Badboys

Hoofdstuk 65

P.O.V. Lena

Ik doe de deur van mijn kamer open.
Ik zucht en laat me op mijn bed vallen.

Alice, Cynthia en Emily hebben allemaal een jurk gevonden.
En ik niet, ik denk eraan om niet te gaan naar het bal.
En waarom blijf ik mezelf er zo druk over maken. Als Jasper me niet vraagt dan doet hij dat niet.
Ik kom daar wel overheen.

Ik denk aan dingen die ik wil doen.
Eten, slapen, muziek.

Ik hijs mezelf recht en strompel vermoeid naar beneden.

Ik ben zo moe, van het winkelen, van Jasper.
Ik denk steeds aan hem.
Ik krijg elke keer als ik mijn ogen sluit een stroom van beelden en vragen.

Waarom keek hij zo? Wat was er met dat telefoontje? En zo blijft het doorgaan.

En ik hou van hem, van zijn goddelijk uiterlijk, van zijn vreemde humor, van zijn tedere handen. Die zo zacht voelen als ze mijn huid raakt.
Waarna er een honderdduizend vlindertjes beginnen te vliegen en daarna ontploffen in miljoenen tintelingen.

Ik krijg kriebels in mijn buik als ik eraan denk.

Ik loop sloom naar de platenspeler en zet "the Beatles" op met "hey jude".

Ik ga ervoor zitten en kijk toe hoe de naald de plaat raakt.
De plaat draait rond en rond en rond met de naald die op de plaat danst.

Tot die stopt.

Ik knipper een paar keer met mijn ogen.
Hoe gemakkelijk kun je een lied doen stoppen?
Hoe snel is een lied voorbij?

Dit kan allebei in enkele seconden.
Het kan blijven gaan zolang de plaat maar blijft ronddraaien.

Ik strek mijn hand uit om er een andere plaat op te leggen.

Dit doe ik een hele avond.
Mijn ogen volgt de naald die zich beweegt over de plaat en ik denk.

Ik denk aan Jasper en ik.
Hoe snel kan hij me opgeven.
Wat moet er gebeuren om uitgespeeld te zijn?

Er spoken gedachten door mijn hoofd en ik voel dat mijn ogen zwaar worden.

Heel erg zwaar, tot ze dicht vallen en ik naar dromenland zweef.

P.O.V. Jasper

Ik sta thuis in mijn kamer voor de spiegel.

Waar sta ik naar te kijken? Beter gezegd naar wie?

'Wel knappe kerel, wat denkt u er van?' Vraagt Ria trots. Het is best grappig hoe ze tussen beleefd en persoonlijk praat.

Het is een blauw pak, wel donker bij wat het al iets beter maakt en draag er een wit hemd onder. Terwijl Ria nu nog een das uitzoekt bekijk ik de outfit opnieuw.

Ik haat pakken. Ze zitten strak, je kunt je er niet in bewegen, en als het je kleur niet is sta je een hele avond voor paal.

'Ik denk niet echt dat dit het wel is.'zeg ik bedenkelijk.

'Hoezo, dat is helemaal je kleur.' Zegt ze verbaasd.

Fronsend kijk ik haar aan.
Mijn kleur?
Mijn kleur is zwart, donker, ondoorgrondelijk.

'En dit?' Ze geeft me een grijs pak met een zwart hemd en zwarte das.

Dat lijkt er al wat meer op.

Ik kleed me snel om.

Over een paar weken heeft mijn vader en moeder een belangrijk zakendiner.
En ze willen dat ik er bij ben.

Ik haat het nu al.

Ik ben van plan om Lena mee te vragen. Waarschijnlijk niet echt vragen, ze moet wel mee. Dat kan ze niet eens beslissen.

'En hoe heeft u het haar gevraagd?' Vraagt Ria nieuwsgierig.
Ze heeft zich omgedraaid zodat ze me niet zag omkleden.
Ik kijk haar vragend aan.

'Ik heb nog niets gevraagd. Hoe kan het ook als mijn ouders het me deze middag pas hebben gevraagd.'
Ze lijkt verbaasd door het antwoord.

'Dus u heeft het haar nog niet gevraagd?'

'Wat gevraagd, Ria ik kan echt niet volgen.'

'Naar het schoolbal!'

'Wat bedoel je daar nu weer mee. We gaan daar niet heen. Het is stom, pubers die zich dronken drinken en de hele tijd stijldansen.'

'Elk meisje houd van het schoolbal. Hoe kun je dat niet zien.'

'Lena niet, dan had ze iets moeten zeggen. Hoe had ik moeten weten dat ze naar dat feest wou.'

'U bent toch dom soms.'

'Ik ben niet dom, ik ben best slim hoor.'

'Ik hoop dat u een heel erg goed idee heeft om haar mee te vragen?'

'Ik vraag het gewoon. Het is dom als je er zo dingen bij doet.'

'O mijn heilige Jezus. Wat is deze jongen zo vrouwen blind geworden.'

'Hoe moet ik het dan doen?'

'Iets romantisch, Maar toch stoer. Ergens met veel mensen die allemaal moeten kijken waneer je het vraagt.'

'Oké stop maar, ik vraag het niet en dan kan er ook niets misgaan. Ik vind dit goed.'
Ik wijs naar het pak dat zich om mijn lichaam vormt.

'Prima en wat bedoel je met dat je het niet gaat vragen?'

'Dat heb je wel gehoord.'
Ria zucht geërgerd.

'Lena is echt het sterkste meisje dat ik ken.' Mompelt ze.

'Daarom is ze van mij. We zijn onoverwinnelijk samen.' Leg ik uit.

'Hier is nog een pak.' Zegt ze en reikt me nog een zwart aan.

Ik zucht verveeld en draai met mijn ogen.

Ria praat de rest van de avond niet meer met me.
En dat gewoon omdat ik geen zin heb om naar een saai schoolbal te gaan.
Het is logisch dat ik Lena niet naar die kloteplaats breng.

Schoolbals zijn vreselijk.
En ik hou niet van vreselijk.
Daar zitten allemaal oversekste jongens rond te lopen die hun hormonen niet onder controle hebben en die maar al te graag een hand op een mooie kont willen.

Op mijn Lena's kont.

Van mij.

Ik zit in mijn jogging op mijn bed en wacht op een bericht.

Van Ian, dat maak ik mezelf toch wijs.

Maar eigenlijk wil ik gewoon een sms van Lena.
Iets dat me helpt wat ze wilt, zoals een teken.

Dat ze er wel heen wilt.
Dat ze er heen wilt met mij.

Zodat we samen kunnen zijn.
En zodat ik mijn dominantie nog een keer kan laten zien aan al die losers op dat feest.

Foto Jurk Cynthia