You Set My Heart On Fire

Break Up (Dutch)

I'm pretty sure I will have to write a story for Dutch next year. So I might as well already write it now. And my sister wants to read what I do for writing so I chose nothing to limey. She's barely twelve. But if you don't speak Dutch it's not understandable. I'm sorry already.

"Hey (naam), gaat je vriendje/vriendinnetje ons nog veel langer laten wachten of wat?", vroeg Natsu duidelijk niet erg blij met het feit dat hij moest wachten terwijl hij al zo'n honger had. "Wacht nog een beetje langer Natsu. Ik ben er zeker van dat (naam van je vriendje/vriendinnetje) er dadelijk wel zal zijn.". Natsu zuchtte en zat in het gras in kleermakerszit.

Natsu's pov

Na een half uur liet (naam van je vrienje/vriendinnetje) eindelijk zijn/haar gezicht zien. (naam) liep naar hem/haar toe en knuffelde hem/haar.
Waarom krijgt hij/zij al (naam)'s aandacht. Ik zou veel beter voor haar zijn.

"dit is (naam van je vriendje/vriendinnetje)", zei (naam) and ik tch'te waardoor Erza mij sloeg. Ik wreef over de plek waar ze mij had geslagen terwijl iedereen zich voorstelde. Toen het mijn beurt was om me voor te stellen negeerde ik hem/haar gewoon en Erza keek me boos aan waardoor ik toch maar mijn naam zei.

Nadat we hadden gegeten zei Erza tegen (naam van je vriendje/vriendinnetje) "Het was fijn om eindelijk (naam)'s vriendje/vriendinnetje te ontmoeten. We hebben al veel over je gehoord."
Hij/zij antwoorde "vriendje/vriendinnetje? Waarom zou ik haar vriendje/vriendinnetje zijn? Ze is een magiër. Ik haat magiërs. We zijn gewoon vrienden. Nee, zelfs dat niet. Ik kwam gewoon uit beleefdheid. Ik haat magiërs."

(naam) kreeg tranen in haar ogen. Hoe kon hij/zij. Zo te zien vond hij/zij het niet eens erg wat hij had gedaan. Wat hij/zij had gezegd. Hij/zij vond het niet eens erg dat hij/zij (naam) had laten huilen. "Jij! Bied je excuses aan! Nu!", riep ik waardoor hij/zij bibberen in angst. Ik liep naar hem/haar toe and sloeg hem/haar.ver weg van hier. Ver weg van (naam)

"Natsu...", zei (naam) terwijl ze langs mij heen liep. "Deed ik iets... Verkeerd?"

Later die avond begon het te sneeuwen en ik ging naar (naam's) huis. Het was al na middernacht dus ik was niet verbaasd dat (naam) vredig lag te slapen. Ik klapte zachtjes op haar slaapkamerraam and ze werd langzaamaan wakker. Toen ze me zag opende ze snel het raam "Natsu?! Wat doe je buiten!? Het vriest!", riep ze en ik pakte haar jas. Ik bond mijn sjaal voor haar ogen als een blinddoek en droeg haar naar een plaats die gewoonweg prachtig was als hij bedekt was met sneeuw. Net zo mooi als (naam's) ogen.

Toen we daar aankwamen zette ik haar neer op de nu met sneeuw bedekte vloer and zat neer naast haar. Ze duwde de sjaal naar beneden zodat ze terug kon zien en keek naar mij wachten op dat ik iets zou zeggen.

(naam) het... Het spijt me

"Waarom. Al de dingen die je zei. (naam van je vriendje/vriendinnetje) slaan en mij kidnapping?"
"Ja..."
"Dat maakt me niet uit.",zei ze, wat me verraste.
"wat bedoel je?"

"wel. Ik heb nooit echt van (naam van je vriendje/vriendinnetje) gehouden. Maar... Ik was altijd te bang om het te zeggen. Ik was gewoon geschokt door wat er gebeurde op dat moment."
"Ik weet hoe je je voelt", antwoordde ik "ook ik ben te bang om dit ene speciale meisje te zeggen hoe ik me voel.", vertelde ik haar en ze keek naar beneden, ze wist waarschijnlijk niet over wie ik het had. "Ik ben te bang dat ze me afwijst."
"Niet bang zijn Natsu. Ik weet zeker dat ze je niet zal afwijzen.", zei ze vol zelfvertrouwen waardoor ik ook weer opgebouwd raakte. "Echt!?", vroeg ik en ze knikte "Ik hou van jou (naam).", zei ik maar ik wou het meteen weer terugnemen door de blok op haar gezicht. Ze begroef haar gezicht in mijn borstkas and zei zachtjes "Ik hou ook van jou Natsu."

Later die nacht, eigenlijk ochtend, bracht ik haar terug naar huis, aaide haar zachte haar en vertrok naar mijn eigen huis, zelfs al wist ik dat ik te opgewonden was om nog te slapen.

Ik had een vriendin. En niet zomaar iemand

(naam) (achternaam) was mijn vriendin.