No shit sherlock.

2. Fake Smile.

Ik trok mijn staart nog even aan en pakte mijn witte blouse uit de kast, ik trok deze over mijn hemd aan.
Ik streek nog even mijn zwarte rok glad en haalde mijn schouders op, ik zag eruit als een advocate maar dat boeide me nu vrij weinig.
Ik keek naar de klok, nog een kwartier.

'Teresa!'

'Wat is er?' - 'Wat moet ik doen om te laten zien dat Sparks een geweldige meid heeft laten lopen?'

'Je niet als een oma te verkleden Elisa, trek gewoon iets aan dat je prettig laat voelen. Ik ga de thee vast klaar maken.' waren Teresa haar woorden.
Ik richte mijn blik weer op mezelf in de spiegel, de elastiek trok ik weer uit mijn haar en ik deed het blousje uit.
Ik liet de rok van mijn heupen glijden en trok een high way broek aan met daarboven op een gele trui.
Ik zag er gelukkig weer uit naar mijn leeftijd, 23.

(...)

Ik opende de deur en zette een neppe glimlach op, 'Goedendag mevrouw Burks,' ik schudde de vrouw haar hand en maakte een gebaar dat ze binnen kon treden, daarna draaide ik me weer naar de deur toe en een meter van me verwijdert stond Arnoud.
'Mevrouw Holmes,' zei hij kalm.

'Meneer Sparks.' zei ik lichtelijk geïriteerd, ik gaf hem mijn hand en inplaats van dat hij deze schudde gaf hij er een kus op.

Ik walgde zo erg van binnen, maar ik moest sterk zijn en niks laten merken.

'Komt u binnen.'

Of blijf maar lekker buiten, op straat onder een brug who cares. Klonk mijn gedachten.

We zaten in de woonkamer, Arnoud en Mevrouw Burks zaten op de bank en ik zat in mijn vertrouwde stoel met mijn benen over elkaar heen geslagen.
'En wat is de prijs?' klonk mijn stem, '25 honderdduizend euro mevrouw Holmes.'
Ik knikte tevreden, 'Word dat verdeelt?'
Kon hij zijn mond niet dicht laten naaien?
'Nee, jullie krijgen beiden het zelfde bedrag.'

En de glimlach verscheen weer, 'Nou dat is dan mooi!'
'Ik moet nu gaan, heb nog een afspraak met het parlement. Holmes, Sparks, bedankt voor de medewerking.'

Ik kon haar wel wurgen, hoe kan ze mij dit aan doen, mij in deze kamer achter laten met deze hond.
'Nog steeds boos Elisabeth?'
Ik lachte bespottelijk, 'Wat ik? Boos? Nee hoor, ik heb er geen reden toe!'
Arnoud rolde zijn ogen en legde zijn voeten op het koffie tafeltje, hij keek me uitdagend aan en ik beet op mijn lip.

'Elisa, je hoeft het niet te verbergen. Ik bedoel, ik snap echt wel dat je boos bent.'

'Nee echt, daar ben ik niet meer boos om hoor!' en eerlijk gezegt, was ik ook eerlijk.

'Ik ben alleen nog boos omdat je zo trots lijkt om op wat je gedaan hebt.'

'Tja, het was gewoon een kick om even met een andere meid in bed te duiken, was weer even wat anders.' siste hij me toe.
Ik pakte de kussen die op mijn schoot lag en gooide die hem toe, 'Ik walg van je.'
'En toch, moet je het met me doen totdat deze zaak is opgelost schat.'

'Dag Holmes' en weg was hij, de voordeur viel dicht en Teresa stond vanuit de deuropening te kijken of ik het hele huis niet in de fik zou steken.

*