim başına! Dediğim gibi karargah etrafı yirmi beş tur, Aras!"

"Emredersiniz komutanım!" Demiş ve timin başına geçmiştim, hep birlikte tempolu şekilde koşmaya başlarken Pusat yüzbaşının kurduğu cümleler boş oda gibi beynimde yankılanıyordu.

Beni sinirlendirmek için mi, yoksa doğruları yüzüme vurmak için mi bıçaklarını saplamıştı bana?

Gözlerimi kapatıp bir süre bekledim, derin bir nefes alıp geri açtım gözlerimi.

Gün gelip devran dönecekti!

Onun bıçaklarını bu sefer ben saplayacaktım ona!

🐺

"Aras!"

"Ali!" Dedim sinirle. Serkan baka kaldı yüzüme.

"Ne diyorsun, mal?! Atsana şuradan telefonumu!"

"Aras yok! Ali diyeceksin!" Deyip sertçe fırlattım telefonunu. Adımdan da nefret ettiğime göre tamamdık bugün!

"İyi misin lan sen? Birisi mi bir şey dedi, oğlum?" Sustum sadece.

Sabah Pusat yüzbaşı tüm nefretini kusarken sustuğum gibi bu sorulara da sustum!

Bu kadar aciz bir adamdım işte! Dışarıdan heybetli dursam ne yazar bunlara sustuktan sonra?

İnsanlar daha yarası kapanmamış kalbimi daha da beter hale getirirken ne yazar sustuktan sonra?

Hayat böyleydi işte, düşene bir tekme de o vururdu.

"Ar-... Ali, kardeşim içinde neler yaşıyorsun bilmiyorum ama ben senin her koşulda arkandayım. Bunu unutma olur mu?" Dedi yanıma geldiğini fark etmediğim Serkan.

"Yaşadığın zaten kolay şeyler değil, belli ki üstüne bir şeyler daha eklenmiş... Biz bu yaşımıza be yükleri kaldırarak geldik, oğlum! Bunu mu başaramayacaksın?! Sen hayatımda gördüğüm en sağlam, en güçlü adamsın lan!"

Yorgun bakışlarımı Serkan'a çevirdim.

Tüm benliğiyle şu zaman kadar yanımdaydı...

O zaman arkamda duruyordu, şimdi ise eli omuzumda yanımdaydı. Bizim gerçekten de üstesinden gelemeyeceğimiz hiçbir şey yoktu.

Alayınız gelsin!

🐺

ARKİDİŞLER SINAV HAFTASI

GEÇEN DEDİĞİM GİBİ BER GECE AĞLIYORUÖ

KUSURA BAKMAYIN

ÖPTÜM SİZİİİ

𝐀𝐫𝐚𝐬 𝐀𝐥𝐢 | 𝐆𝐞𝐫𝐜̧𝐞𝐤 𝐀𝐢𝐥𝐞𝐦Where stories live. Discover now