No shit sherlock.

27. Engelen Gejengel.

'En deze dan?' ik wees naar een bepaalde boom die net wat boven de anderen uitkwam. 'Zeg Heb je weer aan de wijn gezeten schat, mijn huis is groot maar zo groot is een beetje overdreven niet?' Kaatste Arnoud terug.

'Je wilt het alleen niet omdat hij honderd euro kost,'

'Wie wilt er nou een boom voor honderd euro..' Kreunde hij vermoeid.
Ik giechelde en liep met een snelle pas verder op zoek naar een leuke boom, veel mensen zouden er gewoon een uitkiezen want ja, alle bomen lijken op elkaar maar ik wil net zoals liefde op het eerste gezicht. Een boom op het eerste gezicht, klinkt grappig maar je moet je goed voelen bij je omgeving.
'Zeg Holmes, wat dacht je van die daar?' ik keek op, en volgde Arnoud zijn blik. Mijn mond viel open en ik kon je beloven dat ik een engel hoorde zingen. Of ja, dat mooie moment werd onderbroken door een krijsende kind dat tegen me aanrende waarvan ik dacht dat het engelen gejengel was.

'Hé ben je je ouders kwijt?' Vroeg ik. Maar het meisje begon harder te huilen, ik keek Arnoud verbaasd aan die zijn schouders ophaalde. Hij keek opzij en ik deed hem na waardoor ik een bezorgde vrouw op ons af zag komen.
'Oh, hier is ze!' Riep ze naar iemand toe.
De vrouw knielde gelijk neer en ik pakte Arnoud zijn hand vast samen liepen we rustig weg.

'Ze was zo schattig,' piepte ik.
'Ze leek op een kleine elf met een mislukte neus,' mopperde Arnoud.

'Je kon in haar bollen wangetjes knijpen!' Kaatste ik weer terug.
'Het was gewoon een kind, wil je die boom nog hebben of niet?' Ik keek hem even raar aan, sinds ik heb aangeboden om samen met zijn familie en Teresa kerst te vieren. Is hij, zo chagrijnig.
ik wilde hier nu geen herrie schoppen, dus vroeg ik het wel als hij wat kalmer was.

(...)

Het was fris in de auto, de kofferbak stond open omdat de kerstboom er net niet helemaal in paste.
'Waarom wil je niet dat ik je familie uitnodig? '.

Hij reageerde niet, niet dat hij dat niet wilde maar hij was na aanhet denken hoe hij zelf zou gaan reageren. Dat zie je aan zijn hand, hij beweegt dan altijd lichtjes met zijn pink en likt daarna gelijk zijn lippen af.
'Elisabeth, dit is niet iets wat je wil horen.' Besloot hij na een tijdje te zeggen.
Ik fronste mijn wenkbrauwen en haalde mijn schouders op, 'Nou het is duidelijk dat ik het wel wil horen Sparks,'.

'Je bent geïriteerd,' zei hij kalm.

'No shit sherlock, ' mompelde ik.

Hij zuchte en zette de auto aan de kant, 'Sparks! Je mag hier niet staan!' Gilde ik kwaad, ik keek snel om me heen of er net geen politie aan kwam.
'Mijn vader wilt dat ik met iemand ga trouwen, en dat is niet met jou.'

Mijn mond viel open en mijn hart brak, hoorde ik dit nu goed? Moesten we elkaar..

Weer loslaten?