17.Bölüm

1.2K 46 5
                                    

Aylin in ağzından;

Şuan öyle büyük bir pot kırmıştım ki...

"Ne?"

Dedi Tilki sırıtarak.Ah,böyle yapma!
!

"Yani,senin gitmen aklımdan çıkmıyo,onları hatırlayacak yer kalmadı neredeyse!"diyip durumu kurtardım.Fakat tam kurtardım diyemezdim çünkü Tilki nin suratı asıldı...

"Eee buraya rahatlamaya gelmedik mi?"

"Yooo"

"Tamam o zaman,içeri girelim"dedim.Ayağı kalktım.Kalktığım gibi o da kalktı ve beni kendine çevirdi.

"Buraya,seni öpmeye geldik"dedi ve dudaklarıma yapıştı.Şuan onu itmem gerekirken,karşılık vermeye başladım.Nefessiz kalıp geri çekildiğimizde,sanki tüm insanlığın önünde öpüşmüşüz gibi utanmıştım.

Yüzümü tahmin edebiliyorsunuzdur.Kıpkırmızı yanaklar,yerin 360km altına bakan bakışlar,İstanbul dan,Ankara ya koşarak gitmiş gibi hızla atan bir kalp....

Koşarak içeri girdim ve kapıyı kapattım.Şuan onun orada soğuktan donup ölmesi bile umrumda değildi.Utanıyordum sonuçta,daha yüzüne nasıl bakacaktım?

Abim,dudaklarını büzmüş,biten filmin bitiş şeridine bakıyordu.Ah,ne kadar çok utandıysam,şuan abimin fotoğrafını çekip sosyal medyaya attıktan sonra kahkahalarla yerde yuvarlanamıyordum.Elçin de uyumuştu zaten...

Koşarak odama çıktım ve yatağıma atladım.Birden gülmeye başladım.Şuan biri beni böyle görse,delirmiş lan bu kız dese,ona hak verirdim.Çünkü deli gibi davranıyordum.Ama gülmemi de durduramıyordum.Camdan,bahçeye baktığımda,Tilki yi bahçe duvarına tırmanmaya çalışırken gördüm.Kahkahalarım 2 ye,3 e katlanırken Elçin odaya daldı.Beni kahkaha atarak görünce uykulu gözleri pörtledi.Ve camdan baktı.O da kahkaha atmaya başladı.1 dakika...Elçin nasıl uyanmıştı ve uyandığı gibi kahkaha atabiliyordu?

Kahkahalarımı durdurdum ve sordum.

"Sen nasıl uyandın?"

"Senin manyak abin,Durucuğunu uyandırmadı,beni zorla uyandırdı ve Duru yu odasına taşımak için yardım etmem gerektiğini söyledi.Sonra ben ona moron gibi bakarken o gitti ve Duru yu kucaklayıp odasına çıkardı.Beni boşuna uyandırmış oldu yani.Ben de biraz yattığım yerde tavanınızı utandıracak duruma getirene kadar izledim.Ve aniden gelen bir güçle bu odaya daldım."

Bu kız,abim...Manyaktı bunlar!

Bahçeden gelen seslerle cama döndük.

Abim,Tilki yi eve alıp kapıdan çıkartacağına,Tilki yi arkadan itmeye çalışıp duvara tırmandıracaktı.

"Lan bi çıkamadım şu bahçeden!!"

"İtiyorum abicim ne yapayım?"

"Bırak lan!Manyaklaştın iyice bu akşam!!"

"Aman be!!"

Abim bıraktığı gibi Tilki çimlere düştü...

Gözlerimi devirdim.Elçin ise kıkırdıyordu.

"Lan sen hiç çıkmak için uğraşmıyomuydun?Ben mi tuttum iki saat seni!!?"

"Hadi abim eyvallah"dedi ve içeri girdi Tilki.Sonra aşağıdan kapı kapanma sesi geldi...

Bir ohh çekip yatağa atladım.Elçin de üstüme atladı.

Kaburgalarım kırıldı korkusuyla onu üstümden çektim ve aynaya koştum.Çok şükür ki,görünüşte kırılan biryer yoktu...

EN BAŞTANWo Geschichten leben. Entdecke jetzt