{Vervolg op Hard To Get, maar het boek is te lezen zonder Hard To Get te lezen.}
Kayla is een vijftien jarig meisje dat snel verlegen en nerveus word. Als ze naar haar vader verhuisd, samen met haar broer Jackson, komt ze op een nieuwe school terech...
'Met Kayla.' Zeg ik als ik mijn telefoon opneem. 'La? Met James.' Een naar gevoel bekruipt me. James zal niet zomaar bellen. 'Hee. Wat is er?' Vraag ik bezorgd. 'Het gaat volgens mij niet goed met Jacob. Zijn gevoel staat uit en volgens mij komt zijn vampier-kant steeds meer naar boven...' Zegt James. Ik bijt op mijn onderlip. 'Ik voelde al dat zijn gevoel uit staat, maar ik kan niks doen. Ik zit in Tokyo.' Zeg ik zacht. Mijn wolf maakt me gek. Ze blijft piepen en huilen.
'Bel hem, Skype met hem, probeer alsjeblieft iets, Kayla. De vorige keer dat dit gebeurde, was hij een half jaar lang mensen aan het afslachten. Je moet contact met hem krijgen.' Zegt James. Ik haal diep adem en maak een instemmend geluid. 'Ik probeer hem te Skypen.' Zeg ik. James zucht opgelucht. 'Dank je, La. Ik spreek je zo, ja?'
Een paar minuten later pak ik mijn iPad en ga op mijn bank zitten. Mijn nieuwe kamer is gigantisch, net als het huis. Mijn vader heeft hier een prachtig appartement. Het zal alleen leuk zijn als hij er ook eens was.
Ik bel Jacob op via Skype en een paar seconde later, neemt hij op. 'Hee babe.' Zegt hij, maar ik zie zijn gezicht niet. 'Hee Jack, wat is er aan de hand?' Vraag ik bezorgd. 'Niks hoezo?' Antwoord hij luchtig. 'Nou ja, volgens mij staat je gevoel zo goed als uit.' Zeg ik. Jacob mompelt iets wat ik niet kan verstaan. 'Jack, laat je gezicht eens zien.' Zeg ik. 'Oh, mijn gezicht wil je niet zien.' Zegt Jacob simpel. 'Kom op, doe niet zo kinderachtig.'
Jacob zet de camera aan. Zijn hoektanden zijn lang en scherp en zijn ogen rood. Oh ja, hij gaat snel de controle verliezen... 'Ik kom naar huis. Nu.' Zeg ik en sta op. Mijn wolf piept luid. 'Schatje, blijf daar.' Zegt Jacob en ploft op een stoel neer. 'Jacob, ik kom naar huis.' Zeg ik duidelijk. Mijn wolf maakt me helemaal gek. 'La, doe nou rustig. Blijf daar in Tokyo, ik beloofd dat...-' 'Doei Jack!' Roep ik en zet Skype uit.
Ik laat hem geen moment meer in de steek.
Jacob p.o.v
Fronsend kijk ik naar mijn IPad, waarin ik net Kayla nog zag. Ik zucht en loop naar de spiegel en voel aan mijn hoektanden. Ze blijven doorkomen, maar het boeit me niet. Niks boeit me meer.
'Jacob?' Ik hoor James zijn stem door mijn sterke gehoor buiten. Ik loop naar de voordeur en ik open hem. 'Kayla komt terug, ze is net geland. Ze is hier binnen een paar minuten.' Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Ze moest toch van haar vader naar Tokyo? Waarom zal hij haar zomaar weer terug laten gaan?' James loopt naar binnen. 'Haar vader en stiefmoeder waren niet thuis. Ze vindt jou belangrijker dan haar eigen vader, Jack.' Zegt hij duidelijk en kijkt me verwijtend aan. Ik trek mijn schouders op. 'Als je je gevoel nou aanzet, zal je tenminste dankbaar kunnen zijn.' Zegt James fel.
James p.o.v
Jacob's blik veranderd weer. Zijn ogen krijgen een rode glans. 'Jij krijgt wel een grote bek voor een beta, vind je niet?' Zegt Jacob. Oh god, die jongen wordt echt een dominante eikel. 'Ik probeer alleen tot je door te dringen, Jacob. Jouw soulmate, kiest jou boven haar vader.' Zeg ik langzaam. Het lijkt of het niet tot hem doordringt!
'Verdomme Jack! Zet je gevoel gewoon aan! Waarom staat het überhaupt nog uit? Kayla komt terug.' Roep ik gefrustreerd. Jacob's blik schiet naar mij toe. Zijn ogen zijn rood. Zijn vampier - en weerwolf kant zijn duidelijk in gevecht met elkaar, dat zie je aan hoe snel hij gefrustreerd wordt.
Hij loopt snel me toe en wilt uithalen, maar ineens staat Kayla voor m'n neus, die Jacob's vuist vastgrijpt. Jacob kijkt Kayla even aan. 'Jack...' Zegt ze zacht en kijkt hem teleurgesteld aan. Jacob's ogen schieten van bloedrood naar zwart en zijn hoektanden blijven van vorm veranderen. Hij rukt zich los van Kayla en houdt zijn hoofd vast.
Kayla p.o.v
'Probeer hem te helpen, La...' Zegt James tegen me. Wat moet ik in vredes naam doen? Die jongen heeft letterlijk meerdere stemmen in zijn hoofd.
Ik leg mijn hand op Jacob's schouder. Hij rukt zich los. 'Raak me niet aan, Kayla!' Schreeuwt hij naar me. Hij wilt weglopen, maar ik ga direct weer voor hem staan. Jacob's ogen worden rood en met een knal duwt hij me tegen de muur aan. James wil hem tegen houden, maar ik schud mijn hoofd naar hem. 'James, ga.' Zeg ik. James twijfelt maar loopt dan gefrustreerd weg.
Jacob kijkt me met rode ogen aan. 'Jack, je doet me pijn...' Zeg ik zacht en wil m'n polsen lostrekken, maar Jacob laat me niet los. Sterker nog, hij verstrakt zijn grip op mijn pols, waardoor ik luid piep. 'Stop!' Roep ik uit. Jacob ontbloot zijn vampieren tanden naar me en laat me eindelijk los.
'Waarom doe je zo!' Roep ik uit, terwijl ik mijn bloedende pols vasthoud. Ik had verwacht, dat als ik terug zal zijn, hij zijn gevoel weer aan zal zetten en alles weer normaal zal zijn. 'Ik dacht...-' Ik stop mijn zin en kijk hem geschrokken aan. Ik laat mijn ogen richting de woonkamer gaan, waarvan de deur dicht zit.
Bloed.
Ik kijk Jacob weer aan en storm dan naar de woonkamer en gooi de deur open, waarna een gil mijn mond verlaat. Op de grond liggen ruim twintig lijken, bebloed en bleek. 'Stel je niet zo aan, Kayla.' Zegt Jacob en loopt langs me heen de woonkamer in. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Het lijkt wel een horrorfilm, het enige verschil is dat ik nu de tv niet uit kan zetten. De tranen beginnen over mijn wangen te rollen van de schrik en ik hou mijn handen voor mijn mond, terwijl ik naar het grote aantal lijken kijk.
Ik draai me zonder wat te zeggen om en ren de voordeur uit, terwijl ik Jacob hoor lachen.
Er is iets goed mis hier. ________________________________ Hallo iedereen! Mag ik bij deze een applaus voor het feit dat ik gister ook al heb geüpload? Ik ben trots op mezelf! 😂:D
Anyway, voor iedereen die mij volgt, heeft waarschijnlijk mijn bericht gekregen. Voor de gene die mij niet volgen, zal ik een screenshot van mijn bericht hier plaatsen!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ik ben zo goed als zeker dat het geen happy end word, maar toch wou ik jullie mening erover weten. Ik vind het nooit erg als het geen "happy end" is, zolang het maar niet af geraffeld in.
"Kees en Marieke zitten in de auto en rijden de afgrond in. Einde."
Wat vinden jullie van een boek zonder een blij einde?
