I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 25

Hoofdstuk 25
Kayla p.o.v

Ik haal diep adem als we de auto uit stappen. Het ruikt hier naar... naar... Hoe omschrijf je dat? Frisheid. Je kent het vast wel. Als de zomer overgaat in de herfst en het kouder begint te worden. Daar ruikt het naar. Die frisse geur.

Jacob pakt me heupen vast en trekt me tegen zich aan. 'Wat doe je?' Ik zucht. 'Niks, het is gewoon rustig hier.' Zeg ik en sluit mijn ogen voor een paar seconde, terwijl ik Jacob's adem zachtjes in mijn nek voel.

'Jack?' 'Hmm?' Ik zucht en draai me om. 'Hoeveel mensen...' Ik stop mijn zin en kijk even naar de grond. 'Hoeveel mensen heb je vermoord?' Vraag ik zacht.

Jacob is even stil en ik kijk hem kort aan, waarna ik weer naar de grond kijk. 'Hoezo?' Ik haal mijn schouders op. 'Als iedereen, inclusief mijn vader, het weet, zal het een groot aantal zijn.' Mompel ik. Nerveus pulk ik aan een velletje van mijn nagelriem, die direct begint te bloeden.

'Maar waarom wil jij dat weten?' Vraagt hij. Ik slik. 'Omdat je het nooit verteld hebt.' Zeg ik zacht en kijk hem aan. Zijn ogen zijn zwart en ik kijk hem verbaasd aan. 'Jack? Waarom ben je...-' Ik wil mijn hand bezorgd op zijn schouder leggen, maar hij pakt mijn pols ruw vast. 'Ik hoef geen medelijden.' Zegt hij fel. Ik bijt op mijn lip van de pijn in mijn pols. 'Je doet me pijn.' Zeg ik. Jacob laat me snel los en draait zich om. Hij haalt zijn hand door zijn haar en ik zie hem rustiger worden.

'Waarom raak je zo gestrest?' Vraag ik. Jacob draait zich om, met een verontwaardigde, bijna boze, gezichtsuitdrukking. 'Ben je nou serieus? Ik heb mensen vermoord, Kayla. We hebben het hier over een paar mensen, we praten hier over honderdtallen!' Roept hij uit. Ik krimp in elkaar van zijn toon. Ik haal diep adem. 'Het is vreselijk, maar jij hebt het nooit expres gedaan, het was je vampier...' Zeg ik en kijk naar beneden.

Godver, waar is de zelfvertrouwen als je die nodig hebt.

Jacob pakt mijn kin beet, zodat ik hem aan moet kijken. 'Maar het erge is, dat ik mezelf niet kan garanderen dat dit nooit meer gebeurd. Want elke keer als ik bloed ruik, ben ik bang dat ik eraan toegeef.' Zegt hij en kijkt me fel aan. Ik weet niet wat ik moet zeggen en kijk hem even aan.

'Ik hou nog steeds van je.' Zeg ik. Jacob's blik verzacht direct en hij kijkt me alleen aan.

'Euhm... Gaat het goed hier?' We draaien ons om en zien Maya en James ons bezorgd aankijken. Jacob laat me los. 'Alles gaat top.' Zegt hij en loopt langs James en Maya heen. Ik zucht. 'Jacob!' Roep ik en loop achter hem aan.

'Waarom doe je zo boos?' Jacob schudt zijn hoofd. 'Ik heb het druk, La. Ik moet wat dingen regelen.' Zegt hij, terwijl hij verder loopt. Ik ga voor hem staan en Jacob fronst. 'Je hebt het druk? Serieus?' Jacob knikt. 'Sorry schat. Geef me een paar uurtjes.' Zegt hij en loopt langs me heen. Opnieuw loop ik achter hem aan en ga weer voor hem staan. 'Kom, we gaan wat leuks doen.' Zeg ik eigenwijs.

Jacob grinnikt zacht. 'Babe, ik moet werken. Er moet wat papierwerk geregeld worden. Je kan jezelf toch wel een paar uurtjes vermaken?' Vraagt hij. Ik trek een overdreven pruillip en kijk hem aan. Jacob grinnikt en drukt zijn lippen kort op die van mij. 'Kom op. We gaan vanavond bij m'n ouders eten, dan ben ik er weer.' Zegt hij en wilt weglopen, maar ik trek hem naar me toe en druk mijn lippen weer op die van hem. Jacob grijnst en laat me los. 'Gedraag je een beetje. Er lopen mensen voorbij.' Grijnst hij en kijkt me aan. Hij drukt een korte kus op mijn mark, waardoor kippenvel zich over mijn lichaam verspreid.

Hij knipoogt naar me en loopt weg. Ja, wat ga ik nu doen?

'Jack, wacht.' Roep ik en ren achter hem aan, richting zijn huis

~~~

'Jacob! Ik wil wat leuks doen.' Zeur ik en loop zijn kantoor binnen. Jacob knikt zonder op te kijken. 'Hmh.' Mompelt hij en bladdert door een berg papier heen. 'Jack...' Kreun ik en ga op zijn bureau zitten. Smekend kijk ik hem aan, maar hij reageert niet. 'Jacob!' Roep ik uit en ga op zijn schoot zitten. Jacob fronst en kijkt me eindelijk aan.

'Wat is er?' Vraagt hij. 'Ik verveel me.' Zeg ik. Jacob zucht. 'Babe, ik heb het echt druk.' Zegt hij. 'Laat me je helpen.' Zeg ik en sta op. 'Wat kan ik doen?' Jacob begint te lachen. 'Ik ben getraind sinds m'n achtste. Jij denkt dit zo te leren?' Lacht hij. 'Sinds je achtste?' Roep ik uit. Jacob knikt. 'Van papierwerk tot vechten. Ik heb alles gehad.' Zegt hij. 'Kom op, Jack! Er is toch wel iets wat ik kan doen.' Jacob schudt zijn hoofd. 'Schatje, je zit niet eens bij de roedel, dan ga ik jou niet iets laten regelen.' Grinnik Jacob en pakt zijn telefoon. 'Ik ga even bellen.' Zegt hij en draait zich van me weg.

Oké dan. Fack hem.

Zuchtend loop ik zijn kantoor uit en trek mijn schoenen aan, waarna ik de voordeur uit loop.

'Lun...-' Ik draai me om en zie Jeffrey even nadenken. 'Kayla.' Verbeterd hij zichzelf. Ik grinnik en spring op een laag muurtje. 'Dit is al de tweede keer dat je s'avonds buiten bent.' Ik kijk op mijn telefoon. 'Het is half acht.' Zeg ik. 'Is de Alpha nog aan het werk?' Vraagt hij. Ik knik. 'Ja. Hij wilt niks doen.' Jeffrey knikt en grinnikt. 'Je gaat zijn ouders ontmoeten hoorde ik?' Ik knik. 'We gaan daar vanavond naar toe, maar ik dacht dat we daar bleven eten, maar het wordt wel laat.' Zeg ik. Jeffrey knikt. 'Het is veel werk.'

'Wanneer kom je bij de roedel?' Ik kijk hem aan. 'Hoezo?' Vraag ik. 'Iedereen heeft het erover. De Alpha heeft zijn mate, maar we hebben nog steeds geen Luna.' Zegt hij. Ik zucht. 'Voorlopig word ik geen Luna. Ik zie het hele roedel ding niet voor me.' Zeg ik en kijk naar mijn voeten.

Waarom verwacht hij dat ik maar gewoon even Luna word? Verwacht Jacob dat nog van me?

Ik bijt op mijn onderlip en spring van het muurtje af. 'Sorry, ik wilde je niet ongemakkelijk maken.' Zegt hij bezorgd en komt naar me toe. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, maakt niet uit. Het is meer dat...-'

'Gaat alles goed hier?' Ik draai me om en zie James aan komen lopen. 'Jezus James, er is niks aan de hand.' Zucht Jeffrey. James gromt agressief en ontbloot zijn tanden, maar Jeffrey doet niks. Ik kijk verbaasd tussen de twee jongens en James gaat half voor me staan. 'Kayla, Jacob wil dadelijk vertrekken.' Zegt hij, zonder me aan te kijken. 'Wat is er aan de hand?' Vraag ik. 'Niks.' Zegt Jeffrey.

James zijn reactie is een zo harde grom, dat ik ervan in elkaar krimp, net als Jeffrey, die piepend naar de grond kijkt. 'James, wat is er aan de hand?' Jeffrey zegt niks meer en James draait zich naar me om. 'Jacob wacht op je. Hij wil naar zijn ouders toe.' Zegt James en loopt langs me heen richting Jacob's huis. 'Ga je het me nog uitleggen?' Zeg ik geïrriteerd, terwijl hij verder loopt.

'Je zal niet met Jeffrey om moeten gaan.' Zegt James. 'Hoezo dat?' Vraag ik. 'Hij is aardig.' James fronst en we lopen richting huis. 'Jacob heeft ook liever niet dat je met hem omgaat.' Nu is het mijn beurt om te fronsen. 'Wat? Hoezo?' James zucht. 'Hij is de Alpha, Kayla.' Zegt hij. Ik ga stil staan.

'En?' Wat is dit voor vaag verhaal? 'Jacob is bezorgd om je, zoals ik je al een tijdje terug heb uitgelegd, hoe hoger de rangorde, hoe meer beschermend.' Legt hij uit. Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Oké, wacht even. Je moet me dus van Jacob komen halen, omdat ik met een jongen praat?' Roep ik uit. James glimlacht breed en nep. 'Inderdaad! Kom we moeten gaan.'