Fantasy creatures are Real *compleet*

De Keuze

Hey people, even snel van voor. Dingen via de mindlink doe ik vanaf nu schuin en met een streep. Veel lees plezier ♡☆♡

"2 dagen, dan moet mijn keuze gemaakt zijn. Wie moet ik ooit kiezen?"

POV Jasmine

Ik kruip de tent uit. De zon schijnt fel in mijn ogen. 'Goejemorgen Doornroosje.' Zegt Sandra plagent. (I know, het is goedemorgen maar ik zeg altijd goejemorgen ♡☆♡)
'Hoelaat is het dan?' Vraag ik. 'Het is half 2 in de middag.' Zegt ze. "Heb ik echt zo lang geslapen?" Denk ik bij mijzelf.
'Goejemorgen sweety.' Zegt Marck en geeft me een kus oo mijn voorhoofd.
Ik loop naar de kampvuurkuil en ga naast Mickel zitten. 'Goejemorgen prinses.' Zegr hij. Hij slaat een arm om me heen en trekt me in een knuffel. 'Prinses, ik moet je iets vertellen.' Ik knik en kijk hem nieuwschierig aan. 'Het gaat allemaal niet zo soepel bij het kasteel, ik ben bang dat ik weg moet en morgen ochtend pas terug ben. Vind je het heel erg?' Vraagt hij een beetje bang om mijn antwoord. 'Is goed, als het moet, moet het.' Zeg ik en gewf hem een kus op zijn wang. 'Dan gaan we morgen wel iets leuks doen, oke?' Zegt/vraagt hij. Ik knik. Hij geeft me nog een knuffel, staat op en rent weg. Ik sta ook op en zwaai hem uit.
Als hij uit het zicht is, voel ik 2 armen rond mijn middel. Ik kijk op en kijk recht in Marcks mooi bruine ogen. Ik geef hem een kus op zijn kaak. 'Zullen we wat leuks doen?' Vraagt hij. Ik knik. 'Wat dan?' Vraag ik nieuwschierig. 'Kom maar gewoon over 10 minuten naar het meer in het bos, verder vertel ik niks.' Zegt hij en geeft me een kus op mijn hoofd en rent weg. Ik ren naar de tent en trek het jurkje aan dat ik van Mex had gekregen. (Media).
Ik doe mascara op (niet al te dik) en een perzik kleurige lipgloss. Ik doe witte balarina's aan. Ik doe mijn haar in een schuine vlecht over mijn linker schouder. Ik doe een licht blauwe roos in mijn haar. Ik doe de ketting om die ik van Marck had gekregen en ik doe de nep zilveren oorbellen met blauwe diamantjes in en een nep zilveren armband met blauwe diamantjes om.
Ik loop de tent uit.
Ik loop richting het bos, ik ren terug en kijk nog even snel hoe ik eruit zie. Ik zie de ketting van Marck stralen in het zonlicht. Ik vind het zo lief van hem dat hij mij deze ketting gaf, voor mijn verjaardag. Mijn vader zou gezegt hebben, dat ik nu op mijn moeder lijkt, op deze leeftijd. Ik mis hem. Ik hoop dat alles goed gaat.
Ik loop weer naar het bos, hopelijk ben ik op tijd.
Ik zie het meer al. Als ik er aan kom, zie ik niemand. Ik ga op een steen zitten en wacht. Na een minuut of 3 heb ik Marck nog niet gezien.
Ik ruik wat? Het is een bekende geur?
Ik draai me om en zie wolf Marck zitten. Ik lach en geef hem een aai over zijn kop. Ik loop naar een boom en zet er mijn balarina's neer. Ik leg mijn sieraden en de roos in mijn balarina's en verander. "De jurk en ketting rekken echt mee!" Denk ik blij.
Marck geeft me een wolven knuffel en hij rent weg. Ik ren snel achter hem aan.
Na een minut of 5 ben ik Marck kwijt. "Waar kan hij ooit zitten?"

*nog weer 5 minuten later*

"Daar is hij eindelijk weer, hoe komt hij aan die rugtas?"
Marck komt de bosjes uitlopen. Hij kijkt me aan en rent weer verder. Ik vraag niks en ren maar weer achter heb aan.

*20 minuten rennen later*

Hij stopt ineens met rennen. Ik kijk hem vragent aan. Hij pakt de rugtas en legt hem op de grond. Hij maakt hem voorzichtig open. (Voor zover een wolf dat kan). Als ik erin kijk zie ik mijn balarina's en sieraden. Als ik nog beter kijk zie ik dat er ook ondergoed in zit. 'Sinds wanneer zit jij aan mijn ondergoed?' Vraag ik plagend. Hij kijkt beschaamt omlaag. 'Wat ben je toch een schatje.' Zeg ik. Hij loopt naar me toe en geeft me een lik over mijn neus. (Of ook wel een wolven kus).
Ik pak de tas en loop naar een boom. Ik verander terug. Ik trek het ondergoed aan en doe de sieraden in. Ik loop terug en zie Marck al aangekleed staan. 'Wat zie jij er net uit?' Vraag ik plagend. 'Dit is voor de verrassing.' Zegt hij. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. 'Kom, dan gaan we verder, maar niet je ogen openen.' Zegt hij mysterieus. Ik doe mijn ogen dicht en voel gelijk zijn arm om me heen.
Na wat wel uren leek, stopen we met lopen. Ik reuk bekende geuren, maar kan ze niet plaatsten. 'Open je ogen.' Zegt Marck naast me. Ik open mijn ogen en kan mijn ogen niet geloven. Ik moet huilen van blijdschap. 'PAPA' Roep ik en ren op hem af. 'Hey kunstenaaresje van me.' Zegt hij. 'Ik dacjt dat je dood was? De oorlog... Je bewoog niet meer!' Roep ik huilend. 'Ssshhhh, ik zal je nooit verlaten meis. De Beta zag me nog net optijd en barcht me naar de packdokter. Ik ben het net overleeft.' Zei hij en hij gaf me een kus op mijn voorhoofd.