I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3
Jacob p.o.v

We stoppen voor een groot, wit huis, dat erg strak en modern is gemaakt. 'Hier woon je toch?' Vraag ik. Kayla knikt en we stappen uit. Jackson staat al voor de deur te wachten en kijkt me vuil aan. Kayla haalt verlegen haar hand door haar haar. 'Dank je voor de lift.' Zegt ze blozend Ik knik. 'Geen probleem.' Glimlach ik. Kayla loopt richting Jackson, die haar ruw tegenhoud. Hij haalt haar haar uit haar nek en is duidelijk opzoek naar bijtwonden. Sukkel... Denkt hij nou echt dat ik haar daarnet heb gebeten?

Kayla zegt niks en loopt verbaasd haar huis binnen, maar Jackson loopt naar mij toe.

'En wanneer was je van plan haar iets over jou weerwolf kant te vertellen?' Vraag ik fronsend aan Jackson. Zijn eigen moeder was een weerwolf en hij heeft het weerwolf gen doorgekregen. Jackson rolt met zijn ogen. 'Wat dacht je van niet? Ze hoeft niks van dit wereldje af te weten. En al helemaal niet van een mate-band.' Zegt hij en kijkt me beschuldigend aan. 'Alsof ik er voor heb gekozen! En ik begrijp niet wat jouw probleem is. Ik doe niemand kwaad en al helemaal niet mijn eigen mate!' Zeg ik beledigd. Jackson rolt opnieuw met zijn ogen, waardoor ik luid grom. Wat verwacht hij nou? Ik zal Kayla nooit wat aandoen.

'Je kan naar me grommen, maar ik denk niet dat het zo raar is wat ik denk, toch? Hoeveel mensen waren er ook al weer vermoord? Twaalf in een week?' Zegt Jackson. Mijn ogen worden rood en ik voel dat m'n wolf agressief word. 'Dat was een half jaar terug! Ik heb mezelf nu prima onder controle.' Sis ik naar hem. De enige reden dat ik hem niet direct aanvlieg, is omdat hij de broer is van Kayla. De broer van mijn mate.

Jackson ontbloot zijn tanden naar me, net als ik. Het enige verschil is dat mijn hoektanden niet zijn veranderd in die van een wolf, maar van een vampier. Jackson gromt. 'Je blijft bij haar uit de buurt, begrepen?' Sist hij. Ik kijk hem recht aan, waardoor hij gefrustreerd gromt en richting zijn huis loopt.

Klootzak.

Kayla p.o.v

Ik plof op mijn bed neer en pak mijn mobiel, waarna ik het nummer van Kelly, mijn beste vriendin, intyp. Kelly woont in Minnesota. Ik ken haar al sinds we nog klein waren en sinds dien is ze altijd mijn beste vriendin gebleven. 'Met Kelly.' Ik glimlach, ik heb haar gemist. 'Hee Kel, met Kayla.' 'Oh my god Kayla! Hoe gaat het?' Roept ze blij. 'Ja, het gaat goed.' Zeg ik. 'Wacht even, ik FaceTime je.' Een paar seconde later krijg ik een  FaceTime verzoek, die ik accepteer. Kelly verschijnt in mijn beeldscherm. Ze heeft lang, golvend krullend haar en prachtige blauwe ogen. Ze heeft een hele lichte, maar egale huid zonder ook maar één pukkeltje erop.

'Ik heb je gemist!' Zegt ze met een glimlach. 'Ik jou ook. Hoe gaat gaat het?' Kylie knikt vrolijk. 'Het gaat goed hoor. Het is wel stil zonder jou.' Zegt ze. 'Hoe is je school?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Vandaag was m'n eerste dag. Gelukkig zit Jackson hij me op school en er zit een aardig meisje bij me in de klas.' Vertel ik. 'En verder? Leuke jongens?' Grijnst ze. Ik begin te lachen. Typisch Kelly, altijd achter de jongens aan. 'Ik weet niet.' Zeg ik met een glimlach. Kelly trekt een wenkbrauw wantrouwend op. 'Kayla Daniëls! Wat is er aan de hand?' Ik grinnik. 'Niks. Nou ja... Er is wel een jongen die me aardig lijkt. Hij heeft me naar huis gebracht.' Zeg ik. Kelly's ogen worden groot en ze klapt in haar handen. 'Kayla heeft een vriendje! Kayla heeft een vriendje!' Zingt ze blij. 'Doe normaal!' Lach ik met een rood hoofd. 'Ik ken hem niet eens, daarnaast lijkt Jackson niet een heel groot fan van hem.' Zeg ik. Kelly haalt haar schouders op. 'Jackson kan zeggen wat hij wilt. Hij heeft altijd wat op te merken.' Zegt ze. Ik knik. Ze heeft wel gelijk.

Na nog een lange tijd te hebben gepraat met Kelly, roept Jackson voor het eten. Ik loop naar beneden en ga aan tafel zitten. 'Eet papa weer niet mee?' Vraag ik, als Jackson een bord pasta voor me neus zet.' Zeg ik. Jackson schudt zijn hoofd. 'Hij belde net om te vertellen dat hij en Luna nog twee extra dagen wegblijven.' Ik zucht en neem een hap van m'n eten.

Jackson scant me gezicht. 'Je moet je niet druk maken, oké?' Zegt hij en glimlacht geruststellend. Ik glimlach zwakjes en knik.

'Wat is er met Jacob?' Jackson kijkt op van zijn eten. 'Hoe bedoel je?' Ik haal mijn schouders op en prik in een paddenstoel met mijn vork. 'Je doet raar.' Zeg ik. Jackson zucht en legt zijn bestek neer. 'Ik denk niet dat Jacob het typetje voor jou is.' Ik kijk op. 'Blijkbaar is er nog iets. Ik schrok van je daarnet aan de telefoon.' Zeg ik. Jackson zucht opnieuw en haalt zijn hand door zijn haar. 'Ik wil gewoon niet dat je met hem omgaat, oké?' Zegt hij. Ik kijk naar m'n bord. 'Gewoon is geen reden.' Mompel ik. 'Zolang papa en Luna er niet zijn, ben ik verantwoordelijk voor je. Je gaat niet met hem om.' Zegt hij geïrriteerd en neemt een hap eten. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Maar waarom? Hij is tot nu toe vriendelijk geweest.' Zeg ik. Jackson haal diep adem. 'Ik kan het je niet uitleggen, oké? Nogmaals: je luistert gewoon naar me.' Zegt hij. Geïrriteerd sta ik op. 'Ik bepaal zelf wel wat ik doe.' Zeg ik en loop naar boven.