Fantasy creatures are Real *compleet*

'Sweet' 16?

'Oke, wat was er nou echt gebeurd? Want ik geloof niet dat alles echt zwart werd.' Zegt Mex als we rond het kampvuur zitten, als mens...
Ik had dus toch gelijk. En Marck... Hij is best erg knap! 'Oke... Alles wat ik vertelde voor dat ik zei dat alles zwart werd is de waarheid.' Zeg ik. 'En wat gebeurde er daarna?' Vraagt Mex gelijk. 'Ik kreeg een woede aanval ofzo, mijn ogen werden rood en mijn nagels werden zo lang dat het net wolven nagels leken. Ik begon de vampier te krabben en stopte pas toen hij niet meer bewoog. En toen werd echt alles zwart.'  'Hmmmm..' zei Mex. 'Dit kan maar 1 ding betekenen.' Zegt hij. Marck knikt instemment. 'Zeg jij het? Of zal ik het doen?' Vraagt Mex aan Marck. 'Ik doe het wel.' Zegt Marck. 'Zeg wat?' Vraag ik een beetje bang. 'Jasmine, je bent geen gewoon meisje. We denken dat je een...'  'Een wat?!' Vraag ik nu duidelijk bang. 'Een weerwolf ben.' Zegt Marck. Ik word even stil. 'Maar we weten het nog niet zeker.' zegt hij snel. 'Heb je mischien een ketting om?' Vraagt Mex ineens. 'Ehh. Ja. Deze,' en ik laat de ketting zien die ik om heb. Het is een grijze huilende wolf. 'Deze heb ik van mijn moeder gekregen toen ik nog klein was.'  'Dat verklaart veel.' Zegt Marck. 'Wat verklaart veel?' Vraag ik. 'Wil je je ketting even af doen?' Vraagt Mex. 'Ehh. Oke?' En ik doe de ketting af. 'Nu weten we het zeker. Mex, ruik jij dat ook?' Mex knikt. 'Ik ruik het zeker.' Zegt hij. 'Jasmine, we weten het zeker, je bent een weerwolf. Dat ruiken we.' Zegt Marck. 'O, oke.' Zeg ik. 'Vind je het niet erg?' Vraagt Marck verbaast. 'Waarom zou ik? Ik hou van wolven en weerwolven! En nu ben ik er zelf 1! Mijn droom komt uit!' Roep ik super happy. Mex en Marck lachen opgelucht. 'Maar hoe kan dat dan? Want ik ken verder geen weerwolven.' Zeg ik. 'Maar wij wel, jou ouders zijn weerwolven. Jou vader is de alpha van de: Diamand wolfpack. Alle wolven uit jou roedel hebben diamant blauwe ogen. En jou moeder was de luna. Maar omdat veel alpha's jou moeder als luna wilden, ging ze voor jou veiligheid vluchten. Niemand heeft haar nog gezien. Niemand weet of ze nog leeft. Maar jou vader heeft geen drukke baan als disiner maar als alpha. En ik denk dat hij niks zei als veiligheid voor jou.' Zegt Marck. 'Dus jullie zijn ook weerwolven?' Vraag ik. 'Jep.' Antwoorde ze tegelijk. 'En Tim en Sandra? Zijn zij ook weerwolven?' 'Nee, het heeft een reden dat Sandra van vampieren houd en Tim van Elemars. Wat Sandra is een Elemar en Tim is een vampier.' Zegt Mex. Ik ben even stil, maar zeg: 'Waarom zeiden ze me niks?'  'Dat mocht niet van je vader.'  'Maar ik word morgen 16. Betekent dat,'  'Dat je morgen je 1e transformatie krijgt? Ja.' Zegt Marck. 'Het kan wel een beetje pijn doen, maar hoe vaker je het doet, hoe minder pijn het gaat doen en uiteindelijk gaat het gewoon soepel.' Zegt Marck. 'O. Oke.' Zeg ik. Het begint al weer laat te worden. 'Ik ga naar bed.' Zeg ik en loop naar de tent. 'Wacht. Als je hier blijft kan ik beter op je letten.' Zegt Marck. In vond het wel erg schattig van hem en lach naar hem. Ze lopen naar de bosjes en kwamen terug als wolf. Marck gaat liggen en ik legde mijn hoof op zijn zij. Mex komt ook tegen me aanliggen. Marck begint zachtjes ze grommen. Maar ik geef hem een aai en hij stopt. We vallen al snel in slaap.

*volgende ochtend*

POV Mex

Ik word wakker omdat Jasmine schreewt. Ik ren naar de bosjes verander terug en doe wat kleding aan. Ik ren naar Jasmine. Ik pak haar op en ren naar een bedekt stuk bos. Marck rent achter me aan. Maar hij keert zich al gauw om. Hij kan er niet tegen om zijn mate zulke pijn te zien lijden. Ik pak een deken en zeg tegen haar: 'Doe je kleding uit en hou de deken goed om je heen.'  'Waarom... zou.. ik me... uitkleden.. voor jou?' Kan ze net uitbengen. En ze gilt weer van de pijn. 'Omdat je anders als wolf uit je kleding scheurt. Ik draai me wel om. Hier heb je een deken.' Zeg ik en draaide me om. Als ze klaar is zegt ze dat ik me weer om kan draaien zit ze schreeuwent op de grond met de deken om haar heen. Ik wil haar wel helpen maar ik kan niks doen. Ik moet gewoon wachten. Wachten tot de transformatie klaar is.

POV Marck

Ik hoor Jasmine maar schreeuwen. Mijn wolf Johan wil er zo graag heen. Maar ik kan het niet aanzien hoe mijn mate pijn lijd. Na ongeveer 30 minuten hoor ik geen geschreeuw meer. En Sandra stelt me gerust. Ik hoor geluid bij de bosjes. En ik kan mijn ogen niet geloven.

POV Jasmine

Ik weet niet hoelang het duurde maar ik doe mijn ogen weer open en alle pijn is weg. Ik wil kijken naar mijn handen maar zie alleen 2 witte poten. (Voor hele wolf van Jasmine zie media☆♡☆)
Ik ruik een heerlijke geur en hoor een stem in mijn hoofd zeggen dat ik erheen moet, en ik begin automatisch te lopen. Ik loop de bosjes uit en kijk recht in de bruine ogen van Marck. Ik loop langzaam naar hem toe. Hij verandert ook. Zijn kledig scheurt maar dat boeit hem niks. Het enige waar hij op let is op mij, en ik op hem, hij loopt op me af, als hij voor me staat wordt de stem in mijn hoofd helemaal gek: "MATE! MATE!" Schreeuwt ze. "Wie ben jij eigenlijk?" Vroeg ik aan haar. "Ik ben Jewel." (spreek je uit als: Djoewol). "Ik ben je innerlijk wolf." Zegt ze. En dan is het stil. Marck springt naar me waardoor ik achteruit val en op mijn rug. Hij gaat boven mij staan en gromt: 'MINE! JE BENT MINE MATE!' En hij gaat weer van me af. 'Ahhhh.' Zegt Tim en Sandra trekt hem weg aan zijn oor. 'Auw, auw, auw, auw.'  'Niet zulke momentjes verpesten.' Kan je ze nog net horen zeggen. Ik sta langzaam op en ga zitten. We blijven elkaar aankijken. En dat doen we zo een beetje een heel uur. Daarna loop ik terug naar de bosjes, Marck komt achter me aan. Ik pak mijn kleding en ga achter een boom staan. Ik pak ook de deken en doe het om me heen. Ik denk aan mijn mensen vorm en ik voel de pijn weer. Ik voel de zachte neus en vacht van Marck tegen mij aan. En de pijn wordt al minder. Als de pijn weg is, ben ik weer een mens. Als Marck ook weg loopt om zelf ook te veranderen, begin ik me aan te kleden. Ik loop weer naar het kamp met Marcks arm om me heen. Het begint alweer te schemeren als we terug komen van een lange wandeling. En ik veel geleerd heb over het weerwolf zijn. We gaan met z'n alle rond het het kampvuur zitten. 'Tijd voor de cadeautjes!' Roept Sandra blij. 'Mee eens.' Zeg ik. En we beginnen. Ik krijg van Sandra een speciale nagelveil om mijn nagels op goede lengte te houden als ik niet kan rennen buiten. Van Tim krijg ik stretch jurkje die meerekt als ik verander. Van Mex krijg ik een armband/pootband met chip erin waarmee ik de roedel van Mex en Marck genaamd de: Dark NightPack
kan 'op piepen' als ik in gevaar ben. En van Marck krijg ik een ketting, het is een goude ketting (want weerwolven kunnen niet tegen zilver) met een diamanten hartje eraan. De ketting is zo gemaakt dat hij mee rekt als ik verander. Op de achterkant heeft hij tekst laten zetten: 'You are perfect for me
Jouw Mate Marck'
(De vertaling: Jij bent perfect voor mij)
'Zo kan je me nooit vergeten.' Zegt hij.
'Waarom zou ik je ooit vergeten?' Vraag ik plagerig, en hij moet lachen.
"Hij is zo schattig als hij lacht." Zwijmeld Jewel. "Mee eens." Zeg ik terug. En we kletsen nog een tijdje. 'Dit was mijn gekste, pijnlijkste maar beste verjaardag ooit. Oja, het kan een beetje pijn doen? Ik ging bijna dood daar!' zeg ik, terwijl ik tegen Marck aanleun. Hij kijkt beschaamd naar beneden, en ik geef hem een kus op zijn wang. My sweet 16.

Hey people♡☆♡
Ik heb besloten gewoon elke dag te uploaden om 1 uur. Ik hoop dat het lukt. Ik maak mijn hoofdstukken van tevoren zodat ik geen tijdnood krijg. Pls als jullie het een leuk verhaal vinden reageer en ideeën zijn nog altijd welkom. Veel liefs
_XRobijntjeX_
Ps als jullie langere of kortere hoofdstukken willen, gewoon zeggen☆