No shit sherlock.

7. No shit Sherlock.

Met de koffer in onze handen stapte ik en Arnoud uit de trein, ook hier was het rustig er waren weinig mensen die samen met ons uitstapten. Maximaal acht.

'Meneer Sparks!' beiden keken we op, een man met een net pak aan en een kale hoofd liep onze kant op.
Hij gaf Arnoud een goede hand en keek mij wat verveeld aan.
'En wie is deze mooie dame?' besloot hij maar te zeggen.
'Dit is Elisabeth Holmes meneer Raaij,'

'Holmes? Als in Sherlock Holmes?' de man lachte even maar stopte al snel toen hij merkte dat niemand anders lachte.
'Maar beste Sparks, dat is absurd. Meneer Holmes had geen gezin.'
Nu was het mijn beurt om te lachen, 'Alleen de dingen die hij wilde laten weten kwamen mensen ook te weten beste man. Meneer Holmes had dan wel geen echte gezin waar hij elke dag bij kon zijn maar op Irene na was hij toch nog een keer verliefd geworden.' ik stopte even en keek de man genaamt Raaij even aan, hij staarde me ongelovig aan en leek het in zijn gedachten even op een rijtje te zetten.

'De naam Holmes is generatie na generatie door gegeven, mijn moeder is de enigste die een dochter kreeg in onze familie. Ook meneer Holmes had zo zijn geheimen, zo was Aliana Holmes er een van.' maakte ik mijn verhaal af.

Raaij trok zijn mond tot een streep en staarde me even aan. Wat was deze man traag van begrip, ik zuchte onbewust en eindelijk begon Raaij te praten.
'Aah! Nu snap ik het, dus Holmes is jou betovergrootouder en hij had een vrouw waar niemand vanaf wist en zo hadden ze ook een kind!'
Ik had een glimlach opgezet en met moeite hield ik mijn lach binnen.
Maar Arnoud had zijn hand voor zijn ogen geslagen en schudde rustig zijn hoofd.
'No shit Sherlock,' fluisterde hij geïriteerd.

'Oké, zouden jullie me willen volgen? De taxi staat al klaar om ons naar jullie verblijf te brengen. Daar zal ik ook meteen het nodige informatie geven die ik heb.'

'Waarom niet nou alvast wat informatie loslaten? Wij zijn hier inmiddels gekomen voor zaken.' Arnoud was serieus, net zoals eerst het deed me zoveel meer herrineren van onze tijd samen. Ik hield van zijn zakelijke kant en ook zijn persoonlijke kant. Maar blijknaar was er iets bij hem dat mij niet meer zag zitten.

Ik gaf de koffer aan de chauffeur en die legde het zorgvuldig in de kofferbak, hetzelfde deed hij bij de koffee van Arnoud en beide stapten we in met de man genaamt Raaij.
'Zou ik wat vragen mogen stellen?' vroeg ik onschuldig toen iedereen klaar zat voor de rit.
'Ik sta erop mevrouw Holmes,' zei Arnoud op een rustige toon.

Mijn vriendelijke lach veranderde in een serieuze blik, 'Ik neem aan dat u een belangerijke rol speelt in dit dorp meneer Raaij, aangezien u ons hier persoonlijk ontvangt.' - 'Excuseert u mij even meneer Raaij, ik ben het vergeten te melden,'
Arnoud richtte zijn blik op mij en likte even snel over zijn lippen, 'Meneer Raaij is de burgemeester van dit dorp.' bekende Arnoud.

'Oh, dan mijn volgende vraag. Het gaat om Lian Earner toch? Vanwaar dan twee detectives in huren vanwege een moord die de politie ook op zou kunnen lossen, wat was uw relatie met deze vrouw en is dit de enigste moord die ooit heeft plaats gevonden in dit dorp?' - 'Lian was mijn zus, ze is getrouwd met Berker en goede vriend van me. En in ons dorp is nog nooit een moord gepleegt, hier en daar heus wel een overval maar een moord is hier nog nooit geleverd, en dan ook nog eens op mijn zus.'

Ik knikte en keek even naar Arnoud, deze zaak klonk aantrekkelijker op papier maar als je het zo te horen kreeg klonk het iets als dat wat een amateur kon volbrengen.

*