I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 19

Hoofdstuk 19
Kayla p.o.v

'Kayla?' Verward kijkt me moeder me aan, waarna haar blik gaat naar Jacob en we terug naar mij. 'Wat doe je hier?' Vraagt ze. 'Ik weet van alles, mam.' Zeg ik. 'Je bent veranderd. Wie heeft je getransformeerd?' Ongelovig kijkt ze me aan, waarna ze Jacob aankijkt. 'Hij heeft me niet getransformeerd.' Onderbreek ik haar gedachten. 'Op mijn zestiende verjaardag, een paar dagen terug, ben ik veranderd. Uit mezelf.' Mijn moeder is even stil en kijkt me alleen aan en knikt dan. 'En wat vindt je vader ervan?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb hem niks vertelt. Hij is toch weg.' Zeg ik.

'Je vader heeft me verboden om met jou of Jackson contact te zoeken...' Zegt ze zacht. Verbaasd kijk ik haar aan. 'Maar mam, ik heb ook een eigen keuze en daarnaast papa...-' 'Ik kan het niet Kayla. Als je vader erachter komt, verteld hij alles. Het gaat niet alleen om mij, maar ook om mijn roedel.' Zegt ze zacht en ik zie de tranen in haar ogen komen. 'Maar ma, ik...-'

'Het spijt me, Kayla. Het kan niet.' Zegt ze gekwetst en wilt de deur dicht doen, maar Jacob zet zijn voet ertussen en trekt de deur weer open. Mijn moeder doet een stap naar achter, bang voor wat Jacob gaat zeggen of doen. 'Ik maak niet zo graag ruzie met mijn nieuwe schoonmoeder, maar ik denk toch echt dat je met Kayla zal moeten praten.' Zegt hij rustig, al klinkt het meer als een bevel. Mijn moeder zegt niks. 'Jack, laat het.' Zeg ik, terwijl ik de tranen binnen probeer te houden. Ik had het anders voorgesteld. Ik dacht dat mijn moeder me zal omhelzen, me vertellen hoe erg ze me heeft gemist, maar dit is niks wat ik me voor had gesteld. Ook al is duidelijk te zien hoe moeilijk ze het vindt, aangezien de tranen in haar ogen staan.

'Kayla, ga naar binnen.' Zegt Jacob. Ik voel de tranen uit mijn ooghoeken lopen en schud mijn hoofd. Mijn moeder wilt me niet. Mijn bloedeigen moeder...

Ik schud mijn hoofd en loop weg, de andere kant op. Ik hoor Jacob grommen naar mijn moeder, maar dan achter me aan lopen. 'Babe?' Roept hij. Ik versnel mijn pas, van snel lopen, naar rennen. In een grote sprong, verander ik in een wolf, waarna ik het dichte bos in ren.

Jacob p.o.v

Ik twijfel, elke cel in mijn lichaam zegt om achter haar aan te gaan. Maar mijn hoofd vertelt me haar tijd alleen te geven. Ik grom gefrustreerd en verander in mijn wolf, waarna ik achter Kayla aanren.

Kayla rent voor me, maar als snel ren ik naast haar. 'Babe, doe even rustig. Stop met rennen.' Zeg ik. Kayla rent nog een paar seconde verder, maar stopt dan. Ze kijkt naar de grond en veranderd terug. Huilend staat ze voor me naar de grond te kijken. Ik ga voor haar staan en veranderd ook terug. 'Schatje, maak je niet te druk.' Probeer ik. Ze bijt op haar lip om haar gesnik binnen te houden. Ik pak haar gezicht tussen mijn handen. 'Waarom huil je zo erg?' Vraag ik bezorgd. 'Mijn bloedeigen moeder moet me niet.' Snikt en rukt zich los. Ze geeft een gefrustreerde trap tegen een dikke boom, waar een grote scheur in komt. 'Hé.' Zeg ik en trek haar naar achter. 'Niet doen.' Ze gromt hard, waardoor ik haar los laat. Opnieuw geeft ze een harde trap tegen de boom aan, waardoor de boom een stuk naar achter gaat hangen. 'Kayla, kappen.' Probeer ik en til haar letterlijk op, waarna ik haar een paar meter terug neer zet. 'Je gevoelens zijn versterkt als weerwolf. Je moet ze leren controleren.' De tranen lopen over Kayla's wangen en ik kijk haar bezorgd aan. Mijn wolf piept luid en wilt er alles aan doen om haar te helpen. 'M'n moeder... Ik had het gewoon a-anders verwacht.' Snikt ze. Ik trek haar tegen me aan. 'Ssssh...' Sus ik zachtjes en voel haar langzaam rustiger worden.

Als weerwolf zijnde worden je emoties énorm versterkt. Je voelt sneller emotie's van andere en die van jezelf versterken tot op het hoogste punt. Helemaal voor net getransformeerde weerwolven, die nog niet hebben geleerd ermee om te gaan, kan het erg veel worden. Wat normaal gesproken een slecht humeur bij mensen op zal leveren, kan bij net getransformeerde weerwolven een vreselijk drama opleveren.

Ik laat Kayla langzaam los en druk een kus op haar haar. 'Ga anders een stuk rennen.' Zeg ik. Verbaasd kijkt ze me aan. 'De gene die jouw sterke emotie's nu veroorzaakt is deels je wolf, als je die nu moe maakt, heb je er minder last van. Kayla knikt langzaam. Opnieuw druk ik een kus op haar wang. 'Blijf wel binnen het territorium. We willen niet dat iemand je ziet.' Zeg ik lachend. Kayla glimlacht en knikt, waarna ze in een wolf veranderd en wegrent.