Badboys

Hoofdstuk 36

P.O.V Lena

Ik loop met een glimlach door de gang.

Het is me gelukt.
Ik heb hem ingemaakt.

Ik heb gewonnen.
Hij kan nu niets meer doen.
Ik heb het ultieme wapen.

Jasper zal nu niets meer durven.

Hij heeft al twee lesuren lang niets van hem laten horen.

Ik loop trots naar de kantine.

Ik heb de koning verslagen in zijn eigen spel.

Ik grijns bij die gedachte.

Ik gaan in de kantine bij mijn vriendinnen aan tafel zitten.

'Hoi, iedereen.' Zeg ik blij en zet me neer aan de tafel.

'Hè Lena, wil je misschien lunch mee gaan kopen. Ik ben de mijne opnieuw vergeten.' Vraagt Cynthia als Alice en Emily me gedag hebben gezegd.

'Tuurlijk, ik heb eigenlijk ook niet zo een zin in brood.' Ik neem mijn portefeuille en loop samen met Cynthia naar de rij.

'Is er iets gebeurd?' Vraagt ze terwijl we aanschuiven.

'Wat? Waarom denk je dat?' Vraag ik verward.
Ja er is iets gebeurd. En ik ben er heel trots op.

'Wel daarom,' ze wijst naar mijn gezicht, 'er is iets gebeurd waarom je zo kunt kijken. Je lijkt zo blij.'

'Dat ben ik ook. Mag ik niet blij zijn?'

'Jawel, maar je leek daarstraks zo depressief.'

'Maak je geen zorgen, ik ben beter nu. Ik was een beetje bezorgd om Ellen.'
Cynthia knikt.

'Is alles nu goed gekomen met haar?'
Er ontstaat wat roemoer achter ons.

'Ja alles is prima, Jasper heeft toegeven dat hij-'
Ik stop als ik hard aan de kant word gedrukt.

Ik kijk kwaad naar de schuldige hiervan.

Jasper hoe kan het anders.

'Wat denk je wel niet te doen?' Zeg ik kwaad.

'Ik haal mijn eten.' Antwoord hij fronsend.

'Zie je dit,' ik wijs naar de rij, ' wij gaan allemaal ons eten halen. Alleen kegelen we de rest er daarvoor niet om. En als ik jou was kun je maar beter ook achteraan gaan staan.' Zeg ik kwaad.
Hij snuift en komt dreigend op me af.
Hij drijft me tegen de muur en trek me tegen zich aan.
Hij zet een hand in mijn haar en brengt zijn zachte lippen naar mijn oor.

'Jij denkt dat je alles kunt nu je iets weet van me. Maar luister is, liefje, je kent me helemaal niet. Je weet niet waartoe ik in staat ben. Wij zijn nog lang niet met elkaar klaar.' Fluistert hij en laat me dan ruw los.
Daardoor val ik achteruit en kom hard tegen de muur.

'Gaat het Lena?' Cynthia helpt me bezorgd.
Nee het gaat niet, ik heb hoofdpijn en Jasper heeft net me de stuipen op mijn lijf gejaagd.

'Ja, het gaat. Gewoon een beetje hard tegen de muur gegaan. Dat gaat wel over.' Zeg ik met een bemoedigende lach.
Ik voel me miserabel.

Ik had het perfecte wapen.
Jammer dat het een leugen was.

Ik heb geen namen of geen opnames.
Ik heb niets en Jasper denkt van wel.

En hij wilt me nu waarschijnlijk ook dood.

Ik zie hoe Jasper toch nog vooraan komt zonder dat iemand hem durft tegen te houden.

Ik zucht.

'Waarom is iedereen zo bang van Jasper. Niemand durft iets te doen tegen hem.' Vraag ik mezelf hardop af.