ÜZGÜNÜM || KaiSoo ✔️

19.Bölüm

Medya : Enrique Iglesias - Hero

İyi Okumalar

Ölmek mi kolay olandı , yoksa yaşamak mı ? Ölünce her şey geçer miydi peki gerçekten ? Her acı diner miydi o zaman ? Soo acısının bir nebze azalmasını o kadar çok isterdi ki . Geride bıraktıklarını düşünmek istemiyordu . Tek istediği ölüp bu iğrençlikten kurtulmaktı . Kendi hatası bile olmayan bir sebepten dolayı kirliydi o .

İstemiyordu yaşamayı . Çevresindeki insanların bir suçu yoktu . Onlara da bu acıyı yaşatmaya hakkı yoktu onun . Yalnızca bir yolunu bulup ölmek istemişti .

Jongin.. Soo onu gördükten sonra ölümün ne kadar kötü olduğunu düşündü . Onu görmeden yapamayacağını anlamıştı daha ilk karşılaşmalarında . Sanki onun kaderi olduğunu anlamıştı . Vazgeçemiyordu . O gece tüm ailesine veda edip ölmek istemişti yalnızca . Daha önce yarım kalan işini bitirmek istemişti ama gideceği aile yemeğinde onunla karşılaşacağını hiç düşünmemişti . Düştüğünde onu kaldıracak insandı karşısındaki . Onu dünyada bırakıp ölmek kabalık olmaz mıydı ? Soo yeniden tutunmuştu hayata . Hepsi Jongin sayesinde olmuştu.

Ve Soo yeniden düştü . Onu kaldıracak biri de yoktu artık . Jongin onun öldüğünü düşünmüştü belki de. Ondan ümidi kesip hayatına devam ediyordu ya da . Soo ondan bir haber alabilmek için her şeyini verirdi ama bunun imkansız olduğunu da biliyordu . Soo Jongin'i arayıp yaşadığını söylemeyi çok isterdi . Mutlu olduğunu söylerdi ve Jongin artık üzülmezdi . Onu aramayı bırakırdı . Belki kendinden nefret ederdi de . Bunu istiyordu Soo . Sevdiğine zarar gelmesindense onu kendinden uzak tutması daha kolay olurdu .

Soo rahatsız sandalyede uyumaya çalışıyordu . Suho onun bu hallerini gördüğünde ona acımıştı . Yavaşça Soo'ya yaklaştı ve ellerini çözmeye başladı . Soo her şeyi tamamen yanlış anlamıştı ve korkudan titriyordu .

" L-lütfen . Bana dokunma . Y-yalvarırım . "

" Korkma Soo. Benden korkmana gerek yok bebeğim tamam mı ? Sadece seni yan odaya götüreceğim . Rahat bir uyku çekmeni sağlayacağım ."

Soo derin bir nefes aldı . Yine aynı şeyleri yaşamaktan korkmuştu . Ona zarar vereceğinden korkmuştu . Soo Suho tarafından dikkatlice kucağa alınmıştı . Soo o kadar yorgundu ki buna karşı gelecek gücü bile yoktu . Yalnızca düşmemek için Suho'nun boynuna kollarını dayayıp kafasını onun omzuna koymuştu . Yan odaya geçtiklerini hissettiğinde Suho'nun kucağından inip yatağa geçti . Yorganın altına geçti ve uyumaya çalıştı . Yanında psikopat biri dururken nasıl uyuyabilirdi ki rahat bir şekilde ?

Suho yorganı kaldırıp Soo'nun yanındaki boş kalan yere yattı . Soo kalkıp Suho'ya baktı . Bir de aynı yataklarda uyuyacak olmaları onu daha da endişelendiriyordu. Soo ona karşı gelemeyeceğini bildiği için kalktığı yere yattı. Gözlerini kapatıp yanında Jongin olduğunu düşünmeye çalıştı . Şu an evinde , rahat yataklarındaydılar. Soo sonunda düzgün bir şekilde uyuyabilmişti . Yine Jongin sayesinde ..

" Y-yapma . L-lütfen . "

" Ah. Canımı acıtıyorsun ."

" Suho Hyung ne yaptığını sanıyorsun . Sen annemle evlisin . "

" Seni adi pislik bırak beni . İmdat! Yardım edin! Bırak beni gerizekalı . "

" A-AHH. "

Soo soğuk terler akıtarak yataktan fırlamıştı . Üstüne baktığında giyinik olduğunu gördü ve rahatladı . Suho'nun endişeli gözleri üzerinde geziniyordu .

" Kabustu bebeğim . Geçti tamam mı ?" Suho Soo'ya sarıldıktan sonra söyledi .  Elini Soo'nun saçlarına daldırdı ve nazikçe okşadı . Soo ise yalnızca ağlıyordu . Eskisi gibi kabuslar görmeye başlamıştı . Yine eski hayatına dönmekten korktu .