Şehir Efsaneleri

Bıçak

@bp1414 okuyucumun yazdığı bu hikaye için ona çok teşekkür ederim. Siz de yazarsanız yayımlayabilirim. Bu bölümü ona ithaf ediyorum.

Yeni yola çıkmıştık. Arkadaşım ve ben tatilden dönüyorduk çünkü annelerimizi kaybetmiştik. Adeta bunun şoku ile yıkılmıştık.

İkimiz de şok olmuştuk çünkü ikimizin annesi de aynı mağazada dolaşırken gelen iki arabanın altında kalarak olmuştu ölümleri. Herşey çok tesadüfen gerçekleşmiş gibiydi sanki. Bir anda olmuştu.

Yolda çok tuhaf bulutlar görmüştüm ama en tuhafı molamız sırasında gördüğüm bir buluttu. Özenle çizilmiş gibi görünüyordu, bıçak şeklinde bir buluttu.

Bütün yıl bu tatili beklemiştim ama daha verdiğim paranın yarısının bile karşılığını alamamış eve dönmek zorunda kalmıştım.

Eve doğru gidiyorduk ama yolda ilginç bir şekilde annelerimize çarpan arabaların aynısını farklı bir kazada gördük. İki kadına çarpmıştı ve olay yerine gelen hemen hemen bizim yaşlarımızdaki çocuklar da ölmüştü.

İçimden keşke onlar gibi ölseydik de böylelikle bu kadar acı çekmeseydik diye diledim. Esnedim tüm bu yaşanan olaylar beni fazlası ile üzmüş ve yormuştu.

Gözümü açtığım sırada arabada olmadığımı anlamam biraz zamanımı aldı. Etrafıma baktığımda arkadaşımı göremedim. Ona zarar vermiştiler sanırım. Yerde damla damla olan kanı gördüğümde hiç istemesem de bunu anlamış ve kabullenmiştim. Sırada ben varım diye düşündüm.

Etrafımda siyah silüetler görüyordum. Tüm bu yaşadıklarım gerçek mi, hayal mi hiç bir fikrim yok. Fakat korkuyordum.

Şu an silüetlerden biri duvara birşey yazıyordu ve bitirmiş olacak ki geri çekildi. Duvarda bulutta gördüğüm bıçak şekli vardı.

Silüetlerden biri beni tuttu ve çekmeye başladı ne kadar çırpınsamda boştu. Kıpırdamıyordu bile. Arkadaşım ölmemişti o da yanımdaydı. Geceydi ve mağazadaki hasar düzelmişti. Bir gecede koca mağazayı onarmaları mantıken ve matematiksel olarak imkansızdı.

Şimdi bizi mağazanın deposuna götürdürüyorlar ve benim korkum giderek artıyor. Kaçmak için hala çırpınıyorum ama sanki onlara etki etmiyor. Etrafıma baktığımda annelerimizi gördüm. Beni annemin yanına oturttular. Kocaman bir bıçak getirdiler duvarda çizdiğine benzer bir bıçak.

Hayır, bu olamaz öz kırpmadan arkadaşımın boğazını kestiler. Ardından hızlı bir şekilde annesininki. Bunu neden yapıyorlardı? Neden biz? Artık ağlamaya başlamıştım. Ciğerlerimde çığlık atacak kadar hava ve kendimde kuvvet bulamıyordum.

Annem ile bizim yanımıza doğru geliyordu. Sanırım sıra bizdeydi ama neden? Gözlerimi kapatıp güçlü olmayan bir çığlık attım. Silüetlerden biri bana yöneldi. Sonra bir çığlık duydum, annemin çığlığı. Boynumdan ılık bir sıvı akıyordu. Gerisi karanlık....