The Forgotten Girl #2

1

{Melissa}

Met mijn koffers in mijn handen zoek ik de goede kamer. Vanaf vandaag ga ik op kamers. Nadat Mason het had uitgemaakt heb ik niks meer van hem gehoord. Ik heb geruchten gehoord dat hij weer contact heeft met zijn ex, Sophie.

Doordat ik diep in gedachten ben verzonken bots ik tegen iemand aan. Mijn koffers vallen op de grond en springen open. Ze zaten al overvol en het was een wonder dat ik ze dicht heb kunnen krijgen.

'Sorry.' Het is de stem van een jongen, de stem die ik al zolang niet meer heb gehoord. Ik kijk op. Recht in een paar felblauwe ogen. Voor een paar seconden staar ik hem aan voor ik terugkeer in de realtiteit.

'Het uh... Het geeft niets' stamel ik.

'Laat me je helpen.' Hij buigt voorover en stopt wat kledingstukken in mijn koffer. Herkent hij me niet meer? Ik sluit mijn andere koffer en wil hem helpen met mijn kleren maar hij houdt me tegen.

'Het lijkt me terecht dat ik dit opruim' zegt hij. 'Het is immers mijn schuld. Ik liep tegen je aan.' Hij is nog even lief als hij altijd was. Ik weet niets meer te zeggen. Verbijsterd kijk ik toe hoe hij alles netjes terug in mijn koffer legt. Wanneer hij weer rechtop gaat staan heeft hij mijn koffers in zijn handen.

'Hoe heet je eigenlijk?' vraagt hij.

'Melissa' antwoord ik zacht. Hij spert zijn ogen wijd open en laat mijn koffers uit zijn handen vallen.

'Melissa?' Hij klinkt verbaasd. 'Ik herkende je niet.'

'Het geeft niets' mompel ik.

'Ik uh...' Hij lijkt niet uit zijn woorden te komen. 'Hoe gaat het met je?' Ik haal mijn schouders op.

'Wel goed' antwoord ik luchtig. 'Met jou?'

'Ook goed.'

'Ik moet gaan' zeg ik terwijl ik mijn koffers opraap. 'Ik moet nog kennismaken met mijn kamergenoot.' Hij knikt.

'Ik hoop dat je het hier leuk zal hebben.' Ik glimlach naar hem.

'Dank je wel.' Met die woorden loop ik langs hem heen. Nog altijd heb ik gevoelens voor hem. Ik heb spijt van wat ik heb gedaan. Hij zal me niet vergeven, hij was me zelfs al vergeten. Zuchtend open ik de deur van mijn kamer. Er zit een meisje op bed. Haar kleren liggen verspreid op de grond. Waarschijnlijk is dit ook haar eerste jaar.

'Heey!' zegt ze vrolijk als ze mij opmerkt.

'Heey' probeer ik zo vrolijk mogelijk terug te zeggen maar mijn gedachten zijn ergens anders. Zij zijn bij de ontmoeting met Mason.

'Ik ben Sky' stelt het meisje zich voor. 'Het is misschien een aparte naam maar ja. Wat doe je eraan?' Ik lach en leg mijn koffers op bed.

'Ik vind het een mooie naam' zeg ik eerlijk. 'Die naam komt niet zo vaak voor dus hij is bijzonder. Ik ben trouwens Melissa.'

'Ik was eerst bang dat ik de kamer zou moeten delen met een gothic ofzo' lacht Sky. 'Gelukkig is dat niet zo.' Ik glimlach en trek mijn kledingkast open. Hij is groot genoeg voor mijn kleding. Ik hang mijn shirts en vesten netjes op. Vervolgens ruim ik de rest van mijn kast in.

'Jij hebt ook weinig kleren.' Ik draai me snel om en zie Sky naar mijn kleding kijken. Ik haal mijn schouders op. Niet iedereen hoeft te weten dat we niet zoveel geld meer hebben sinds dat mijn moeder en Maarten uit elkaar gaan.

'Ik heb pas nog veel weggegooid' lieg ik en ik forceer een glimlach. Ze lijkt het te geloven.

'Ik ook. Maar nog hield ik veel over' lacht ze terwijl ze haar bruine haar over haar schouder gooit. Ze kijkt me vragend aan. Waarschijnlijk omdat ik niet meelach. Nu weet ik waarom ze Sky heeft. Haar ogen hebben dezelfde kleur als de lucht. Lichtblauw met een twinkeling erin.

'Ik ga verder met uitpakken' zeg ik terwijl ik de deuren van mijn kledingkast sluit. Mijn lege koffer duw ik onder het bed en de andere open ik. Mijn toilettas, schoenen en mijn kussen komen tevoorschijn.

'Waar laat jij je schoenen?' vraag ik aan Sky die nog druk bezig is met haar kleren uitpakken.

'Ik denk dat ik ze naast de deur zet' antwoordt ze. 'Welke maat heb jij?'

'38' antwoord ik.

'Ik ook. Wat mij betreft kunnen we samen doen.' Ze glimlacht naar me.

'Is goed.' Ik zet mijn schoenen naast de deur. Het zijn vijf paar. Drie paar sneakers en twee paar hakken. Vervolgens pak ik mijn toilettas en zet ik die in de badkamer. Er wordt geklopt op de deur.

'Binnen!' roept Sky. Ik loop de badkamer in om te zien wie het is. Het is een meisje maar ik herken haar nergens van.

'Sophie!' roept Sky enthousiast terwijl ze haar omhelst. Het voelt alsof mijn hart naar beneden zakt. Alsof het stopt met kloppen. Is dat Masons ex?

'Hoe gaat het tussen jou en Mason?' vraagt Sky aan haar. Ja, dat is Masons ex. Sophie haalt haar schouders op.

'Opzich wel goed, denk ik. We bellen vaak met elkaar en sturen elkaar berichten.'

'Heb je hem al gezien?'

'Vandaag nog niet' antwoordt Sophie. Ik bekijk haar. Ze heeft lang blond haar en blauwe ogen. Ze heeft een slank figuur en ze is echt prachtig. Heeft Mason het uitgemaakt met háár? Nu snap ik wel dat hij met zijn ex omgaat. Dat hij mij is vergeten. Sophie draait zich om naar mij.

'Ik ben Sophie' zegt ze.

'Melissa' groet ik terug.

'Ben jij Masons ex?' vraagt ze verbaasd. Ik heb geen idee waarom ze verbaasd is. Misschien omdat ze een mooier meisje had verwacht?

'Ja' antwoord ik zacht.

'Waarom ging het uit?' vraagt ze. 'Mason is een hele lieve jongen.' Ik sla mijn ogen neer. Opzich hoeft ze dit niet te weten. Ik wil niet dat ze een slecht beeld over me krijgt. En al zou ze me geloven, ze zal echt geen goed woordje doen bij Mason. Ze wilt hem zelf.

'Dat doet er toch niet toe?' zegt Sky. Sophie draait zich terug naar haar. Ik glimlach dankbaar naar Sky. Ze glimlacht geruststellemd terug.

'Nee, eigenlijk niet.' Sophie laat zich op Sky's bed vallen. 'Ik ben echt verliefd op Mason.'

Ik ook.