Fake love?

Hoofdstuk 21 - Last day.

Tranen rollen over mijn wangen, deze keer gelukkig van het lachen. "Dankjewel."

Inmiddels is het de laatste dag dat we in Parijs zijn. Vannacht vertrekken we weer naar Nederland. Ik pak zuchtend mijn koffer in. Vanmiddag gaan Julia en ik nog wat shoppen in Parijs en vanavond gaan we naar de Eiffeltoren. We hebben namelijk echt een leuke profielfoto nodig voor op WhatsApp. Ik stop mijn toilettas in mijn koffer en sluit hem dan. Ik kijk even rond of ik niets vergeet en pak dan mijn handtasje van de stoel. "Juul, ben je klaar?" Ze ritst haar koffer dicht en knikt dan. "Lets go!" Julia haakt haar arm in de mijne en dan lopen we samen het hotel uit.

Na een paar uur shoppen zitten we uit te rusten op een terrasje. Ik neem een slok koffie en kijk naar mijn tassen. Ik heb behoorlijk veel gekocht. Ik glimlach even. Ik heb een leuke tijd gehad in Parijs, ik ben erachter dat ik Thomas moet vergeten. Hij is een klootzak.

Het is tijd voor het diner. Ons laatste diner is Parijs, voor nu tenminste. Ik heb besloten om terug te komen. Het is zo'n mooie stad. Ik zucht zachtjes en begin te eten aan mijn lasagne. Langzaam kauw ik op een stukje en slik het uiteindelijk door. Ik kijk de zaal rond en merk dat Emma en Thomas er niet zijn. Die zullen samen met luxe dineren. Ik zucht opnieuw. Stiekem ben ik best jaloers. Ik wil ook samen kunnen zijn met hem. Samen dineren, naar de Eiffeltoren kijken of Parijs bekijken. Ik neem nog een hap lasagne, maar krijg hem amper door mijn keel. Thomas doet me teveel. Ik slik even en besluit niet meer aan hem te denken.

Het is acht uur 's avonds. We moeten onze bagage afleveren bij de bus en daarna mogen we tot elf uur nog in Parijs rond lopen. Ik zet mijn koffer neer in het bagagevak van de bus en lever dan mijn hotelpasje in. Julia doet hetzelfde en samen wandelen we weg. Op weg naar de Eiffeltoren! Julia is helemaal enthousiast. Ze wil helemaal tot bovenin klimmen. Het valt me op dat Thomas nogsteeds niet aanwezig is. Zijn bagage staat er wel. Ik zucht even. Ik heb hem al de hele dag niet gezien. Ik zucht en zet hem uit mijn gedachte en probeer naar Julia te luisteren. Ze praat zoveel, af en toe knikken is al genoeg voor haar.

Na een kwartiertje wandelen komen we bij de Eiffeltoren aan. We laten een paar foto's maken van ons samen en beginnen dan aan onze klim de toren op. Na een lange tijd zijn we op de helft. Pijn zeurt in mijn benen. Ik zucht. "Wil je echt helemaal naar boven?" Kreun ik. Julia knikt enthousiast. Zit er geen stopknop aan haar?

Uiteindelijk komen we aan op het laatste plekje waar je kunt komen. Ik begin het uitzicht te verkennen, tot ik mijn naam hoor. "Kate.."

Ein-de-lijk. Maandag is helaas niet gelukt, ik moest tot 23.00 werken en was helemaal kapot daardoor, sorry. Dit is wel een van de laatste delen, ik denk het een na laatste of twee na laatste hoofdstuk. Ik beloof dat er een nieuw boek komt! Heb al heel veel ideeën :)