EN BAŞTAN

11.Bölüm

Aylin in ağzından;

Elçin anlatıyordu,ben ise her kelimesine çığlık atıyordum.

"Biri var.."

"Ne!!"

"Aylin,eğer susarsan anlatıcam."

"Tamam.Söz."

"Bak,hastaneden üstümü değiştirmek ve duş almak için çıkmıştım.Sonra yolda giderken birden arabama bir araba çarp..."

Benim çığlığımla lafı yarıda kaldı.

"Yoksa arabanın içinden yakışıklı bir erkek mi çıktı?"dedim.

"Aylin..Aylin...Çok film izliyorsun demiştim...Hayır.Arabanın içinden taş,kaya,meteor bir erkek çıktı."

Gözlerimi devirdim.

"Sonra,sana bir tek taş taktı ve evlendiniz mi?"

Elçin bacağıma vurdu ve "Ayliin"diye cırladı.

"Off tamam.Hiçbirşey deyilmiyo sana da."

"Aslında seni böyle görmeyi çok özledim biliyor musun?Eski arkadaşımı özlemiştim.."

Gülümsedim."Hadi anlat."

"İşte ben arabadan moruk çıkacak derken,arabadan öyle bir meteorun çıkması şaşırttı.Tam yanına gidip hesap soracakken taşa takıl..."

"Taşa takıldın,çocuk geldi ve seni kucağına aldı.Sonra dedi ki "ben senden çok hoşlandım"mutlu son."diyerek böldüm onu.

Bana yastık fırlattı.

"Anlatmıyorum yaa"

"Tamam.Sen nasıl istersen."

Birkaç dk bekledi.Ve tekrar başladı.Biliyordum arkadaşımın huyunu..

"İşte takılıp yere yapıştım.Çocuk gülmeye başaladı.Sonra ben ona kızdım.Falan filan...Çocuğun ismi de çok cool,çok tatlı...Barış..."

"İyi bakalım.En azından birimiz mutlu olsun"

"Aylin çocukla sevgili değiliz."

"Her neyseniz işte"

"Her neyse değiliz!!"

"Off!O zaman niye en başta "biri var" diye başlıyorsun"

"Meraklan diye"dedi ve omuz silkti.Ah benim saf arkadaşım...

Koyu(!)sohbetimiz,annemin odaya girmesiyle bölündü.Oturduğumuz yatakta iyice yayılmış olan Elçin doğruldu ve ikimiz de anneme bakmaya başladık.Annemin o an ki hızla bana sarılışını bir Allah bir de biz biliyoruz ya...Bana sarıldığı gibi kollarımı sardım ona...Çok üzülmüştü,korkmuştu benim için...Hep düşünüyorum da;bu dünya da beni seven biricik ailem ve arkadaşlarım,en küçük olayda benim için yıpranırken,üzülerken;acaba ben sadece Tilki için üzületek bencillik mi ediyordum?

Bu soruyu hep sormuştum 6 ay boyunca...Ve cevabım koca bir EVET olmuştu.Tilki;resmen hayatım olmuştu...Ama ailem benim için yıpranırken ben sadece Tilki yi düşünerek bencillik ediyordum.Çünkü,bu Dünya da beni sadece Tilki sevmiyordu.Ve ben sadece Tilki yi sevmiyordum...Ailem vardı...Ama ne olursa olsun ailem ve Elçin vardı yanımda...Tilki;ne olduğunu bilmediğim acı bir gerçekle bırakıp gitmişti beni...

Annemle ayrılınca annem odadan çıktı.

"Bak,Tilki hâlâ bahçede"dedi Elçin.

"Yüzsüzlük yapıyor sadece"

"Aylin,Tilki seni seviyor"

"Peki niye beni bırakıp gitti Elçin?Hadi gitti,niye tekrar geldi?Hadi bir de geldi,niye yalan söyledi Elçin?Niye güvenimi defalarca kırdı?!"

"O zaman git ve öğren!"

"Yine yalan mı dinleyeceğim?"

"Belki gerçekleri söyleyecek?"

"Elçin,ben artık ona güvenmiyorum."

"İyi,sen bilirsin.Ama o çocuk seni hâlâ seviyor,aşık..."

Biliyordum...Ama bunca olaydan sonra affedemezdim....

Annemin sesini duyduk "Hadi kızlar!!Yemek yiyeceğiz,gelin!"

Koşarak aşağı indik.

"Oohh kurt gibi acıktım yaa"Elçin in söylediğine hepimiz güldük.Yemek sırasında,gözlerim,gözlerini benden hiç ayırmayan Tilki ye gitti.Hemen yemeğime döndüm.O bakışların büyüsüne kapılmayaktım.

Yemeğimiz bitince,Elçin konuşmaya başladı.

"Aylin,şimdi seninle kuaföre gidiyoruz ve saç,baş,manikür,ağda herşeyi hallediyoruz.Kaç gündür bakım yapmıyosun.İtiraz edeceğini biliyorum,uğraştırma beni ve git giyin..."

Söylediklerine itiraz etmeyecektim çünkü haklıydı.

Giyindim ve aşağı indim.Elçin ile arabasına bindik.Kuafôre geldiğimizde arabadan indik ve içeri girdik.

Bol bağırmalı bir ağda,çok söylenmeli bir manikür,"sakın çok kesme!"laflarıyla geçen bir saç kesme macerası ve kaş almadan sonra bayaa güzel gözüküyordum.Saçlarımdaki kırıkları aldırmıştım.

"Kız Aylin...Cevherlerini özlemişiz bee"

"Ne diyeyim,ben de özlemişim kendimi"

"Hadi,taş erkekler seni görüp aşık olmadan ve ben katliam çıkarmadan arabama binelim ve sizin eve gidelim..."

Bu dediğine güldüm ve arabasına bindik.Arabada giderken acaba Tilki beğenirmi diye düşündüm ve bu düşündüğümün saçma olduğunu anlayıp camdan bakarak insanları süzdüm.

Eve geldik ve arabadan indik.Tilki hala bizdeydi.Amacı neydi?

Salona geçtik.Herkes bana gülümseyerek bakıyordu.Bir an ölecekmiyim diye düşünmedim değil.

"Aylin,biliyorsun ki okulların açılmasına çok az kaldı.Ve senin toparlanman gerek"dedi babam.Ah,okul!!Hiç sevmiyordum.İstemiyordum okula gitmek...

Tilki nin lafıyla tüm gôzler ona döndü.

"Ben de okula gidicem,seninle aynı okula..."

Uzun bir bölüm olmadı....Ve bölüm geç geldi.İnstagram hesabım da var...Ve şu son günlerde moralim pek iyi değildi.Kusura bakmayın...Ama yorumlarınızı bekliyorum...