The Forgotten Girl #2

7

{Melissa}

Het is een lange tijd stil. Ik zucht en kijk Mason aan.

'Mason' begin ik. 'Vind je dat je fout zat?'

'Hoe bedoel je?'

'Dat je met Sophie naar bed bent geweest. Heb je daar spijt van?' Mason knikt.

'Ik vergeef jou als jij mij vergeeft' zeg ik. 'We kunnen dit achter ons laten.'

'Ik weet het' zucht Mason. 'Maar mijn gevoelens voor Sophie zijn er ook.'

'Je houdt van mij toch?' vraag ik. Hij knikt.

'Ja.'

'Van iemand houden betekent meer dan gevoelens voor iemand hebben.'

'Daar heb je gelijk in' geeft Mason toe. 'Maar als ik ook van Sophie hou wordt het lastiger.' Ik sla mijn ogen neer.

'Dat betekent niet dat jij geen kans maakt' stelt Mason me gerust terwijl hij zijn hand op mijn wang legt. Ik kruip tegen hem aan.

'Ik zou willen dat ik de enige voor je was' fluister ik. 'Zoals vroeger.'

'Ik wou dat ik je kon beloven dat je de enige was' zegt Mason. 'Maar ik kan het niet.' Ik kijk op en streel met mijn vingers over zijn gezicht.

'Mason, ik hou van je. En ik zal op je wachten.'

'Kom hier.' Mason opent zijn armen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en sluit mijn ogen. 

'Ik heb het gemist om zo te liggen' geeft Mason toe. 'Ik heb jou gemist.'

Ik open mijn ogen en kijk op. Mason ligt nog te slapen. Hoe laat is het? Ik kijk op mijn wekker en zie dat het bijna twee uur 's middags is. De deur vliegt open en Sky en Sophie komen binnen. Snel sluit ik mijn ogen weer en nestel me tegen Mason aan.

'Wat een slet' hoor ik Sophie zeggen. 'Ze pakt mijn vriendje af.'

'Vriendje?' vraagt Sky verbaasd. 'Het is toch nog niet aan?'

'Nog niet officieel maar als je de dingen hoort die we doen kan je het wel mijn vriendje noemen.'

'En Mason dan? Hij zit toch ook fout?'

'Ze zal hem wel gedwongen hebben.' Gelukkig ligt Mason met zijn rug naar ze toe. Ik open mijn ogen en zie dat hij ook net zijn ogen opent. Ik leg mijn vinger op mijn mond als teken dat hij stil moet zijn. Hij kijkt me vragend aan maar zegt niks.

'Hoe weet je dat zo zeker?' vraagt Sky. 'Als Mason ook nog gevoelens voor Melissa heeft kan je er niks aan doen.'

'Niet als ik ervoor zorg dat hij geen gevoelens voor Melissa kán hebben.'

'En hoe wilde je daarvoor gaan zorgen?'

'Ervoor zorgen dat Melissa in een levensbedreigende situatie komt' antwoordt Sophie.

'Je wilt haar in coma laten komen?' vraagt Sky verbaasd.

'Ja, en dan zal Mason bij mij komen uithuilen.' Mason streelt mijn wang en drukt me tegen zich aan. Hij drukt zijn lippen tegen mijn voorhoofd en kijkt me daarna doordringend aan, alsof hij iets wilt zeggen. Ik kijk hem niet-begrijpend aan. Hij glimlacht naar me en legt mijn hand tegen zijn hart. Zijn hand omklemt de mijne.

'Ik ga. Dan kan ik nog wat dingen regelen.' Na een paar seconden valt de deur met een klap dicht. Mason gaat rechtop zitten en ik ook.

'Hebben jullie alles gehoord?' zucht Sky.

'Ja' antwoordt Mason. 'Ik ga nu naar haar toe om te zeggen dat ik klaar met haar ben.'

'Nee, niet doen. Dan zal ze Melissa al helemaal iets aandoen. Speel mee met haar plan.'

'Ze is ziek in haar hoofd!' sist Mason. 'Ik wil geen seconde langer bij haar blijven.' Ik pak Masons hand vast.

'Mason, rustig' probeer ik hem gerust te stellen. 'Zo'n slecht idee is het niet.'

'Dat is het wel!' roept Mason. 'Ik wil niet dat er weer iets gebeurt. Mijn vader die aan je zat was al erg genoeg.' Sky's mond valt open.

'Zat jouw vader aan Melissa?' vraagt ze verbaasd.

'Ja, maar ik heb geen contact meer met hem' zegt Mason.

'Jullie zullen we een sterke band hebben' neemt Sky aan. Ik sla mijn ogen neer.

'Het vertrouwen is weg' mompel ik.

'Mason, vergeef haar. Tim is degene die fout zat, Melissa heeft niets ergs gedaan. Ze was alleen bang om jou kwijt te raken.' Mason zucht en kijkt me aan.

'Melissa, ik hou van je en ik vergeef je.' Ik glimlach naar hem.

'Dank je' fluister ik.

'Vraag haar dan om je vriendin te zijn' zucht Sky.

'Sorry, maar dat gaat te snel. Ik wil eerst op een paar dates' legt Mason uit. Ik knik begrijpend.

'Waar wachten jullie dan nog op? Ga weg hier.' Ik lach en stap uit bed. Mason stapt ook uit bed. We trekken onze schoenen aan en lopen de kamer uit.

'Wat gaan we eigenlijk doen?' vraag ik terwijl we de trappen aflopen.

'Gewoon, door het park lopen en praten.'

'Oke.' Mason houdt de deur voor me open. Ik glimlach en loop naar buiten.