Multi arya :)
Mutlaka bir müzik açıp dinleyerek okuyun..
Öncelikle şunu belitmek istiyorum. Bu wattpad beni deli etti. Yok yerel çakışma yok bilmem ne. Bölümü tekrar yazmak zorunda kaldım. Bir an o kadar sinirlendim ki kitabı silmeyi düşündüm. Tekrardan yazıyorum. Bari değsin.
İYİ OKUMALAR ..:)
***
Canım acıyordu. Önce hafif bir kıcvılcımdı hissettiğim sonra körüklenen bir ateş olup kavurdu vücudumu. Ellerim titriyor bağırmak istyorudum. Onca yılın birikintisini taşıran son damla misali derime işleyen acı en derinden yakmıştı beni.
Bağıra bağıra vurup kırdım içimden etrafı. Avazım çıkana kadar bağırdım sesssizce. Yıkıp yaktım ortalığı. Yaptıklarım gözlerimden süzülmeyi bildi bana ihanet ederek. yakıp yıktığım, avaz avaz bağırdıklarım bir su damlası ile özgürlüğüne kavuşmuş tekrar ve tekrar bana hatırlattı inatla savunmasız ve acizliğimi. Ben yeni doğmuş bir bebek gibi doğduğunu sanan oysa ölümlü Dünya'ya göz açmış bir beyazdım.
**
Bir o kadar uzak.. bi okadarda yakınlardı birbirlerine. Arya bir ayağını karnına çekmiş elleri deri ceketinin içinde kendini duvara yaslamış gök yüzüne üflediği dumanla olanları fısıldıyordu sanki.. Ulaş ise iki ayağınıda karnına çekmiş yüzünü dizlerine gömmüş eli ile bacaklarını saklamış adeta kendini saklıyacağını düşünerek. Küçük bir çocuğun yorganının altına saklayıp kendini güvende hissetmesi gibi.
Sigarası bitince iki parmağının arasına alıp yere bastırdı. Diğerlerine yaptığı gibi sigarayı sokağın ışık almayan koşesine fırlattı. Elini pakete uzatıp bir dal daha çıkarıcakken dakikalarca beklediği ses ile yüzünü ulaşa döndü.
"Yeter. İçme şunu," kafasını kaldıp aryanın yüzüne döndü ve kaybolmak istediği maviliğe daldı. ona acı çektiren kadının gözlerinde kaybolmak.. maviliğinde sonsuzluğa yol almak..o mavide ölümü düşlemek. Huzra ulaşıp ölümün acısı unutmak..
Acıtırmıydı bir mavi bu kadar. Bu mavi bir karıncaya bile kıyamazdı ki. Kim di bu mavi. Kim di o , okyanusunun büyüleyici manzarasına kapılıp sonra acımadan içine çeken kadın. Kim di arya ? Kimdi o kötü?
Sessizlik el ile tutulabilirmiydi? Sessizlik hiç bu kadar acıtmışmıydı. Kalbine konan siyah bir kelebek yaşamı hatırlatırcasına çırpındı orda. Bir günlük ömrünün bardağın dolu trafından bakıp yapacak bir sürü şey olduğunu hatırlattı her kanat çırpışında. Ulaşın masumluğu onu değiştiriyordu. Ulaş farkında olmasada ölen aryayı dürtmüştü. Yaşam hücrelerini bulmuş tekrar can kazandırmıştı. Ama kısa sürmediki bu.. karanlık yoğumdu. Yaşadıkları siyahtı. Aldığı nefes sigarasınım tüten dumanıydı..arya çoktan ölmüştü.
Önce Ayağa kalktı ulaş. Üstünü çırptıktan sonra elini uzattı ona bakan aryaya. Bataklıktan kurtarmak istercesine sıkıca sarıldı eline aryanın. Yaklaştı ulaş sakince arya'ya, gözleri kaybolmuştu orda. Kalbinin yansımasıydı belki gözleri. gördüğü masumluk kendisinin yansımasıydı belki gözlerinde. Ya da sadece umuda dair bir ışık görmek istedi aryanın gözlerinde. İnanmak istedi..
Arya kalktığında ruhani bir şeye şahit olmuşçasına merakla bakıyordu aralarındaki adını veremediği duruma. Kendisini değiştirmek istiyordu ulaş bir ışık görüp gözşerinde. Usulca beline koyulan el'e kafasını çevirdi. Sanki durumun büyüsünde hipnoz olmuş haraket edemiyordu. O el dahada kapattı mesafeleri inadına. Masum dokunuşları derisne işledi arya'nın. Burnuna dolan koku ile kafasını yasladı ulaşın göğsüne. Sanki ruh'en arınmaya çalıştırıyordu.
