ÜZGÜNÜM || KaiSoo ✔️

3.Bölüm

Böyle bir olay sonrası hala nasıl bu kadar güçlü durabiliyorum ben bile kendime inanamıyorum . Hayatta en değer verdiğim insan , beni hiç kırmayacağına söz veren insan beni oldukça kırmıştı . Beni paramparça yapmıştı . Okuldaki ben ve evdeki ben arasında fazlasıyla fark vardı . Okulda gülümsemek için kendimi zorlarken eve gelince sürekli ağlıyordum . Bugün Jongin okula gelmemişti . Onun da durumu benden farksız olmalıydı .

Okul için hazırlanırken hazır olup olmadığımı düşündüm . Bugün bir ihtimal Jongin okulda olabilirdi . Ben hala onu görmeye hazır değildim . Onunla aynı havayı solumak bile beni rahatsız ederken aynı ortamlarda bulunmak istemiyordum . Evden çıktığımda Baek'in kapıda beni beklediğini gördüm .

" Ne zamandır buradasın ?"

" Yeni geldim . "

Baek .. Tek yakın arkadaşım . 7 yaşımdan beri yanımdan ayrılmazdı . Her şeyimde yanımda oldu . İyi veya kötü .. O gerçek dost diyebileceğim tek insan . Her şeyimde yanımda olduğu gibi şimdi de yanımdaydı işte. Jongin'in yaptıklarına karşı yanımdaydı . Beni hiç yalnız bırakmazdı , bırakmadı da . O günden sonra her gün yanıma geldi . Hatta ailesinden izin aldıkça yanımda da kaldı . Onun gibi birini kaybetmek istemezdim .

Hayallere dalmışken okula geldiğimizi fark ettim . Hala hazır olduğumu düşünmüyordum . Okulun bahçesinde biraz durdum ve etrafı gözledim . Her zamanki gibi onu arıyordum , evet . Ama bu sefer ona gitmek için değil .. Ondan kaçmak için. Onu görmeye dayanamazdım . Okulda olmadığını fark ettiğimde derin bir ' Oh' çektim . Okulun girişine doğru ilerlerken arkamdan gelen araba sesiyle durakladım . Arkama hiç dönmek istemedim . Onun geldiğini düşünmek bile istemiyordum . Buna cesaretim yoktu . O etrafımdayken bir şey yokmuş gibi davranamazdım . Baek'in kolumu çekiştirmesiyle okula girdim . Sonunda cesaretimi toplayıp arkama döndüğümde onu gördüm . Biricik sevdiğim . Evet artık sevgilim diyemiyordum . O benim dünyada en sevdiğim insan aynı zamanda en nefret ettiğim insan . Toparlanmış gibi görünse de göz altı torbaları hiç iyi olmadığını söylüyordu . Yürüyecek hali bile yoktu . Sehun'a dayanarak yürümeye çalışıyordu . Onu tam 1 haftadır görmemiştim ve onu çok özlemiştim . Yüzünü , dokunuşunu , kokusunu .. Her şeyiyle özlemiştim onu . Kafasını kaldırdığında göz göze geldik ve gözlerinin dolduğunu gördüm . Eminim benim de ondan bir farkım yoktu şu anda . Kafamı indirdim ve sınıfıma doğru ilerledim . Biraz daha baksam her şeyi unutup boynuna atlayabilirdim .

******

Sehun'un zoruyla okula gitmeye karar vermiştim . Dün akşam her şeyin değişeceği konusunda kendi kendime kararlar almıştım ama sonuç aynıydı . Ben Soo olmadan yapamazdım . Biliyorum . O da bensiz yapamazdı . Ne kadar güçlü görünmeye çalışırsa çalışsın onun da acı çektiğini biliyordum . Ben onunla 1 sene geçirmiştim . Onu benden daha iyi tanıyan olamazdı. Soo böyle bir şeyi asla kaldıramazdı . Okula geldiğimizi fark ettiğimde kafamı kaldırdım ve onu aradım . Tam önümde duruyordu , hiç kıpırdamadan . Ne arkasını döndü ne de ilerledi . Sadece duruyordu . Arkadaşı Baek'in çekmesiyle sonunda ilerlemeye başlamıştı . O sırada Sehun da arabayı park ediyordu . Arabadan indim ve Sehun'a tutunarak ilerledim . Hala yürüyecek kadar gücüm yoktu . Fazlasıyla yorgundum . Kafamı kaldırdığımda o güzel gözleri gördüm . Bir zamanlar bana ait olan gözler .. Ne zamandan beri beni izlediğini bilmiyorum ama gözleri dolmuştu . Onu özlemiştim . Tam 1 haftadır görmemiştim sevdiğimi . Ona her adımda biraz daha yaklaşıyordum ama aynı zamanda çok da uzaklaşıyordum sanki . Sonunda döndü ve gitti . Biliyordum . Biraz daha durup beni izlese boynuma atlayacağını biliyordum . Tıpkı eskiden yaptığı gibi . Ben onunla ne kadar kavga etsem de o sonunda beni gördüğünde boynuma atlardı . Dayanamazdı ki biliyorum . O bensiz yapamazdı ki . Sonunda Sehun'un kollarından ayrıldım ve Soo'nun sınıfına doğru ilerledim . Sehun'un yapma dediğini duydum ama aldırış etmedim . Ne pahasına olursa olsun onunla konuşmaya ihtiyacım vardı . Onun kokusuna , sesine ihtiyacım vardı .

Sınıfa girdiğimde onu göremedim arkadaşlarına sorduğumda sınıfa hiç uğramadığını söyledi . Muhtemelen tuvalettedir dedim ve oraya doğru ilerledim . Yanımdan geçen insanlara çarpıyordum ama benim umrumda olan tek şey şu an Soo'ydu . Tuvaletten gelen seslerle susmuştum . Biriciğimin sesiydi bu . Ağlıyor muydu ? Benim yüzümden mi ? Onun ağlamasına dayanamazdım .

" Soo yapma böyle . Nasıl anlaşmıştık seninle? Hani o güçlü Soo nerede ?"

" Baek ben yapamam . Onunla aynı ortamdayken bir şey yokmuş gibi davranamazdım . Gidip boynuna atlamak istedim . Hiçbir şey yokmuş gibi davranmak istedim ama yapamam bunu . "

Tuvalete girdim . Soo beni fark etmemişti çünkü sırtı bana dönüktü . Baek beni gördüğünde sustu . Ona kafamla çıkmasını söyledim . Soo'ya bir kez daha baktı ve " Ben gitsem iyi olacak ." dedi .

Baek yanımdan geçerken Soo arkasına döndü tam ağzını açacakken beni görüp sustu . Baek çıktıktan sonra kapıyı kapattım . Ne konuşacağımı bile bilmiyordum .

Soo yüzüme bile bakmadan kapıya doğru ilerledi ama elimi kapıya koydum ve gitmesini engelledim .

" Bırak Jongin ."

" Beni dinlemelisin ."

" Dinleyecek bir şey yok ." Soo'nun sert ses tonu ürkmeme neden olmuştu . Buna alışık değildim . O bana hiç kızmazdı . Bana sesini yükseltmezdi .

Elimi kapıdan çektim ve iki elimle belinden tuttum .

" Bırak beni Jongin . " dedi ve elimden kaçmak için çırpındı . Tıpkı ağa takılan bir kuş gibi çırpınıyordu . Soo'yu kendime çektim ve sarıldım . İşte özlediğim koku .. Huzur mu ? Huzur tam da Soo'nun boynuydu . Huzur Soo'nun kollarımda olmasıydı . Soo çırpınmayı bırakmıştı ama sarılmıyordu da . Bunu ondan bekleyemezdim de zaten . Boynumun ıslanmasıyla ağladığını fark ettim . Hıçkırarak ağlamaya başladı .

" Senden nefret ediyorum Jongin . "

" Ben de seni seviyorum Soo . "

*******

Bu arada arkadaşlar bunlar üniversiteye gidiyor. :))